این بار هم مشترکین همراه اول در یک اقدام هماهنگ دیروز پیامکی دریافت کرده بودند مبنی بر این که به فلان شماره برای حمایت از فلان مساله سیاست خارجی پیامک بزنند و نام پرویز پرستویی به عنوان دعوت کننده در انتهای پیامک دیده می‌شد.
علیرضا بهنام*
کسانی که با زنده یاد محمد علی سپانلو رفت و آمد داشته اند با خلق و خوی پر انرژی و نکته گویی های خاص این شاعر ارزشمند معاصر آشنا هستند. او که این خلق و خویش را تا واپسین روزها و در خلال بیماری اش نیز حفظ کرده بود در یکی از دیدارهای گروهی خاطره ای نقل کرد که بازگویی آن از روی حافظه امروز مناسبت پیدا کرده است. سپانلو می گفت آن وقت ها که جوان بودیم هر کتاب شعری که بیرون می آمد رویش نوشته بودند با مقدمه ای از شجاع الدین شفا! این برای من عقده شده بود اولین کتابم را چاپ کنم و رویش با فونت درشت بنویسم بدون مقدمه ای از شجاع الدین شفا!
حالا حکایت ماست با آقای پرویز پرستویی. در سال های اخیر هر بار قرار بر انجام کاری گروهی در یک زمینه خاص شده است بلافاصله نام پرویز پرستویی به عنوان حامی یا بانی به میان آمده است. واقعا فرقی نمی کند که این حرکت گروهی برای رای دادن به یک کاندیدای خاص در زمان انتخابات باشد یا تقاضای عفو یک محکوم به اعدام یا مثلا جمع آوری کمک برای زلزله زدگان . نام پرویز پرستویی را بلافاصله به عنوان بانی یا پیشگام حرکت می توان پیدا کرد. این بار هم مشترکین همراه اول در یک اقدام هماهنگ دیروز پیامکی دریافت کرده بودند مبنی بر این که به فلان شماره برای حمایت از فلان مساله سیاست خارجی پیامک بزنند و نام پرویز پرستویی به عنوان دعوت کننده در انتهای پیامک دیده می شد.
حمایت هنرمندان از ترندهای بشردوستانه چیز عجیبی نیست. در همه جای دنیا هنرمندان از محبوبیت و شهرتشان برای تاثیر گذاشتن بر روندهای ظاهرا لاینحل و در جهت محقق شدن مطالبات جامعه مدنی استفاده می کنند. اما این موضوع معمولا به موارد خاصی محدود می شود که در آنها جلب حمایت افکار عمومی به دلایل مختلف از طرق معمول امکان پذیر نیست. مثلا ظلمی به اقلیت سرخپوست می شود که بازی های انها در فیلم های سینمایی هالیوودی در طول تاریخ به صورت سیستماتیک نادیده گرفته شده است کوین کاستنر هنگام دریافت جایزه اسکارش با یک سرخپوست در لباس محلی روی سن می رود و جایزه اش را به آن سرخپوست تقدیم می کند. تا به حال دیده نشده است که برای حل یک مساله حقوقی که در صلاحیت دیپلمات های یک کشور است یک هنرمند اعلان کمپین حمایت همگانی بگذارد. طبیعی است که کسی با اصل موضوع مشکلی ندارد و آزاد شدن دارایی های ایران از دست ظالمان جهانی هم حق مسلم مردم ایران است و هم خواست قلبی هر ایرانی. اما اگر این نوع دخالت هنرمندان در مسایلی از این دست سابقه ندارد چند دلیل دارد . اول این که هنرمندان دلیلی ندارد در مسایلی که احتمالا از آن چیز چندانی هم نمی دانند وارد شوند . دوم این که فکر می کنند به عنوان چهره هنری باید اعتبارشان را برای مواردی خرج کنند که بی پناهی را از مخاطرات ناشی از گمنامی و بی ارتباطی برهانند. اعتبار یک هنرمند مانند پرویز پرستویی نتیجه سال ها تلاش اوست و از سرمایه های ملی به حساب می آید . چه بهتر در جایی خرج شود که تاثیری بگذارد و مشکلی را از کسی حل کند نه این که برای تاکید گذاشتن بر یک خواست همگانی استفاده شود که احتمالا راه های بهتری برای مطرح کردنش وجود دارد.
*منتقد سینما
