به گزارش خبرنگار سینمایی پایگاه خبری دیباچه، «خوب، بد، جلف» اثری است به نویسندگی و کارگردانی پیمان قاسم خانی که عبدالله اسکندری و محسن چگینی آن را تهیه کرده اند. فیلمی که نخستین اکران آن در جشنواره فیلم فجر امسال بود و در کاخ جشنواره به روی پرده رفت و با استقبال مخاطبان مواجه شد.
«خوب، بد، جلف» قصه ساده و سرراستی دارد و مخاطب را تا به آخر با خود همراه می کند. قضیه از این قرار است که یک کارگردان هنری سینما(مانی حقیقی) به اصرار تهیه کننده‌اش(ویشکا آسایش) باید از دو بازیگر تجاری (پژمان جمشیدی و سام درخشانی). برای بازی در نقش‌های اصلی فیلمش استفاده کند. کارگردان با حضور این دو بازیگر موافق نیست؛ با این وجود شرطش این است که پژمان جمشیدی و سام درخشانی دوره آموزشی کوتاه مدتی را بگذرانند تا به نقش هایشان نزدیک شوند. دو بازیگر توسط سرگرد آگاهی(حمید فرخ نژاد) تحت آموزش قرار می گیرند و درگیر پرونده قتلی می شوند و ماجراهایی شکل می گیرد.
قاسم خانی دو بازیگر غیر کمدی ولی تکراری را برای نقش های اصلی فیلمش برگزیده است و از تناقض های فیزیکی این دوبازیگر در خندان مخاطبانش سود برده است (به یاد بیاوریم بازی پژمان جمشیدی و سام درخشانی را در سریال پژمان به کارگردانی سروش صحت) و حتی اگر مخاطب نخواهد به این تکرار فکر کند، بازی و شیوه بده بستان های تکراری پژمان جمشیدی و سام درخشانی این اجازه را به او نمی دهد؛ مگر اینکه سریال پژمان را ندیده باشد! البته که قاسم خانی به این تکراری بودن فکر کرده است؛ اما گویا این موضوع برایش مهم نبوده! تا حدی که در نشست رسانه ای این اثر آن را ادامه سریال «پژمان» می داند.
شاید هم خواسته ریسک نکند و از موفقیت این زوج به نفع فیلمش استفاده کند! به هرحال، بنا به این دلایل یا هر دلیل دیگر قاسم خانی از حضور پژمان جمشیدی و سام درخشانی در فیلمش استفاده کرده است. این زوج خلق موقعیت می کنند و با شوخی های کلامی مخاطب را به خنده وا می دارد و از جایی به بعد حمید فرخ نژاد نیز به جمع آنها اضافه می شود و با بازی جدی و متناقضش به خلق موقعیت ها کمک می کند. ریتم فیلم تند است و اتفاق های پی در پی، فیلم را به یک اثر «اسلپ استیک» نزدیک می کند. استفاده از رنگهای متنوع، کنتراست سازنده ای ایجاد کرده و رنگ و لعاب فیلم با قصه و سبک و سیاق آن همخوانی دارد تا فیلم همانطور که کارگردانش خواسته یک اثر شاد و سرگرم کننده تبدیل شود.
«خوب، بد، جلف» یک اثر هنری نیست، طرح مسئله نمی کند و به معضلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی نمی پردازد. این فیلم ساخته شده تا مخاطب را سرگرم کند و بخنداند؛ و همین کافی است! آنهم در برهه ای که آدمها کمتر می خندند و سختر می شود آنها را شاد کرد. عکس العمل مخاطبان و خنده های دسته جمعی آنها در سالن نمایش نشان می دهد قاسم خوانی به هدفش رسیده و موفق عمل کرده است.
«خوب، بد، جلف» متعلق به سینمای بدنه است و قرار است در گیشه فروش خوبی داشته باشد. به امید فروش بالای این فیلم در اکران عمومی.
یادداشت وحید خانه ساز
