دیباچه:هرچه بود و هرچه شد حالا با سری بالا می‌توانیم بگوئیم که نه تنها 60 مداد پاک‌کن پلیکان را شاهد نبودیم بلکه 61 ورزشکار را با لباسی در شان نام کشورمان شاهد بودیم.





بامداد شنبه 16 مرداد اگر چه جهان شاهد بزرگترین اتفاق و گردهمایی ورزشی خود بود اما برای ما ایرانی‌ها نیز این رویداد از دو جهت اهمیت داشت. اول آنکه سهم ملت 80 میلیونی ایران از این رویداد عظیم که بیش از سه میلیارد نفر رد سراسر جهان آنرا به صورت مستقیم نگاه می‌کردند 20 ثانیه بود. 20 ثانیه برای نمایش غرور ایرانی در بزرگترین رویداد ورزشی جهان.

اما نکته ای که حتی از این 20 ثانیه هم برای ما ایرانی‌ها مهمتر بود، پوشش وزرشکارانی بود که به نام ایران در این رویداد حاضر بودند. ورزشکارانی که اگرچه در یک پروسه طولانی و عجیب بارها و بارها لباس‌هایشان از پاک‌کن پلیکان به پنیر و خیار و گوجه تغییر کرد اما در نهایت آنچه به عنوان لباس رسمی کاروان ایران بر روی پیست تارتان ورزشگاه مارکانا ریودوژانیرو به نمایش در آمد مایه خوشحالی بود. هرچند دبیر کل کمیته ملی المپیک هزینه این لباس‌ها را بیش از 5 میلیارد تومان اعلام کرد که با هیچ حساب و کتابی و متری این عدد و رقم جور در نمی‌آید آنچه بر تن ورزشکاران ایرانی خودنمایی می‌کرد به مراتب از لباس بسیاری از دیگر ورزشکاران فاخرتر بود و حداقل این بود که ورزشکاران کشورمان با شکم‌های 6 پک و روغن بچه جلوی چشمان میلیاردها ببیننده رژه نرفتندو هرچند که در این بین سه نفر از خوش‌تیپ‌های کاوران ایران در اعتراض به ندادن همین لباس فاخر به سرپرست تیم ملی والیبال این مراسم را تحریم کردند و حساب کنید اگر این لباس‌ها بر تن این سه ورزشکار خوش قد و قامت نیز می‌نشست آن وقت چقدر همه چیز کاروان ما بهتر بود.

به هرحال هرچه بود و هرچه شد حالا با سری بالا می‌توانیم بگوئیم که نه تنها 60 مداد پاک‌کن پلیکان را شاهد نبودیم بلکه 61 ورزشکار را با لباسی در شان نام کشورمان شاهد بودیم.