دیباچه: احمدرضا درویش در برنامه شب گذشته «هفت» گفت: اگر مسئولان همه آرمان‌های سینمای کشور را در جشنواره فجر نمی‌دیدند این اتفاق برای فیلم سینمایی «رستاخیز» رخ نمی‌داد؛با مشکلی که برای «رستاخیز» به وجود آمد شأن سینمای ایران زیر سؤال رفت.

به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون دیباچه؛شب گذشته احمدرضا درویش کارگردان سینما به مناسبت نزدیک شدن به هفته دفاع مقدس مهمان بهروز افخمی در برنامه «هفت» بود و در این برنامه با مجری این برنامه به بحث و گفتگو پرداخت.

احمدرضا درویش در ابتدای این گفتگو پس از اظهار نظر افخمی درباره این موضوع که درویش و کارگردانی چون مرحوم سیف‌الله داد از ساخت فیلم‌هایی با هزینه تولید بالا هیچگاه ترس نداشته‌اند و فیلم‌هایشان را مثل یک فرمانده جنگی مدیریت و ساخته‌اند اظهار داشت: در دوران دبستان به سینما می‌رفتم و پس از اینکه فیلم را می‌دیدم به مدرسه آمده، روی میز می‌رفتم و داستان فیلم را برای همه همکلاسی‌هایم تعریف می‌کردم و به نوعی در نقش‌های بهروز وثوقی، بیک ایمانوردی و جان وین را بازی می‌کردم. ما یک معلم داشتیم که من را بابت این کار بسیار تشویق می‌کرد.



کارگردان فیلم سینمایی «دوئل» در ادامه خاطره‌ای از نوشتن یک فیلمنامه در دوران دبستان تعریف کرد که آن را برای معلمان خود خواند و پس از خواندن آن با بازخورد بد معلمش روبرو شد. درویش در ادامه اظهار داشت: این معلم بهترین درس را به من داد و من وقتی «آخرین پرواز» اکران شد به سراغ معلمم رفتم و آن را در سینما تمدن با او دیدم.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا در سال‌های اخیر فیلم جنگی به معنای واقعی نداریم و اکثر فیلم‌ها به سمت ضد قهرمان یا قهرمان منفعل رفته‌اند اظهار داشت: اگر فیلم جنگی خوب ساخته شود در همه جای دنیا مورد استقبال قرار می‌گیرد و این مسأله که چرا در ایران ساخت فیلم‌های جنگی پر فروش دیگر ادامه پیدا نکرد مسأله‌ای است که باید مورد بررسی قرار داده شود. ساخت فیلم جنگی نیاز به اراده‌ای خاص دارد، به این دلیل که فیلم جنگی باید در میدان جنگ ساخته شود. وقتی طبق آمار رسمی 40 میلیون نفر از دسترسی به سینما در کشور محروم هستند نمی‌توان سینمای این کشور را ملی دانست و این نشاندهنده ضعیف بودن بنیه سینما است، سینمایی که اینقدر نحیف باشد نمی‌تواند سراغ ساخت فیلم‌های مثل فیلم‌های سینمای جنگ برود.

درویش در ادامه افزود: پس از ساخت فیلم سینمایی «دوئل» دو آرزو داشتم، یکی ساخت «رستاخیز» و دیگری ساخت فیلم فتح خرمشهر که در حال حاضر با وضعیت سینمای فقیر کشورمان بعید می‌دانم که بشود فیلمی با این موضوع و این پروداکشن عظیم ساخت. ساخت فیلم در سینمای جنگ کار بسیار ساختی است اما این سختی وجود دارد چرا که کار در سینما سخت و خطرناک است.

این کارگردان در ادامه این بحث اظهار داشت: سینمای جنگ تنها به جنگ ایران و عراق محدود نمی‌شود و این جنگ می‌تواند بسط پیدا کند. متأسفانه موضوع فیلم‌های سینمای ما به فیلم‌های ضد جنگ مربوط شده است و این مربوط به تعداد محدود و خاص مخاطبان سینما، رسانه‌هایی که نگرششان را منعکس می‌کنند و پذیرش فیلم‌ توسط جشنواره‌های مختلف می‌شود. ما چقدر بابت پخش فیلم‌های سینمایی‌مان در سطح جهانی تلاش کرده‌ایم و چقدر ارز از فروش فیلم‌ها وارد کشورمان شده‌اند؟ ما فقط با هزینه‌های خود فیلم ساخته‌ایم و تمام دنیا از کار ما بی خبر است.

