دیباچه: نویسنده سریال «پادری» با اشاره به طرحی که مشغول کار روی آن است، بیان کرد که این طرح به مسایل روز جامعه می پردازد و در آن شخصیت ها ثابت و قصه ها متغیر هستند.
به گزارش
دیباچه به نقل از مهر، کوروش نریمانی با اشاره به طرح تلویزیونی که مشغول کار روی آن است، گفت: روی طرح یک سریال فکر می‌کنم و صحبت هایی درباره آن انجام شده است که اگر کارهایم در حوزه تئاتر اجازه دهد آن را به نتیجه خواهم رساند.
وی درباره جزییات طرح خود توضیح داد: این طرح درباه مجموعه ای سالانه است اما مثل طنزهای ۹۰ شبی نیست بلکه هر شب موضوع خاصی را دنبال می کند. این مجموعه از آیتم های کوتاه برخوردار است و به صورت طنز به مسایل و موضوعات مبتلابه جامعه می پردازد که البته نگاه آن سطحی نیست. در این مجموعه فضا و شخصیت ها ثابت هستند و هر بار به یک موضوع پرداخته می شود. من فعلا فقط به طراحی این مجموعه فکر می کنم و زمانی که نگارش آن به قطعیت برسد نیاز به یک تیم نویسندگی دارد.
نویسنده سریال «پادری» ساخته محمدحسین لطیفی درباره اینکه با حساسیت های موجود در جامعه نسبت به آثار طنز روند پیشروی این کار به چه صورت خواهد بود؟ گفت: اتفاقاتی که در واکنش به قصه های بعضی از مجموعه های طنز رخ می دهد باعث تاسف است. به نظر می رسد بعضی از صنف های جامعه نمی توانند مطالبات خود را از نقاط دیگر طلب کنند و بی جهت به مسایل سریال ها حساس شده اند. این امر به یک عادت بد تبدیل شده است که هر زمان درباره یک شغل و صنف صحبت می کنید لزوما مساله همه افراد یک شغل را در برمی گیرد و همه اعتراض می کنند.
وی اضافه کرد: گویی برای اولین بار با مقوله ای به اسم طنز و کمدی های تلویزیونی مواجه شده ایم و هر کسی به خودش اجازه می دهد حتی به سخن یک شخصیت فرعی درباره یک شغل در سریال ها واکنش نشان دهد. حتی اگر شخصیت ها درباره یک شغل حرف بزنند تعدادی از افراد در شبکه های مجازی سخن می گویند و معلوم می شود که ما افراد بیکار زیاد داریم؛ افرادی که منتظرند تا به هنرمندان واکنش نشان دهند.
نریمانی درباره نتیجه حاصل از این اعتراض ها گفت: این واکنش ها نه تنها فضیلتی برای مشاغل محسوب نمی شود بلکه نگاه مثبت جامعه به آنها به تدریج از بین می رود چون ظرفیت ها کم می شود و نمی توان به زبان شیرین طنز حرف زد.
وی در پایان درباره تاثیر این واکنش ها در نگارش آثار کمدی نیز گفت: ضرر این واکنش ها و شتاب ها این است که ما به تدریج در حوزه کمدی با محدودیت های بسیاری رو به رو می شویم. اکنون هم با محدودیت های زیادی مواجهیم و درباره بسیاری از سوژه ها نمی توان نوشت و یا کار کرد. درواقع ما روی ۱۰ درصد از سوژه های معمول حرف می زنیم و درباره باقی موضوعات نمی توان سخن گفت.
