اما یکی از نکات مهم دراین مجموعه های تاریخی که بخش زیادی از آنتن رسانه ی ملی را تشکیل می دهند و به موضوعات تاریخ ملی و مذهبی می پردازند، مساله دیالوگ نویسی است که هم زمان می تواند یک نقطه قوت و یا ضعف برای فیلم نامه به حساب بیاید. مجموعه های ماندگار و موفقی بوده اند که به دلیل زبان، لحن و برخی عبارات استفاده شده در دیالوگ های این سریال ها باعث دردسرها و حواشی شده اند و این موضوع همواره یکی از دغدغه های اصلی فیلم نامه نویسان دراین زمینه می باشد.

سنتی مرسوم درنگارش داستان مجموعه های تاریخی شکل گرفته است که حتما به دلیل موضوع تاریخی داستان، دیالوگ ها و زبان داستان هم زبان «معیار» و کلاسیک باشد و به قول عوام با عبارات قلمبه و سلمبه درآمیخته شوند، پدیده ای که به دلیل حجم بالای داستان و دیالوگ ها خصوصا در مجموعه های بالای 40قسمت در بخش هایی باعث دردسر نویسنده شده و او را مجاب به استفاده از کلمات نامناسب می کند که بعضا مخاطب را سردرگم می کند.

موضوعی که چند سال پیش در نشست رهبر انقلاب با سینماگران هم از جانب ایشان به درستی مطرح شد که اصولا چه اصراری براستفاده از زبان معیار در دیالوگ های تاریخی است و بهتر است از زبان محاوره که برای مردم قابل فهم تراست استفاده شود، موضوعی که نشان از درک عمیق رهبر فرزانه انقلاب در مساله ی آثارنمایشی بود. پس چه بهتراست که با استفاده از زبان ساده و قابل فهم در سریال های تاریخی هم کار نویسنده را راحت تر کنیم و هم از غنای مجموعه های تاریخی خوش ساخت نکاهیم، زیرا لزومی به استفاده از عبارات خاص و زبان شبه معیار در آثار نمایشی برای اثبات زمان تاریخی آن ها نیست.