دیباچه: موزه امام علی در اولین روز شهریورماه میزبان مراسمی بود که به بهانه تولد ۶۵ سالگی حسین علیزاده با حضور چهره‌های شاخصی چون شهرام ناظری، مسعود جعفری‌جوزانی، فریدون شهبازیان، لوریس چکنواریان و... برگزار شد .

صدای سه‌تار علیزاده در اولین کنسرتش هنوز در یادم مانده

به گزارش خبرنگار موسیقی دیباچه؛ در ابتدای این مراسم، فریدون شهبازیان در سخنرانی کوتاهی رو به حضار گفت: «نیازی نیست که بگویم با حسین علیزاده از سال ۱۳۴۹ با یکدیگر دوستی صمیمانه‌ای داریم. حسین علیزاده یکی از بهترین تک‌نوازان سرزمین ماست. اعتقاد دارم سختی زیادی را تحمل کرده تا به این مرحله رسیده است. رسیدن به جایگاه حسین علیزاده اصلا کار آسانی نیست.



حرف‌هایم را با این خاطره تمام می‌کنم: اولین کنسرت حسین علیزاده با شهرام ناظری برگزار شد. آن زمان علیزاده از من خواست تا به سالن بروم و نظرم را در خصوص کیفیت صدای سالن بیان کنم اما آن شب حسین علیزاده چنان با مهارت سه‌تار نواخت که هنوز یادم هست هیچ کاری نتوانسته به آن اندازه در دل من بنشیند.

چطور می‌توان صدایی تولید کرد که روح را به پرواز درآورد؟

مسعود جعفری‌جوزانی (کارگردان سینما) که تجربه همکاری با علیزاده را دارد، در ادامه این مراسم روی سن رفت و رو به حضار گفت:« نهایت طبیعت مرگ است اما موسیقی مافوق طبیعت است. همه مذاهب مدیون موسیقی هستند. چطور با تکه‌ای چوب و چندتا سیم می‌توان صدایی تولید کرد که روح را به پرواز درآورد؟ کسانی که در این زمینه موفق می‌شوند، توانسته‌اند وجود هنر و وجود انسان را با یکدیگر تلاقی کنند.

به خود می‌بالم که هم‌نسل شما هستم

مسعود فروتن (کارگردان تلویزیون) نفر بعدی بود که روی سن رفت و گفت: «برای اولین‌بار است که اضطراب دارم؛ جلوی این همه ستاره که روبه‌رویم نشسته‌اند، به خود می‌بالم که هم‌نسل این عزیزان هستم...»

شهرام ناظری در میان تشویق حضار روی سن آمد و همان‌طور که در کنسرت‌هایش هم از وضعیت موجود انتقاد کرده بود، علاوه بر تبریک به حسین علیزاده از وضعیت حاکم بر جامعه انتقاد کرد و گفت: «مدتی طولانی‌ست که در چنین مراسمی شرکت نمی‌کنم چون در این مراسم صداقت نمی‌بینم. این روزها مشکلاتی در جامعه وجود دارد و همچنین چالش‌هایی که میان هنرمندان پدید آمده و آرمان‌های‌مان را از یاد برده‌ایم.

آرمان‌های‌مان را فراموش کرده‌ایم

حسین علیزاده یار و همراه من از قبل از انقلاب بوده و پستی و بلندی‌های زیادی را گذراندیم و هنوز باهم هستیم. حسین به جایی رسیده که امضایش در آثارش حک شده است و این مسئله کوچکی نیست و برای رسیدن به آن باید سختی و دشواری زیادی را تحمل کرد. یکی از دیگر نکاتی که در مورد حسین علیزاده وجود دارد: شناخت او از موسیقی نواحی ایران است. این موضوع او را تبدیل به پیدیده‌ای کرده است که این روزها انگشت‌شمار هستند و او به نظر من اولین است.

از مسئولی که هیچ درکی ندارد نباید انتظار داشت

در ادامه مراسم، حسین علیزاده نیز روی سن آمد و رو به حضار گفت: « می‌خواهم این پیام را منتقل کنم که هر چه هویت‌مندتر باشیم و به خاک سرزمین‌مان تعلق داشته باشیم، به همان میزان خوشبخت‌تر هستیم.

دلیل رفتن من به خارج از کشور این بوده که در زمینه موسیقی پربارتر شوم و باز به میهن‌ام برگردم. من افتخار می‌کنم که در خاک‌ام زندگی می‌کنم. پذیرفته‌ام که مشکلات همواره وجود دارند. محبتی که در دل ایرانیان است، در هیچ‌جای دنیا یافت نمی‌شود. گله‌ای ندارم و از هیچ مسئولی هم انتظاری ندارم. از مسئولی که هیچ درکی ندارد نباید انتظار و خواسته‌ای داشت.

چهره‌های بزرگی در سالن هستند: هرگاه هوشنگ مرادی‌کرمانی را می‌بینم، کوه و دشت در ذهن‌ام تداعی می‌شود. (می‌خندد)»

حسین علیزاده در انتهای صحبت‌هایش در مورد سختی‌هایی که در دوران کودکی همراه با خانواده‌اش تحمل کرده‌اند و مشقت‌های پدر و مادرش برای تامین هزینه‌‌های هنرستان موسیقی صحبت و از خانواده‌اش تشکر کرد که باعث شدند به این مرحله برسد.

در انتهای مراسم هم جوایز متعددی از طرف دوستان و مدیرن و حضار به حسین علیزاده اهدا شد که در این میان می‌توان به سه‌تاری اشاره کرد که یکی از اساتید سازسازی برای او ساخته بود. این هدیه، علیزاده را به حدی سر ذوق آورد که استاد ساز به دست پشت تریبون رفت و با سه‌تار برای حضار قطعه‌ای نواخت.

حسین علیزاده، متولد ۱ شهریور ۱۳۳۰ در شهر تهران است و تاکنون 3 بار نامزد دریافت جایزه گرمی شده است.