دیباچه: کارگردان‌ها و نویسندگان حاضر در دوره پاییز و زمستان ششمین فستیوال مونولیو درباره این فستیوال گفتند
به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه؛ فستیوال مونولیو در هفته گذشته سومین فصل از ششمین دوره خود را پشت‌سر گذاشت. این فستیوال که امسال به‌صورت چهارفصل برگزار می‌شود، یک مرحله دیگر تا اختتامیه در پیش دارد. به همنی بهانه نظر حاضران در دو فصل پیشین این جشنواره را در مورد مزایا و معایب این فستیوال جویا شده‌ایم.
عباس غفاری: مونولیو به‌نوعی آغازگر پروژه تئاتر محیطی تئاتر شهر بود
روز عزیز مرده: نویسنده: محمد چرمشیر/ کارگردان: عباس غفاری/ بازیگر: تارا سلیمانی/ زمان: ۲۲ آذرماه 94/ مکان: تماشاخانه موج نو
داستان: نمایش روایت داستان زنی است که احساس می‌کند کارهای روزمره خود را انجام می‌دهد، ولی به تدریج به این نتیجه می‌رسد که امروز یک‌سری چیزها تغییر کرده و در نهایت متوجه می‌شود که مرده است.
عباس غفاری؛ کارگردان نمایش «روز عزیز مرده» درباره فستیوال مونولیو گفت: من از نخستین دوره مونولیو در کنار بچه‌های گروه «لیو» بوده‌ام. نمایش «لارنس راهب؛ مردی که حرف می‌زند» نوشته محمد چرمشیر و با بازی افشین هاشمی را در نخستین فستیوال مونولیو اجرا کرده بودم که با استقبال خوبی روبه‌رو شد و ما این نمایش را در مجموعه تئاتر شهر اجرا رفتیم. اساسا این نمایش شروع پروژه تئاتر محیطی در تئاتر شهر شد.
وی در ادامه افزود: به نظر من مونولیو یکی از اتفاق‌های خوب سه الی چهار سال اخیر در تئاتر ما است چون هم نمایشنامه‌نویسان و هم کارگردان‌های جوان خوبی را به جامعه تئاتر معرفی می‌کند. از سویی دیگر این فستیوال از دل تحقیق بیرون آمده است و ضرورت این جشنواره در آن دوران احساس می‌شد و الان نیز کارگردان‌ها و نویسندگان جوانی که ممکن است در جاهای دیگر نتوانند کار کنند، در این فستیوال شرکت می‌کنند و مورد ارزیابی قرار می‌گیرند. بسیاری از بچه‌های جوانی که در چهار یا پنج سال اخیر در مونولیو شرکت کرده بودند، خود به نمایشنامه‌نویسان و کارگردان‌های بسیار خوبی شده‌اند.
این کارگردان تئاتر در مورد اجرای عمومی نمایش‌های حاضر در جشنواره مونولیو گفت: تا کنون ندیده‌ام که این جشنواره برای اجرای آثار حاضر در آن تضمینی بدهد و این مساله؛ یعنی صداقت بچه‌های لیو، یکی از مهمترین حسن‌های آنهاست. البته گروه لیو تا آنحا که در توان داشته است از شرکت‌کنندگان در جشنواره و اصولا جوان‌ها حمایت کرده است و در حد توانشان به آنها کمک می‌کند.
رشیدی‌تبار: مونولیو مردمی است
گنج:نویسنده و کارگردان: رحیم رشیدی‌تبار/ بازیگران: منصور تواصری، وحید ورسه، الهه سعدیان/ زمان: 12 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
داستان: سه نفر یک ماجرای واقعی که در شوش اتفاق می‌افتد را روایت می‌کند.
