درماه ربیع اوضاع تلویزیون روبراه می شود؟

به گزارش رادیو و تلویزیون دیباچه، رسانه ی ملی که مدت هاست به دلایل مختلف دچار افت شدید برنامه سازی به لحاظ کمی و کیفی شده است در ماه های اخیر به بهانه ی ورود به ایام ماه محرم و صفر و معذوریت های آن تقریبا بدون برنامه ی مشخص و سرگرم کننده ای مخاطبان را به حال خود رها کرده بود، اما هم اینک با پایان ایام مذکور باید دید آیا مدیران تلویزیون برنامه ای جهت آشتی دوباره مخاطبان با این رسانه را دارند یا ترجیح می دهند بینندگان ایرانی دربین ده ها شبکه ی تلویزیونی ماهواره ای که اغلب مناسب فرهنگ و اعتقادات این سرزمین نیستند هم چنان معلق باشند.

فیلم ها و سریال ها

بیش از دو سال است که تلویزیون به دلایلی از جمله کسری شدید بودجه که مقصر بخشی از آن دولت است و البته نداشتن اولویت درپخش آثار روز سینمایی دنیا، درآنتن سینمایی خود به تکراری آزار دهنده افتاده است و کمترفیلمی است که لاقل 3بار ازشبکه های سیما پخش نشده باشد، و شبکه هایی که روزگاری به صورت هفتگی فیلم های مشهور و جذاب دنیا را برای مخاطبان نمایش میدادند، امروز نهایتا در ایام تعطیلات نوروز چند فیلم جدید و قابل بحثی را پخش میکنند.

درحوزه سریال سازی درماه های اخیر به جز مجموعه ی «هشت ونیم دقیقه» که از شبکه دوم سیما پخش شد و تا حدودی بینندگان را با خود همراه ساخت خبری از مجموعه های پربیننده نیست، نه «معمای شاه» و نه «ماه وپلنگ» هیچ کدام کاری از پیش نبردند و شاید دراین بین تنها ستاره ی سریالی سیما شبکه ی نمایش با پخش مجموعه ی جذاب«خانه ی پوشالی» بود که دراتفاقی کم نظیر همه را غافلگیر کرد، شبکه ی پنج هم که با پخش آثار تکراری خود روزگار میگذراند.

برنامه ها

هرچند در سال گذشته با بازگشت برخی مجریان مشهور به رسانه ی ملی، احتمال قوت گرفتن دوباره ی برنامه ی سیما می رفت، اما نه«رضا رشیدپور» و نه«فرزاد حسنی» نتوانستند با «حالاخورشید» و «اکسیر» به موفقیت های گذشته ی خوددست یابند، شاید زمان و موضوع پخش این برنامه ها ازجمله دلایل این اتفاق باشد اما از این دوبرنامه اگر عبور کنیم جای خالی برنامه های مردمی و پاپیولاری مثل«پارک ملت» درشبکه های سراسری مثل شبکه یک سیما به شدت حس می شود، قطعا جا دارد در این فضای بعضا سیاست زده و پرتنش روانی جامعه ی امروز، به جای پخش برنامه های تخصص مثل«پایش» و «نگاه یک» درباکس ساعت23 شبکه ی اول، برنامه های متنوعی نظیر«پارک ملت» پخش شود و برنامه های سیاسی و اقتصادی به ساعات اول شب یا غروب منتقل شود.برخی از برنامه های گفتگومحور شبکه دوم سیما به قدری کسل کننده است که احتمالا خود مدیران این شبکه هم آنها را نگاه نمی کنند و همین مسائل باعث شده تا برنامه ی «سینمادو» به تولید برسد تا بلکه بخشی از این عقب ماندگی جبران شود واما درباره ی شبکه سه کلیدی ترین آسیب دربحث برنامه سازی توجه و برنامه ریزی بیش از حد مدیران این شبکه برای برنامه های ورزشی است که تولید دیگربرنامه هارا تحت تاثیر قرار می دهد و درسال های اخیر با افتتاح شبکه ی تخصصی ورزش لزوم کاسته شدن حجم آنتن ورزشی شبکه سه حس میشود، در انتها شبکه ی چهارسیما درعین تلاش برای پخش برنامه های مختلف باموضوعات فرهنگی و هنری، آن طور که باید باعث جریان سازی نشده است و مدیران این شبکه باید به آسیب شناسی این موضوع و علت آن بپردازند و نهایتا شبکه ی پنج سیما هم که هم چنان با برنامه ی «به خانه برمیگردیم» خوش است و کاری به مخاطب ندارد!

درپایان باید گفت هرچند کسری بودجه یکی از دلایل مهم این کرختی و ریزش مخاطب است اما اگر مدیران ارشد رسانه ی ملی به شناخت درستی از مخاطب و خواسته های نمایشی آن برسند می توانند با اولویت گذاری های جدید تا حدود زیادی با همین پتانسیل هم به دوران اوج خود برسند، تصمیم بزرگی از سوی مدیران رسانه ی ملی که تکلیف خود و مخاطب را روشن کنند، زیرا رسانه تنها با مخاطب زنده است.