دیباچه:«وقایع اتفاقیه مفقود الپدر» داستان ما مردم است که با همه عیب‌هایمان و با همه آگاهی‌مان، بین خوب و بد، حق و باطل،زشت و زیبا، معمولا آن را انتخاب می‌کنیم که به نفعمان باشد که معمولا به نفع دیگران نیست و در دراز مدت حتی به نفع خودمان نیست؛ بر همین اساس کمدی در این نمایش شکل می گیرد،کمدی از اینجا ناشی می شود که شخصیت ها یی که در وضعیتی به واقع تراژیک گرفتار شده‌اند می‌کوشند با رفتاری که برای ما آشناست یعنی زرنگ بازی خود را برهانند و حتی از آب گل آلود ماهی بگیرند.



برخورد با هویت ملی و تاریخ و فرهنگ در کشور ما معمولا تزیینی و ویترینی‌ست و اغلب ما که سنگ تاریخ چند هزار ساله را به سینه می زنیم اطلاعات چندانی نداریم و چیز زیادی از تاریخمان نمی دانیم.در مورد تاریخ معاصر وضعمان شاید خیلی بدتر است این سوال همیشه مطرح است که چرا ما یک الگوی تاریخی را منظم تکرار می‌کنیم؟مقصود فراستخواه در کتاب ما ایرانیان نتایج جالبی از تحقیقات و پرسشنامه پر شمار به دست می‌دهد:اغلب مردم ایران بزرگترین ضعف‌های فرهنگی جامعه را ضعف در کار گروهی،انتقاد ناپذیری،رودربایستی،پنهان کاری،غلبه احساس بر تعقل،رواج دروغ و تقلب و دوری از گفت و گو می‌دانند.



«وقایع اتفاقیه مفقود الپدر» داستان ما مردم است که با همه عیب هایمان و با همه آگاهی مان، بین خوب و بد، حق و باطل ، زشت و زیبا ، معمولا آن را انتخاب می کنیم که به نفعمان باشد که معمولا به نفع دیگران نیست و در دراز مدت حتی به نفع خودمان نیست؛ بر همین اساس کمدی در این نمایش شکل می گیرد ، کمدی از اینجا ناشی می شود که شخصیت ها یی که در وضعیتی به واقع تراژیک گرفتار شده اند می کوشند با رفتاری که برای ما آشناست یعنی زرنگ بازی خود را برهانند و حتی از آب گل آلود ماهی بگیرند اما این کمدی در عمق و در پس خنده بر تلخی تراژدی می افزاید و در نهایت چرایی چرخه باطل تکرار تاریخ مان را آشکار می کند.

بهار در کتاب تاریخ احزاب می‌نویسد:چه می توان کرد با ملتی که به غر زدن و منفی بافی بیشتر راغب است تا به تصمیم گرفتن و کار کردن و مردانه پیش رفتن... "وقایع اتفاقیه مفقود الپدر" که برداشتی آزاد از دایره گچی قفقازی است در قالب طنزی تلخ و گزنده داستان مردمی را روایت می‌کند که بین سطر های تاریخ معاصر ما را پر کرده‌اند.

مریم جلیلی "کارگردان نمایش وقایع اتفاقیه مفقود الپدر "