در برهه های زمانی مختلف موضوع حجم و کیفیت آگهی های پخش شده از رسانه ملی خبر ساز می شود و عمدتا منتقدانی دراین زمینه به حجم زیاد این تبلیغات یا بعضا کیفیت ضعیف ساخت آن ها معترض می شوند، این موضوع را به طور کوتاه می توان از چند جهت بررسی نمود.
به هرحال خوب یا بد، غلط یا درست، واقعیت این است که سازمان صدا و سیما فارغ از بحث برنامه سازی و هزینه های مربوط به آن، تعداد زیادی کارمند دارد که باید حقوق این کارکنان را بپردازد، مبلغی که عدد قابل توجهی خواهد بود، اینکه این تعداد کارمند بر چه اساس و معیاری استخدام شده اند و اصولا خروجی کار آن ها چه مقداراست مجال این بحث نیست، آن چه مشخص است تعداد زیادی کارمند و برنامه درحال تولید است که نیازمند اعتبارات مالی است، پس مدیران سازمان لاجرم به جذب آگهی و پخش آن می باشند و قاعدتا موضوع اصلی محل مناقشه کیفیت این تبلیغات است.

اگر از میزان پخش این آگهی ها که در مقاطعی بیش از حد تحمل می شوند عبورکنیم، موضوع نحوه ساخت و پخش این تبلیغات باقی می ماند، تبلیغات میان برنامه، خصوصا در بین برنامه ها و سریال های پربیننده اگر از زمان معقولی بیشتر شود با اعصاب مخاطب بازی میکند یا برخی آگی های زیرنویس که در حین پخش مسابقات ورزشی و آن هم در سایز نامناسب نمایش داده می شود که باعث عدم لذت کامل از تصاویر آن مسابقه می شود.

درپایان می توان نکته اصلی اعتراضات به تبلیغات رسانه ملی را کیفیت نازل ساخت برخی ازاین آگهی ها است، هرچند تیزرهای مورد نظر عمدتا به سفارش صاحبان محصول و ازطریق شرکت های خصوصی ساخته می شود اما مدیران بخش بازرگانی رسانه ملی می توانند با ارائه ی الگوهای ساخت، سخت گیری بیشتری در کیفیت فنی و هنری این تیزرها داشته باشند و هر تبلیغاتی را به صرف پرداخت هزینه از رسانه ی ملی پخش نکنند.