به گزارش رادیو و تلویزیون دیباچه، در مقاطع مختلف سال خصوصا اعیاد، رسانه ملی اقدام به تولید و پخش ویژه برنامه هایی می کند که یکی از بخش های مهم آن دعوت از چهره های هنری دراین برنامه ها است.

اخیرا با پخش ویژه برنامه های شب یلدای تلویزیون از شبکه های مختلف، با عنایت به توجه جدی مدیران رسانه ملی به این شب و تولید چند برنامه ویژه و دعوت از هنرمندان مختلف جهت شرکت دراین برنامه ها، دوباره بحث میزان هدیه دریافتی مهمانان برای حضور در تلویزیون حاشیه سازشد.

چوب دوسرطلای تلویزیون

یکی از بخش های مهم کنداکتور هر تلویزیونی ویژه برنامه های آن است، برنامه هایی با قالبی جذاب و با حضور چهره های مورد علاقه مخاطبان.

صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در سال های اخیر به دلایل مختلف دچار ریزش مخاطب شده است و همین امر دلیل انتقادات جدی رسانه ها به تلویزیون شده است. همین تهدید ریزش مخاطب که طبیعتا برای هر رسانه ای کابوسی بزرگ است، باعث شده تا مدیران تلویزیون با ورود برخی اسپانسرها و استفاده از مجریان مشهور، اقدام به تولید برنامه هایی جذاب به منظور جذب دوباره مخاطب کنند، رویه ای که بدون حاشیه نبوده و ظاهرا اگر برنامه سازان سیما از هنرمندان مشهور دعوت کنند مورد انتقاد قرار می گیرند و اگر مثل چند سال اخیر فتیله دعوت سلبریتی ها را در آنتن سیما پایین بکشند، بازهم عده ای منتقد خواهند بود و به هرحال تلویزیون چوب دو سر طلا خواهد بود، پس تکلیف چیست؟

برنامه هایی با اسپانسر

عمده انتقاد به دعوت تلویزیون از چهره ها، موضوع دستمزد درخواستی آن ها است که طبق بدعتی ناپسند در سال های اخیرگسترش پیدا کرده و تبدیل به جریانی مرسوم در بین برخی از هنرمندان شده است به شکلی که برخی از روی توهم خود سلبریتی پنداری و چشم و هم چشمی درباره دستمزد دیگر هنرمندان، برای حضور دربرنامه های تلویزیون چند سکه طلا را طلب می کنند و جالب است که در این بین برخی بازیگرانی که اتفاقا جزو بازیگران درجه چندم کشور به حساب می آیند و ازهمین رسانه ملی هم شناخته شده اند، برای حضور درتلویزیون مبالغ قابل توجهی طلب می کنند. سکه هایی که گویا نه براساس نام بزرگ و یا هنرآن ها که به براساس تعداد فالوئر و لایک های این اشخاص در اینستاگرام مشخص می شود، پدیده ای که بیش از همه توهین است به ساحت هنر و هنرمندان واقعی که از این بحث جدا می باشند.

اما به هرحال اگر از موضوع جایگاه هنر و احترام به مخاطب بگذریم، اگر برنامه ای دارای حامی مالی و اسپانسر خصوصی باشد که بودجه آن از بیت المال نیست، می تواند از این بحث کمی فاصله بگیرد و برای دعوت از هنرمندان مبالغ قابل توجهی را نیز هزینه کنند. هر چند دراین زمینه هم دو نکته قابل تامل است. اول اینکه مبالغ اهدایی آنقدری بالا و خارج از عرف نباشد که بدعت سازی نماید و برنامه سازان تلویزیون برای برنامه های بعدی و بدون اسپانسر برای دعوت از چهره ها به مشکل بر بخورند و دومین نکته این که برای دوری از حواشی و هم چنین رواج اصطلاحا زیرمیزی و رد و بدل شدن مبالغ غیر عرفی بین اسپانسر و تولیدکنندگان برنامه، لازم است مدیران رسانه ملی نظارتی دقیق برهزینه های اسپانسر داشته باشند.

برنامه های بدون حامی مالی/ چاره چیست؟

به هرحال بسیاری از برنامه های سیما بدون حضور اسپانسر مالی هستند و در مناسبت های مختلف جهت دعوت از هنرمندان به این برنامه ها اقدام می شود، یکی از مهمترین اقداماتی که مدیران سازمان دراین زمینه و در جهت سهولت حضور چهره ها در برنامه های تلویزیون می توانند انجام دهند، ورود به قرارداد بازی آن ها در سریال های سیما است.

مدیران سیما می توانند درقرارداد همکاری بازیگران با سریال های تلویزیون که اتفاقا در طول سال کم هم نیستند، بندی را اضافه کنند که طبق آن هنرمند موظف به حضور در برنامه های تولیدی سال آتی همان شبکه باشد، اقدامی که هم اخلاقی است و هم قانونی، و در واقع به نوعی حرفه ای هم هست و باعث می شود بازیگر به صرف بازی دریک سریال و دیده شدن با تلویزیون قطع رابطه نکند و رسانه ملی از سرمایه گذاری که دریک فرد انجام داده نهایت استفاده را ببرد.

به هرحال همانطور که گفته شد تلویزیون محکوم به ساخت برنامه هایی با حضورچهره ها است و دراین زمینه لازم است نظارت های بیشتری داشته باشد تا خدایی نکرده از جیب بیت المال هزینه بیجا صورت نپذیرد.

در سوی دیگر این معادله چهره هایی هستند که عمدتا به یمن حضور در آثار تلویزیونی نام و نشانی پیدا کرده اند و اگر این بستر نبود ممکن بود امروز مانند خیلی از مردم جامعه دارای حرفه دیگری باشند، کارمند یا فروشنده یا هرچیز دیگری؛ پس لازم است برای احترام به مخاطبان خود که هرچه دارند ازاین مردم مهربان است و هم چنین رسانه ملی که نقش اساسی درشهرت آن ها داشته، نرمش بیشتری برای حضور درتلویزیون داشته باشند و مسائل مالی دراولویت آن ها نباشد، لاقل حضور و عدم حضور خود در رسانه ملی را صرفا به تعداد سکه های طلا منوط نکنند.

میلاد نجفی