دیباچه: موزه سینما واقع در باغ فردوس خیابان ولیعصر، شامگاه بیست‌وسوم ماه تیر، میزبان اتفاق خوشایندی بود. «ایران سرای من استِ» پرویز کیمیاوی که حدود هجده سال در کشو مانده بود و هرگز رنگ پرده را ندیده بود، هرچند بدون اجازه کارگردان اما با حضور دیگر عواملش مثل بازیگران و چند نفر از آدم‌های پشت دوربین، به نمایش درآمد.
به گزارش خبرنگار دیباچه، فیلم «ایران سرای من است» به کارگردانی پرویز کیمیاوی و تهیه‌کنندگی محمدرضا سرهنگی پس از هجده سال روی پرده هنر و تجربه آمد. البته این اتفاق در حالی افتاد که از همان روز اول بین کیمیاوی و سرهنگی اختلاف نظرهایی به وجود آمد و باعث شد تا هیچ‌گاه این فیلم با رضایت قلبی این فرد نمایش داده نشود.
کیمیاوی ادعا می‌کرد که نسخه نهایی با رضایت او تهیه نشده و هنوز باید فیلم را تدوین کند و از آنجايي كه امروز سرهنگی در قید حیات نیست؛ همسرش به جای او اجازه اکران این فیلم را بدون رضايت كارگردان داده و دليلك را اينگونه بيان مي كند: «کیمیاوی می‌خواهد فیلم را آن‌طور که دوست دارد در دنیا نمایش بدهد و مسئله مالی یکی از دغدغه‌هایش است.»
با وجود تمام این مشکلات این فیلم نمایش داده شد و مخاطب‌ها از دیدنش لذت بردند، چرا که فضای سورئال فیلم و گردش در میان شاعران کلاسیک ایران همراه با جوانی که عاشق شاعران کشورش است، برای‌شان خوش‌آیند بود و از زخم‌زبان‌های شخصیت‌ها و گلایه‌هایشان از وضعیت سانسور در ایران که یکی از دغدغه‌های اصلی فیلم و سازنده‌اش بود، کیفور شدند و در تمام مدت نمایش روی زمین نشسته و فيلم را تماشا می‌کردند.
بهزاد خداویسی (بازیگر نقش اصلی فیلم) و مجتبی میرطهماسب که در این فیلم دستیار دوم پرویز کیمیاوی بود و امروز یکی از مستندسازهای درجه یک سینمای کشورمان است هم در سالن حضور داشتند.
هرچند «ایران سرای من است» بدون رضایت کارگردان اکران شد، اما تجربه تماشای فیلمی که هجده سال منتظر این روز بود تا دیده شود، برای تماشاگر لذت‌بخش بود چرا که با اثری مواجه بود که تماما به ادبیات سرزمین ایران می‌پرداخت و ادای دینی بود به تمام شاعرانی که نگذاشتند نام ایران در هیاهوی اتفاقات تلخ و چپاول‌های وحشیانه در طول تاریخ گم شود.
