دیباچه:روزبه اسفندارمز می‌گوید: واقعیت این هست که دو تا نکته مهم این جا وجود دارد یکی این که جلوه لباس باعث می شود که ما ببینیم اتفاقی که باید افتاده است و این مسئله بستگی به اتفاقات روی استیج و ارتباط لباس و همپوشانی آن با دیگر عوامل دارد. متاسفانه این از قسمت هایی هست که در ایران ضعف در آن داریم و میزان ضعفی که داریم باور نکردنی است. .پس با توجه به این مسئله ما هیچ وقت نمی توانیم انتظاراتی را که در ذهن داریم برآورده کنیم.




به گزارش خبرنگار فرهنگی دیباچه؛این روزها طراحی لباس برای کنسرت ها و گروه های موسیقی رونق گرفته است که در طول زمان با اقبال بیشتری روبه رو خواهد شد. سوال این جاست آیا دانشی که در طراحی لباس داریم پاسخگوی نیازهای گروه های موسیقی و اجراهای صحنه‎ای‎شان است. با این رویکرد با روزبه اسفندارمز؛ سرپرست گروه پالت و نوازنده کلارینت گفت وگو کرده ایم. گروه پالت در سال های 91 و 92 و تورهای شهرستان آن سال ها برای لباس افراد گروه طراحی لباس داشته است اما در اجراهای بعدی دیگر طراحی لباس را به شکل حرفه ای آن نداشته است. پالت در اجرای آخر خود در بهار سال 95 تالار وحدت، طراحی لباس را به شکل مشاوره داشته است.

چرا شما در اجراهای اول گروه، طراح لباس داشتید و این ضرورت ناشی از چه روندی در گروه پالت بوده است؟

زمانی که ما خیلی جوان‎ تر بودیم، همیشه فکر می کردیم که اجراهای ما باید شکل ویژه ای داشته باشد و انتظاری که از اجراها داشتیم بالا بود. با توجه به چیزهایی که در ویدئوها و اجراهای زنده دنیا می دیدیم می گفتیم چرا خیلی از این اتفاقات را نداریم و با این روحیه و رویکرد جلو رفتیم. حتی از اولین اجرایمان که در برج آزادی داشتیم خیلی به دکور و پرفورمنس مان فکر کردیم. در اجراهای دوممان در برج آزادی ما از سروش میلانی زاده خواستیم که به ما کمک کند که میلانی زاده پیشنهاد داد وقتی که داریم از تم های مختلف برای این اجرا استفاده می کنیم و قرار است که همه اتفاقات طراحی شوند باید به لباسمان نیز فکر شود. پیشنهاد همه بچه ها ندا نصر بود و با آن طراحی لباس به تور شهرستان ها هم رفتیم و در آن تور ضرر کردیم. به این دلیل که هیچ کسی در ایران این کار را در سطح شهرستان ها انجام نمی دهد و تصورمان در گروه این بوده و هست که باید از هر چیزی ایده آل ترینشان را انجام بدهیم و برایمان خیلی مهم نبود در اجراهایمان چه اندازه سود داریم. مثلا ما به دردسرها و غیرممکن های اجرای در شهرستان واقف نبودیم و در نهایت فکر کردیم که بعد تجربه های مختلف در اجراهایی که داشتیم به این نتیجه رسیدیم که با ساده ترین چیزهای ممکن هم می توانیم یک اجرا با یک تم خوب داشته باشیم.

از مشکلات اجرا در شهرستان بگویید.

ما این ایده را را داشتیم باید اجراها یکپارچه و با یک یونیفورم باشد و فقط بردن لباس ها آسان ترین بخش بوده است اما شما در نظربگیرید که ما طراح نور، نورپرداز، تشکیلات صدا و کارگردانمان و همه عوامل را در اجراهای شهرستانمان می بردیم؛ مثلا در اجرای کردستانمان 28 نفر بودیم و با این روش کار کردن ضرر را در پی خواهد داشت و ما از اتفاق آگاه بودیم اما پیگیری ایده آلمان برای گروه مهم بوده است. متاسفانه در ایران امکاناتی وجود ندارد که بتوانیم با استانداردهای لازمه به اجراهای مختلف بپردازیم

ما در کنار این اتفاقات یاد گرفتیم که می توانیم اسپانسر داشته باشیم و در حال حاضر اجرای در تهران داریم بنابراین دیگر بخش طراحی لباس را کنار گذاشتیم و برای اجرای آخرمان نیز فقط یک مشاوره از سیامک احصایی گرفتیم زیرا احصایی، طراحی لباس را هم در کنار طراحی دکور داشته و بسیار خوش ایده و پرانرژی است. وقتی دیدیم که دکور خیلی خوب شده از وی خواستیم که پیشنهاداتی در زمینه لباس هم به ما بدهد. مطمئنا اگر می خواستیم با طراح لباس کار کنیم این روال خیلی فرق داشت.

 

پروسه طراحی لباس برای گروه پالت در دوره هایی از اجرا که طراحی لباس داشتید چگونه شکل گرفت و پیش رفت؟

ما برای اجراهایمان یک تم داریم و از یک جایی به بعد خیلی به تم تهران فکر کردیم و حالا تهران نه به عنوان یک شهری که می دانیم کجاست بلکه تهران به عنوان شهری که نمونه ای از یکی از شهرهای دنیاست اما مشبهات و تضادهای زیادی که با هم دارند و نکته ای که ما همیشه در موزیکمان رعایت کرده بودیم این بود که ما همیشه نیم نگاهی به موسیقی ایران داریم و اتفاقاتی که دارد در دنیا می افتد. برای این تم نیاز به تلفیق لباس های قدیمی ایران و لباس های روز دنیا بود که این کار را ندا نصر برایمان انجام داد. نصر در ابتدا بر اساس گفت وگوهایی که انجام دادیم چند تا اتود زد. در نهایت بر سر طرح به توافق رسیدیم و در لباس ها یک سری حذف و اضافاتی را انجام داد تا به طرح نهایی رسیدیم.

