دیباچه: امرالله احمدجو گفت پرویز شاهین‌خو بازیگری بود که در نقش‌هایی که با فیزیک و شخصیت او همخوان بود فوق‌العاده ظاهر می‌شد و با وجود سن بالایش حافظه‌ای آماده داشت.



امرالله احمدجو کارگردان سینما و تلویزیون به بهانه درگذشت پرویز شاهین‌خو در گفتگو با خبرنگار دیباچه اظهار داشت: پرویز شاهین‌خو بازیگری بود که در نقش‌هایی که با فیزیک و شخصیت او همخوان بود فوق‌العاده ظاهر می‌شد و با وجود سن بالایش حافظه‌ای آماده داشت.

احمدجو خاطرنشان کرد: من در یک همکاری که با بهروز افخمی در سریال «کوچک جنگلی» داشتم با پرویز شاهین‌خو آشنا شدم و از وی برای حضور در اولین اثر سینمایی‌ام که «شاخه‌های بید» نام داشت دعوت کردم و ایشان نیز نقشش را به خوبی ایفا کرد که سپس برای بازی در مجموعه «روزی روزگاری» از این بازیگر دعوت کردم که بازی دلنشینی را از خود به جا گذاشت و در همکاری آخرمان متأسفانه توان سابق را نداشت و با این حال با تمام وجود جلوی دوربین حاضر می‌شد.

این کارگردان در ادامه افزود: سلامتی جسمانی وی در سن بالا به وی کمک کرد که عمری طولانی داشته باشد. شاهین‌خو به هیچ وجه آلوده به سیگار و مسائلی اینچنین نبود. او واقعاً شاهین‌خو و تندخو بود، قصد ندارم از او کلیشه‌ای تعریف کنم اما همیشه از کار کردن با این بازیگر لذت می‌بردم و اخلاقی حرفه‌ای از او به یاد دارم که دلبستگی زیادی نیز به حرفه بازیگری داشت.

وی در ادامه این بحث اظهار داشت: نمی‌دانم ولی شاید اقتضای سنش بود که در همه موارد بسیار توقع داشت و ناملایماتی از او می‌دیدم که در همه کارها بیتابی ایشان نسبت به دیگران بسیار شدت داشت. اگر کار دیگری در دست ساخت داشتم حتماً برای همکاری دوباره به سراغ وی می‌رفتم.

کارگردان مجموعه تلویزیونی «روزی روزگاری» خاطرنشان کرد: در ساخت مجموعه «تفنگ سرپر» برای کاری مرخصی گرفت و به تهران رفت و در یخبندان سر خورده، عینکش شکسته و شیشه عینک به چشمش آسیب زده بود و هنگامی که برای کار به سر صحنه برگشت به دلیل اینکه قسمت‌هایی از سکانس تیراندازی با روس‌ها را گرفته بودیم مجبور شدیم به شکلی تصویربرداری کنیم که با دست جلوی چشم آسیب دیده‌اش را بگیرد و ما تا آخر تصویربرداری با این مشکل همراه بودیم.

احمدجو افزود: زمان تصویربرداری مجموعه «تفنگ سرپر» همسر وی ناآرام بود و ایشان می‌خواست که به تهران برگردد و من در اصفهان خانه‌ای بزرگ در اختیار داشتم که از اتاق‌هایش استفاده نمی‌کردم و از این بازیگر و همسرش خواستم که تا آخر تصویربرداری با همسرش در یکی از اتاق‌های این خانه ساکن شوند و شب‌ها پس از تصویربرداری شاهد بحث‌های شیرین این زوج بودم که با صدای بلند صحبت می‌کردند و حتی من به آنها گفتم که صدایشان را می‌شنوم و شاهین‌خو می‌گفت که عیبی ندارد صدای ما را بشنو.

وی اظهار داشت: پرویز شاهین‌خو نسبت به سن و سالش فردی سالم بود و رفتاری بسیار سنتی داشت و هیچوقت نمازش را ترک نمی‌کرد. دلبستگی زیادی در او نسبت به بازیگری دیده می‌شد و مثل کودکی که در بازی بودن برایش مهم بود حاضر بود که جلوی دوربین باشد و اصلاً توجهی نداشت که این حضور در چه اثری است و مثل کودکی که برایش مهم نیست فوتبال یا والیبال بازی می‌کند همبازی بودن برایش اهمیت داشت.

این کارگردان خاطرنشان کرد: از کسانی که می توانم با پرویز شاهین‌خو مقایسه کنم فاضل فاضلی‌پارسا بود که در همه آثار من حضور داشت و با وجود سن زیادی که داشت همانند که کودک بازی کردن و مقابل دوربین قرار گرفتن برایش اهمیت بسیاری داشت.

کارگردان مجموعه تلویزیونی «پشت کوه‌های بلند» اظهار داشت: متأسفانه معمولاً کسانی که چهره هستند و از دنیا می‌روند در مناسبت‌های مختلف یاد می‌شوند و بازیگران توانمند و ارزشمند بسیاری هستند که از آنها متأسفانه کمتر یاد می‌شود. به عنوان مثال انوشیروان ارجمند بازیگری کم‌نظیر، عاشق و خلاقی بود که متأسفانه خیلی زود از جمع ما رفت. بهروز مسروری نیز یکی از استثنایی‌ترین بازیگران بود که در هر کاری شرکت نمی‌کرد و در سه اثر من حضور داشت که توانایی بالایی داشت.

احمدجو در ادامه این بحث افزود: بهمن زرین‌پور بازیگر توانمندی بود که من مصاحبت‌ زیادی با وی داشتم و از همکاری با این بازیگر لذت می‌بردم و متأسفانه توجه زیادی به او نشد و بازیگران مطرح دیگری چون حسین پناهی و جمشید اسماعیل‌خانی هستند که از آنها کمتر یاد می‌شود و امیدوارم در جمع‌های رسمی هنرمندان از هنرمندان مطرحی چون پرویز شاهین‌خو نیز همیشه یاد شود.

وی در پایان اظهار داشت: در آخر می‌خواهم از فرصت استفاده کنم و این مسئله را مطرح کنم که هفته پیش در اصفهان شاهد یک نمایش تئاتر بودم که جوانی آن را ایفا کرد و کاری فوق‌العاده با عنوان «هملت» بود که این اثر را ایرانیزه کرده و در آن نقالی و تعزیه نیز آورده و فرم خاصی به آن بخشیده بود. این اثر که در جشنواره فجر مورد توجه قرار گرفته بود در اصفهان در سالنی نامناسب اجرا می‌شود و مظلوم واقع شده است.