دیباچه: محمد معتمدی به تازگی درباره آلبوم «عبور» گفته است: آلبوم عبور از دیدگاه‌های مختلف عبوری بود از دوران فترت در موسیقی.



به گزارش خبرنگار موسیقی دیباچه، به تازگی محمد معتمدی در اظهار نظری درباره آلبوم «عبور» که سال گذشته با همکاری و آهنگسازی علی قمصری منتشر شده بود گفته است:«برای آلبوم نام عبور را انتخاب کردم چون از دیدگاه‌های مختلف، عبوری بود از یک دوران فترت در موسیقی. از دیدگاه‌هایی مثل درامای جاری در موسیقی، تفکر حاکم بر جمله‌پردازی‌های آواز و تفکر پلی فونیک در جواب آواز به جای تعقیب سایه به سایه خواننده، چندصدایی روان و خوش‌ساخت آهنگساز و... .

امروز دوباره گوشش دادم. این یک ضبط سر صحنه کنسرت است و نه ضبط استودیویی. به این اندیشیدم که سال 1415 شاید زمان مناسبی باشد برای نقد منصفانه این آلبوم.»



معتمدی در حالی این سخنان را مطرح کرده است که همزمان مجوز کنسرت سه روزه‌اش در مردادماه برای آلبوم عبور صادر شده بود و امیدواریم این سخنان چالش‌برانگیز به قصد ایجاد جنجال و حاشیه از سوی این خواننده خوش‌صدای کشورمان گفته نشده باشد و در حالیکه برجستگان موسیقی ایرانی همواره بر تواضع و فروتنی اهالی موسیقی تاکید داشته‌اند طرح این ادعاها تنها نظر خواننده‌ای باشد که خودش با صدا و موسیقی خودش خیلی حال کرده است و نه هر چیز دیگری.

اینکه یک خواننده دوست داشته باشد اثرش مورد نقد و مداقه صاحب‌نظان عرصه موسیقی قرار بگیرد هیچ اشکالی ندارد و تا اینجای کار هیچ‌کس نباید و نمی‌تواند بر ایشان خرده‌ای بگیرد اما پرسش اساسی از آنجا به وجود می‌آید که معتمدی اثر خود را مصداق بارز عبور از فترت در موسیقی ایران می‌داند و به این هم بسنده نکرده و منتقدان کنونی را لایق نقد این البوم ندانسته و اعتقاد دارد شاید در سال 1415 منتقدانی ظهور کنند که بفهمند ایشان چکار کرده‌اند و اقدام به خلق چه اثر شگرفی کرده‌اند زیرا منتقدان موسیقی اکنون آنقدر مغرضند که هیچ نقد منصفانه‌ای فعلا به عرصه وجود پا نخواهد گذاشت.

ای کاش اهالی و اساتید موسیقی اجازه می‌دادند آثارشان به جای خودشان سخن بگویند و اگر اثری خلق کرده‌اند که تصور می‌کنند تاثیرگذار و مهم است، بوی خوش این اثر فضا را عطرآگین کند و نه آنکه هنرمند خودش را مداوما به اثرش الصاق کند و همه جا در دفاع از اثر حرف‌های عجیب و غریب بزنند. وانگهی ایشان اگر برای ما مدلول عبارت‌هایی همچون «عبور از درامای جاری در موسیقی»، «تفکر حاکم بر جمله‌پردازی‌های آواز» و ... را تفسیر بفرمایند سپاسگزار ایشان خواهیم بود.

به بیان دیگر جمعی را خرسند خواهند کرد اگر مصادیق موسیقایی و جزء به جزء اینها که گفته‌اند را در آلبوم عبور بنمایانند و توضیح دهند تا جمعی را از این گمراهی غیرمنصفانه که دچارش شده‌اند برهانند. اما در پایان نمی‌توانیم خوشحالی خودمان را از رهایی و آزاد شدن از دوران فترت موسیقی پنهان کنیم و با صدای بلند از استاد معتمدی به خاطر این خدمت بزرگ به موسیقی این مرز و بوم سپاسگزاری نکنیم و توفیقات روزافزون برای ایشان نخواهیم.

نویسنده: سهند آدم عارف