 

آیا طراحی لباس هایی که برای اجرا اتفاق افتاد، به تم مورد نظر پالت نزدیک شده بود؟

ندا نصر در آن دوره انتظارات ما را برآورده کرد و ما از یک رضایت نسبی برخوردار بودیم ولی این که بخواهم راجع به طراحی لباس بقیه اظهار نظر کنم خب من اتفاق ویژه ای را در اکثرشان ندیده ام. البته طراح لباس هایی بودند که در حوزه های موسیقی، تئاتر و یا بخش های دیگر به یادگار در ذهن من باقی ماندند. ما برای موسیقی مان و کانسپتی که می خواهیم کار کنیم ایده داریم ولی برای اجرا و پیگیری ایده هایمان کار را به کارگردانمان واگذار می کنیم و با توجه به هر کانسپ که در هر دوره ای داریم با کارگردان متفاوتی هم کار خواهیم کرد که با توجه به ایده های گروه، این کارگردان است که طراح لباس را انتخاب می کند و یکی از دلایلی که انتظارتمان به خوبی برآوره شد انتخاب درست ندا نصر بوده است.

واقعیت این هست که دو تا نکته مهم این جا وجود دارد یکی این که جلوه لباس باعث می شود که ما ببینیم اتفاقی که باید افتاده است و این مسئله بستگی به اتفاقات روی استیج و ارتباط لباس و همپوشانی آن با دیگر عوامل دارد. متاسفانه این از قسمت هایی هست که در ایران ضعف در آن داریم و میزان ضعفی که داریم باور نکردنی است. .پس با توجه به این مسئله ما هیچ وقت نمی توانیم انتظاراتی را که در ذهن داریم برآورده کنیم.

خیلی از اتفاقات و نتیجه ای که مربوط به برآورده شدن انتظارات در پرفورمنس است رخ می دهد. طراح نور می تواند به آن چیزی که مد نظر هست و تمرینی که انجام داده بود برسد اما در باره لباس این مسئله فرق می کند چون لباس نهایی شده روی استیج می رود و اگر در طراحی‎اش آن اتفاقاتی که باید را ایجاد نکند آن لباس بی معنی است. در واقع لباس قسمتی از پرفورمنس است و ما در قسمت‎های دیگر ضعف های مشهودی داریم و در کنار اینها درواقع لباس هم انتظارات را برآورده نمی کند و به تنهایی نمی تواند معجزه کند و در سطحی همه اینها به نوع ارتباط موزیسین و کسی که طراح لباس می کند برمی گردد.

در اجراهایی که طراح لباس به شکل حرفه ای که به دوخت لباس منجر شود نداشتید و در عکاسی هایی که گروه داشته است؛ انتخاب لباس ها برای پالت چگونه بوده است؟

در این چند سالی که کار می کنیم چیزی که خیلی به آن فکر کردیم و تجربیاتی که در این اجراها داشتیم در کنارهمه مسائل اجرایی این است که در گروه ما فردیت اعضا مهم است و در سطحی این که هر فردی چه نگاهی به اطراف و چه شخصیتی دارد خیلی مهم است زیرا گروه ما گروه اشتراکات نیست و در واقع گروه تضادهاست. ما بیشتر از این که در چیزهای دیگر و غیر از موسیقی با هم موافق باشیم، مخالف هستیم. بنابراین از یک جایی به بعد تصمیم گرفتیم که در اجراهایمان فردیت ها حفظ شود و یکی از جاهایی که نگاه خودش را نشان می دهد لباسی است که در اجرا پوشیده می‎شود و این به معنای این نیست که طراحی لباس برایمان مهم نبوده است بنابراین به دلیل اهمیت این بخش در اکثر اجراهایی که داشتیم برای لباس ها مشاوره گرفته ایم و برای این که فردیت ها در گروه لحاظ شوند، تصمیم گرفتیم از مجموعه که لباس هایی که اعضا دارند انتخاب کنیم. به این ترتیب که یک سری از لباس های خودمان را که فکر می کردیم دوست داریم بپوشیم می آوردیم و یک هارمونی در آنها پیدا می کردیم که با توجه به فرد و خود گروه هارمونی داشته باشد.

گفتید که در اجرای آخرتان که در تالار وحدت -که در بهار سال 95 بود- برای لباس مشاوره  از سیامک احصایی داشتید. با توجه به خواست گروه مبنی بر حفظ فردیت ها و سلیقه فردی این خواست را در اجرای این مشاوره چگونه لحاظ کردید؟

سیامک احصایی پیشنهادات خوبی داد که براساس دکور، چیدمان و طراحی صحنه بود و گفت چون دکورتان شامل این مولفه هاست و با توجه به نقشی که شما روی صحنه دارید از این طرح ها استفاده کنید که همه ما از این پیشنهادات استقبال کردیم. اگر باز هم به اجرا دقت کنید هر کسی لباس های نزدیک به سلیقه خودش را پوشیده است؛ یعنی اگر قرار بوده که لباس سفید بپوشد، لباس سفیدی که خودش می خواسته است را پوشیده و فرم تعریف نشده است که در همه لباس های اجرا تکرار شود.

گفت وگو: هوم بزی