به گزارش خبرنگار سینمایی پایگاه خبری دیباچه، همایون اسعدیان پس از چهار سال دوری از سینما «یک روز بخصوص» را ساخته است؛ فیلمی اجتماعی که درباره استیصال آدم هاست. «یک روز بخصوص» قصه پر تنشی است درباره آدمهایی که موقعیت های خاص و بغرنجی را تجربه می کنند و به انتخاب کردن وادار می شوند.

حامد (مصطفی زمانی) روزنامه نگاری درستکار و منضبط است که خواهرش منیژه (افسانه کمالی) مریض است و به نارسایی قلب مبتلا است و باید تحت عمل جراحی پیوند قلب قرار گیرد بلکه زنده بماند؛ شاید هم نه! حامد برای زنده ماندن خواهرش منیژه به هرکاری دست می زند تا بعدها عذاب وجدان نگیرد؛ زیرا سه سال قبل در اتفاقی مشابه، عاطفه همسرش را از دست داده و دلیل آن را سهل انگاری خودش می داند.

منیژه حالش بد است و نامش در آخر لیست پیوند قلب قرار دارد. حامد برای نجات او با همکاری بوفه چی بیمارستان (فرهاد اصلانی) که به نوعی دلال اعضای بدن است لیست نوبت ها را دستکاری می کند و نام منیژه را با نوه ی پیرمردی بی پول و ناتوان عوض می کند. یک روز وقت دارد تا پول هنگفتی را برای عمل پیوند جور کند. به هردری می زند و در نهایت پول عمل جور می شود. اما فردای آن روز عذاب وجدان می گیرد زیرا نزدیکانش از جمله نامزدش متوجه حرکت زشت او می شوند و او را از این کار غیر اخلاقی (جابجایی نوبت عمل) منع می کنند. عکس العمل اطرافیان و عذاب وجدان باعث می شود او به بی اخلاقی ها تن ندهد و قید عمل خواهرش را بزند.

جدا از خوب یا بد بودن اثر، «یک روز بخصوص» فیلم با ارزش و قابل احترامی است زیرا از بی اخلاقی هایی می گوید که آدم ها از روی ناچاری به آن تن می دهند نمونه آن پول هنگفتی است که حامد می گیرد تا موضوع قاچاق دارو و واردات داروهای تقلبی را رسانه ای نکند هرچند در انتها این پول را نمی پذیرد و چک آن را پاره می کند. نکته دیگر اشاره نامحسوس اسعدیان به فساد موجود در جامعه پزشکی است؛ بازار سیاه خرید و فروش عضو و سودجویی عده ای که هیچ ربطی به جامعه پزشکی ندارند (بوفه چی بیمارستان نمونه ای از این آدمهاست).

مخاطب«یک روز بخصوص» را تا به آخر دنبال می کند زیرا کارگردان با خلق موقعیت های قابل باور او را به همذات پنداری وا می دارد و باعث می شود او پیش از قضاوت های درست یا نادرست خودش را به جای شخصیت های فیلم بگذارد و در فیلم به این نکته اشاره می کند. به یاد بیاوریم سکانسی را که حامد از نامزدش (پریناز ایزد یار) سوال می کند که: اگر خواهر خودت بود چه می کردی؟!

در پایان باید گفت «یک روز بخصوص» اثری آبرومند است که از زخمها و خراش هایی می گوید که بر تن اجتماع جا خشک کرده است و نشانگر این است که اسعدیان همواره به مخاطب فکر می کند و برای او فیلم می سازد.

به امید اینکه «یک روز بخصوص» در زمان مناسبی اکران شود و مخاطبان از دیدن اثری انسانی محروم نمانند.

یادداشت وحید خانه ساز