دیباچه:با توجه به اینکه قرار شده است کنسرت کاوه آفاق در مرکز همایشهای برج میلاد برگزار شود، برخی میگویند قرار نبوده کنسرت پاپ در برج میلاد برگزار شود و رویه برج میلاد تغییر کرده است، اما باید دانست موسیقی کاوه آفاق موسیقی فاخر محسوب میشود و حتی در نگاه اول میتوان فهمید که موسیقی او پاپ نیست.
به گزارش خبرنگار دیباچه، روز گذشته اعلام شد که مجوز کنسرت کاوه آفاق در مرکز همایشهای برج میلاد صادر شده است و بلافاصله پس از اعلام این موضوع تصور شد که رویه کنسرتهای برج میلاد تغییر کرده است زیرا در مجوز صادر شده از سوی دفتر موسیقی سبک عنوان شده برای کاوه آفاق از لفظ پاپ استفاده شده است در صورتی که دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تنها سه سبک را میشناسد: پاپ، سنتی، کلاسیک. بنا بر این همه زیر سبکها و سابژانرهای موسیقی را با یکی از همین سه عنوان در نظر میگیرید در حالیکه چه کسی نمیداند سبک موسیقی که کاوه آفاق ارائه میدهد، نه تنها به تعبیر امروزیها پاپ نیست بلکه از زمین تا آسمان با آنچه این روزها در مارکت موسیقی با عنوان پاپ شناخته میشود تفاوت دارد.
کاوه آفاق کلام فارسی و لهجه موسیقایی زبان فارسی را با فواصل «سایکودلیک راک» تلفیق کرده است و به همین جهت همانطور که دیگر گروههای تلفیقی همچون پالت و دنگشو و... میتوانند در برج میلاد کنسرت داشته باشند، کاوه آفاق هم میتواند این کار را بکند بنا بر این به نظر نمیرسد رویهای تغییر کرده باشد.
در غیر این صورت اگر بخواهیم همه خوانندههایی که پرطرفدار هستند را بدون در نظر گرفتن شکل و شمایل و سبک و سیاق موسیقیشان، پاپ تلقی کنیم لاجرم چارهای نیست جز اینکه فرضا محمدرضا شجریان و زندهیاد پاواروتی و بسیاری دیگر از صاحبنامان عرصه موسیقیهای جدی و فاخر و غیر تجارتی را هم پاپ تلقی کنیم اما چه کسی است که نمیداند اینها هیچگاه به عنوان موزیسینهای پاپ مطرح نبودهاند. شاید با اندکی اغماض بشود سبک موسیقی کاوهآفاق را ترکیبی از پاپ و راک دانست که این هم یک تعبیر و نامگذاری دلبخواهی است و امور ذوقی مانند موسیقی با علوم دقیق که بر اساس قراردادها، قطعیت برایش تعیین میکند نیستند که بگوییم ما تحقیق کردهایم و دیدهایم سبک فلان موزیسین مطمئنا نیو ایج است یا آلترناتیو است! بر اساس یکسری اشتراکات میان تعدادی از گروههای موسیقی آنها را تحت عناوین مختلف اما غیر دقیق تقسیمبندی میکنند.
حال بیاییم اشتراکات موسیقی مورد ارائه در آلبوم «با قرصها میرقصد» را با نوعی از موسیقی که در ایران با عنوان پاپ شناخته میشود مقایسه کنیم. واقعا موسیقی و صدای او چه وجوه اشتراکی با موسیقی و صدای خوانندگان پاپ دارد؟ نه در فواصل و هارمونی و رنگآمیزی و ترکیببندی و نه در جنس و لحن و تحریرهای صدای خواننده و نه کلام مورد استفاده با جرات میتوان گفت کمترین وجه اشتراک را با موسیقی پاپ ایرانی دارد. حتی موسیقی سنتی وجوه اشتراکش با موسیقی پاپ کنونی بیشتر است تا موسیقی ارائه شده توسط کاوه آفاق.
