نمایشی زنانه با قصه ای مبهم!

«قیطریه» نمایشی است به نویسندگی و کارگردانی نازیار عمرانی که در سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر تا هشتم بهمن به روی صحنه است. این نمایش اثری اجتماعی است که از زندگی امروز می گوید و روایتگر زندگی چهار زن است که به نوعی در موقعیت هایی مشترک گیر افتاده اند.

دختر زنی که دستفروش مترو است به وسیله شوهر معتادش فروخته شده است. زنی آبستن، از فاصله ای می گوید که میان او و همسر تازه به دوران رسیده و مشهورش به وجود آمده است ؛ بی خبر از اینکه همسرش به او خیانت کرده و با مدیر برنامه اش رابطه ای پنهانی دارد. نقطه مشترک این دو اتفاق، دختر زن دستفروش است که به قتل مادرش در مترو اعتراف کرده و مدعی است که زن خیانت دیده را او کشته است و برای زن دیگری که به دنبال دلایل همه این اتفاق ها ست ماجرا را شرح می دهد.

واضح است که نمایش داستان سر راستی ندارد و نمی توان آن را در یک یا دوجمله خلاصه کرد و تنها چیزی که درباره آن می توان گفت این است که «قیطریه» نمایشی درباره روابط است.

در نمایش قیطریه مخاطب تنها شنونده است و بازیگران، راویانی که وقایع را شرح می دهند و در قالب مونولوگ حرافی می کنند و گاه با زیاده گویشان باعث خستگی مخاطب می شوند. بازیگران میزانسن خاصی ندارند؛ دیالوگ چندانی میان آنها رد و بدل نمی شود! آنها می آیند، حرف می زنند و می روند؛ و این مخاطب است که باید اتفاق ها را مانند تکه های پازل کنار هم قرار دهد تا داستان شکل بگیرد!

نمایش دکور خاصی ندارد و در صحنه اتفاق خاصی نمی افتد و هیچ عمل بیرونی توجه مخاطب را جلب نمی کند و این کاستی چنان پررنگ است که مخاطب می تواند با چشمان بسته تا به آخر نمایش را دنبال کند.

با همه این کاستی ها بازیگران، با درک درست موقعیت ها، به خوبی از پس نقشها برآمده اند و توانسته اند ریتم درونی و بیرونی اثر را تا به آخر حفظ کنند؛ و این امتیازها گویای این است که کارگردان در هدایت آنها درست عمل کرده است.

نمایش«قیطریه» را نازیار عمرانی نوشته و کارگردانی کرده و شقایق دهقان، ملودی آرام نیا، ، معصومه رحمانی، فرزانه سهیلی و گیتی قاسمی بازیگران آن هستند. این اثر در بخش به علاوه فجر حضور دارد و تا هشتم بهمن ماه در تماشاخانه باران به روی صحنه است.