کارگردان فیلم سینمایی «کیمیا» افزود: در سینمای ما چند تهیه‌کننده هستند که با تهیه‌کننده‌ها پخش کننده‌های جهانی ارتباط دارند؟ وقتی این تعداد بسیار کم است نمی‌توان سینمای ما را سینمایی جهانی دانست. در چنین سینمایی ساخت فیلم‌هایی چون «آژانس شیشه‌ای» و «دوئل» نیز غنیمت است.

درویش در ادامه با اشاره به بسته بودن فضای سینمای ایران این مسأله را دلیلی بر عدم اکران فیلم‌های خارجی دانست و اظهار داشت: ما فقط از خودمان تعریف می‌کنیم در حالیکه کشور‌های خارجی وقتی فیلم‌های سینمای ما را اکران می‌کنند انتظار دارند که ما نیز فیلم‌های آن را اکران کنیم و تا زمانی که این فضای بسته وجود دارد این اتفاق رخ نخواهد داد.

در ادامه این برنامه گفته‌های درویش به فیلم سینمایی «رستاخیز» رسید و وی با اشاره به اینکه 13 میلیون یورو هزینه ساخت «رستاخیز» شده است درباره این فیلم گفت: ساخت فیلم «رستاخیز» به خودی خود اتفاق بسیار خوبی است. این فیلم تجربه خوبی برای اداره منابع مالی و انسانی در سینما است و برای من نیز دانشگاه بزرگی به حساب می‌آید. فیلم در جشنواره فیلم فجر اکران شد و پس از آن مسائلی برای آن پیش آمد که فرامتنی بود و این نحیف و کوچک بودن سینمای ایران نشأت می‌گیرد.

این کارگردان با تأیید حرف بهروز افخمی درباره جشنواره فجر گفت: اگر مسئولان همه آرمان‌های سینمای کشور را در جشنواره فجر نمی‌دیدند این اتفاق برای فیلم سینمایی «رستاخیز» رخ نمی‌داد. امروز این ضعف باعث شده تا خیال و آرزوهای ما در فیلم‌هایمان خراش پیدا کند. اگر غیر از این باشد دیگر خیال ما به سمت عشایر، دریاها و معادن نمی‌رود. اعتقاد دارم که اگر قرار است فیلمی فقط در یک ساختمان ساخته شود نیز حتماً باید برای آن هزینه شود و این در حالی است که قصه‌های ما به شدت ارزان شده است. در بین چندین هزار شهر در کشور ما فقط 67 شهر است که دارای سینما است و این بزرگترین تبعیض فرهنگی به حساب می‌آید.

وی درباره اکران فیلم سینمایی «رستاخیز» گفت: اتفاقی که برای این فیلم رخ داد فرامتنی بود. فیلم سینمایی «رستاخیز» طی 10 سال پروانه ساخت داشت و با پروانه نمایش اکران شد و اتفاقی عجیبی برای آن افتاد که گویا فیلم زیرزمینی ساخته شده است. با مشکلی که برای «رستاخیز» به وجود آمد شأن سینمای ایران زیر سؤال رفت و مقطع اکران این فیلم که با توافق هسته‌ای همزمان شد باعث شد که بسیاری از آقایان به من بگویند که به خاطر جشن هسته‌ای سکوت کن. در نهایت رأی دادگاه درباره «رستاخیز» اعلام شد و دولت مقصر اصلی این اتفاق معرفی شد. با رأی دادگاه دولت مجبور شد که بحث مالی را بپذیرد و آرزو دارم که روزی این فیلم اکران شود. برای من بسیار دردناک بود که مهدی فخیم‌زاده در همین برنامه «هفت» اعلام کرد که پس از فیلم سینمایی «رستاخیز» به سراغ فیلم‌های تاریخی نخواهم رفت. امیدوارم «رستاخیز» در محرم اکران شود تا به قول آقای ایوبی سینمای محرمی‌تری داشته باشیم.

درویش در خاتمه اظهار داشت: دولت تدبیر و امید با هزاران وعده و قول امیدوارکننده با این فیلم اینگونه برخورد کرد. در دولت تدبیر و امید این فیلم از پرده سینماها پایین کشیده شد و امیدوارم در همین دولت نیز در ایام محرم به پرده سینماها بازگردد.