به گزارش خبرنگار سینمایی دیباچه، در تاریخ سینمای کشور همیشه خلاء پرداختن به هر آنچه که در مفهوم کلی زندگی بزرگان و بویژه سیاستمداران نامیده می شود، به رغم جذابیت های ذاتی آن برای عموم،  قابل توجه و سوال مخاطبان بوده است. به نحوی که نظر می رسد سینمای ما همیشه از پرداختن به سوژه شخصیت های تاریخی و سیاسی واهمه داشته و این موضوعات به نوعی جزو خطوط قرمز سینمای ایران محسوب می شود.

در طول تاریخ کشور شخصیت هایی همچون امام خمینی (ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، شهید مطهری، دکتر بهشتی، دکتر علی شریعتی، دکتر محمد مصدق، آیت الله سیدحسن مدرس، دکتر حسین فاطمی و چهره های تاثیرگذاری همچون آیت الله هاشمی رفسنجانی که یار دیرین امام راحل و یاور همیشه انقلاب اسلامی بوده اند که سینمای ایران و فیلمسازان آن تاکنون به سمت پرداخت به این موضوع ها نرفته و غالبا به سوی سوژه های روز و اجتماعی رفته اند.

تعداد اشخاص سیاسی و تاریخی که در قاب سینمای ایران مورد توجه قرار گرفته اند- به جز آنچه که در سریال و فیلم های تلویزیونی اتفاق افتاده - به تعداد انگشتان دو دست هم نمی رسد و در این میان می توان به مدرس در فیلم سینمایی «مرغ حق» به کارگردانی حسین مختاری و با بازی خوب مرحوم هادی اسلامی در نقش مدرس اشاره کرد.

باز سازی بخشی از زندگی امام خمینی (ره) نیز، در یک اثر سینمایی ضعیف به نام «فرزند صبح» با کارگردانی بهروز افخمی و بازی عبدالرضا اکبری در نقش امام راحل، در قاب سینما نشست و چند اثر نصفه و نیمه تلویزیونی هم در تلاش برای انعکاس این مرد تاثیر گذار برآمدند که به هیچ وجه در این آثار هم به طور کامل و در شان و منزلت حضرت امام (ره) پرداخته نشده است.

البته در این لیست سینمای ایران با ساخت آثاری از جمله «تیرباران» با موضوع فعالیت های شهید سیدعلی اندرزگو - «امیر کبیر» با موضوع برهه ای از زندگی امیر کبیر- فیلم سینمایی میرزا کوچک خان و سریال تلویزیونی «کوچک جنگلی» با موضوع رشادت های میرزا کوچک خان جنگلی- فیلم سینمایی «چ» با موضوع یک روز از زندگی شهید مصطفی چمران- فیلم و سریال مختارنامه با موضوع وقایع بعد از شهادت امام حسین (ع)- فیلم و سریال یوسف پیامبر- فیلم سینمایی محمد رسول الله- فیلم رستاخیز- فیلم مسیح تجربه های محدود دیگری هم در زمینه آثار تاریخی و یا با محوریت اشخاص تاثیر گذار در ذاشته اما جای خالی بزرگانی دیگر و بویژه نمایش تاثیر آن ها در تاریخ کشور به شدت حس میشود.

به رغم داشتن سوژه های بسیار در کشوری کهن، با نامدارانی بزرگ در حوزه های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی به نظر می رسد که یکی از علل نپرداختن به این شخصیت های تاریخی - مذهبی وجود ممیزی های بسیار و یا شرایط تولید سخت اینگونه آثار است که فیلمسازان و تهیه کنندگان رغبتی به ساخت آثار برای شخصیت های تاریخی تاثیرگذار نشان نمی دهند.

نبود حمایت کافی از نوشتن فیلمنامه هایی زمان بر و نیازمند تحقیق بسیار، وجود تفاسیر متفاوت و متناقض و سوء تفاهم برانگیز از تاریخ و اشخاص، بالا بودن ریسک سرمایه گذاری و تولید آثار در این حوزه، هزینه های سرسام آور این روزهای سینما و ... نیز از دیگر عوامل عدم گرایش سینماگران به این موضوعات بسیار مهم و جذاب به حساب می آیند.

خلایی که در برخی موارد با محصولات مغرضانه سینمای دیگران در حال پر شدن است و در آینده تبعات آن نگران کننده تر هم می نماید.