به گزارش دیباچه؛ بردیا کیارس با بیان اینکه به همراه ارکستر بادی کارا در سی و دومین جشنواره موسیقی فجر حضور دارد، اظهارکرد: این ارکستر متشکل از سازهای باری چوبی و بادی برنجی به اضافه دارمز و بیس است. رپرتوارهایی که اجرا می‌شود نیز شامل از آثار موسیقی جز و لاتین است که برای این ارکستر نوشته شده همچنین قطعاتی از پیچلی و اِنیو موریکونه اجرا خواهد شد.

او درباره مخالفت برخی از گروه‌های شرکت‌کننده درباره حضور گروه‌های پاپ در جشنواره گفت: حضور سبک‌های مختلف موسیقی را باید نسبت به آن جشنواره سنجید فستیوال موسیقی فجر به علت اینکه فستیوال ژانر خاصی از موسیقی نیست و از آنجا که جشنی برای انقلاب است هر سبک از موسیقی می‌تواند در آن حضور داشته باشد.

او با بیان اینکه بیشتر جشنواره‌های تخصصی موسیقی توسط بخش خصوصی برگزار می‌شود، تصریح کرد: باید به این نکته توجه داشت که جشنواره‌های تخصصی نیز مانند جشنواره فجر حائز اهمیت هستند و مدیریت موسیقی و مدیریت کلان کشور در حوزه موسیقی باید آنچه را برای موسیقی فجر درنظر می‌گیرند برای دیگر جشنواره‌های موسیقی نیز اختصاص دهند.

این آهنگساز با تاکید براینکه فستیوال فجر یک فستیوال عمومی است، اضافه کرد: حضور موسیقی پاپ به دلیل مردمی بودن آن می‌تواند جشنواره را به لحاظ بیننده پرمخاطب‌تر کند.

کیارس با بیان اینکه قرارداد‌ها با سرپرست گروه منعقد شده؛ تصریح کرد: مبالغ قرارداد برای یک اجرا در جشنواره قابل قبول است اما ایده‌ال نیست.

او در بخش دیگری از صحبت‌هایش با بیان اینکه ارتباط مردم با کلام و شعر از موسیقی بیشتر است؛ گفت: در هر محفلی وقتی سازی نواخته می‌شود همه با هم صحبت می‌کنند اما همین‌که شخصی شروع به خواندن می‌کند تمام مخاطبان ساکت می‌شوند تا بدانند که خواننده چه شعری را می‌خواند و این موضوع با فرهنگ ما گره خورده است.

این آهنگساز ادامه داد: بدون‌شک می‌توان مردم را با یک مدیریت صحیح به موسیقی سازی نیز علاقه‌مند کنیم حمایت دولت از کنسرت‌های سازی از دغدغه آن‌ها برای درآمدزایی قطعا کم می‌کند در همه جای دنیا از ارکسترهایی مانند فیلارمونیک حمایت می‌شود و این ارکستر‌ها به شدت درمیان مردم آن شهر‌ها طرفدار و مخاطب دارد و هیچ‌گاه دولت و شهردار برلین نگاه درآمدزایی به ارکسترهای آن شهر نداشته است.

کیارس تصریح کرد: چند درصد از افرادی که مخاطب کنسرت‌های ارکسترال هستند‌‌ همان افرادی هستند که به موسیقی پاپ می‌روند مسلما درصد ناچیزی راتشکیل خواهد داد و از طرف دیگر اختلاف قیمت بلیت هم در بین این کنسرت‌ها وجود ندارد و‌‌ همان هزینه‌ای را که برای ارکستر سمفونیک می‌دهند برای یک موسیقی پاپ نیز می‌پردازند پس در نتیجه مخاطب به دلیل سبقه فرهنگی که دارد ترجیح می‌دهد که به موسیقی پاپ برود که با آن تفریح می‌کنند.

او خاطرنشان کرد: اگر مدیریت صحیحی وجود داشته باشد که از ارکستر‌ها استفاده مالی نشود و فقط به فرهنگ شنیداری و موسیقیایی جامعه اهمیت بدهند و برای ارتقای آن تلاش کنند برای آن بودجه تخصیص می‌دهند تا قیمت بلیت‌ها پایین بیاید و مخاطب از آن استقبال کند.

این آهنگساز درباره نقش رسانه ملی در ترویج موسیقی ارکسترال و سازی گفت: متاسفانه موسیقی سازی ما در صدا و سیما دیده نمی‌شود و نمی‌دانم این چه سیاستی است که در رسانه ملی انواع و اقسام مواد مخدر به نمایش درمی‌آید و خطرناک نیست اما نمایش یک ساز مانند ویلن از یک ماده مخدر خطر بیشتری دارد. خواننده می‌تواند در برنامه تلویزیونی حضور داشته باشد و بخواند و دیده شود اما ما چندبار در صدا و سیما استاد علیزاده را در هنگام نواختن ساز دیده‌ایم و این نشان از تناقض شدید مدیریت در کشور ماست و در سیاست‌های فرهنگی به شدت خود را نشان می‌دهد.

او تاکید کرد: گویا اگر فردی به کنسرت برود و ساز را در آن‌جا ببیند به انحراف کشیده نمی‌شود اما اگر‌‌ همان ساز در صدا و سیما به نمایش درآید باعث ایجاد انحراف در جامعه می‌شود؟! متاسفانه این سیاست‌های دوگانه باعث می‌شود که برخی از هنرمندان نادیده گرفته شوند و نتوانند کاری را که به آن اعتقاد دارند و عشق می‌ورزند انجام دهند.