رحیم رشیدی‌تبار درمورد فستیوال مونولیو گفت: تجربه‌ای از قبل نداشتم و نمی‌دانستم چگونه است. فقط شنیده بودم فستیوال مونولیو، جشنواره‌ای معتبر و خوب است. استقبال از نمایش خوب بود. یک جشنواره خصوصی خوب را تجربه کردم. بزرگترین حسن فستیوال مونولیو، مردمی بودن آن است
رشیدی‌تبار درمورد اجرای عمومی نمایش «گنج» گفت: احتمالا امسال یک دوره اجرای نمایش را در جنوب برگزار می‌کنم و اگر قسمت بود، در تهران نیز این نمایش را اجرا می‌کنیم.
ماهانا نریمانی: امکانات مونولیو کم است
زمین صفر: نویسنده و کارگردان: ماهانا نریمانی/ بازیگر: مهدی مشهدی‌کاظمی/ زمان: 15 و 16 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
زمین وسط: نویسنده: ماهانا نریمانی/ کارگردان: مهدی مشهدی‌کاظمی/ بازیگر: ماهانا نریمانی/ زمان: 15 و 16 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
داستان: داستان نمایش «زمین وسط»، ادامه «زمین صفر» است. «زمین وسط» داستان شخصیت مرد داستان است و «زمین صفر» داستان شخصیت زن آن. زن و شوهری پس از ازدواجشان از عراق به کانادا مهاجرت کرده‌اند و در این راه دچار مشکلات شده‌اند. بعد از رفع شدن این مشکلات در نمایش، کاملا اتفاقی و بدون هیچ برنامه‌ریزی‌ای شوهر گلوله می‌خورد و می‌میرد. داستان نمایش «زمین وسط» به پایان می‌رسد.
«زمین صفر» افکار و ذهنیت زن را نشان می‌دهد که بعد از این ماجراها؛ از یک‌سو مهاجرت و از سویی دیگر کشته شدن همسرش؛ به هم ریخته است. زن در دورانی خاص نگاه می‌دارد که نمی‌تواند از آن خارج شود.
ماهانا نریمانی درمورد فستیوال مونولیو گفت: مونولیو از سویی فستیوال بسیار خوبی است که فرصت اجرای عمومی را به همه می‌دهد و همچنین هر فردی که به جشنواره می‌آید، تجربه‌ای جدید را به تئاتر اضافه می‌کند.
وی در ادامه افزود: اما متاسفانه آن امکاناتی که جشنواره باید در اختیار هنرمندان قرار دهد را در اختیار هنرمندان حاضر در جشنواره قرار نمی‌دهد. ما در زمان اجرای نمایش مشکلاتی داشتیم اما کسی برای رفع کردن آنها حضور نداشت.
نریمانی درمورد اجرای عمومی نمایش‌های «زمین صفر» و «زمین وسط» گفت: این دو اثر به نام «زمین صفر» اجرای عمومی خود را تجربه کرده‌اند.
بهاران اقبال‌زاده: طرح چهار فصل مونولیو جواب نداد
کیچن سینک دراما: نویسنده: بهاران اقبال‌زاده/ کارگردان: بهاران اقبال‌زاده و فاطمه کاظمی/ بازیگر: دیبا خاتمی/ زمان: 17 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
داستان: طرح نمایش درباره یک زن خانه‌دار است که در کذشته دانشجوی رشته بازیگری تئاتر بوده است اما الان پنج سال است که ازدواج کرده و از پیش از ازدواج از جهان تئاتر و بازیگری دور و درگیر مشائل روزمره شده است. گذشته‌اش گم شده است. امروز پنجمین سالگرد ازدواج اوست و برای این مراسم آماده می‌شود و در این میان به یادآوری گذشته‌اش می‌پردازند و به‌نوعی در گذشته و حال خودش در رفت‌آمد است. درنهایت با آشپزخانه که تمام زندگی‌اش را در آن کذاشته است، یکی می‌شود.
بهاران اقبال‌زاده فستیوال مونولیو را تنها جشنواره مستقل در حوزه مونولوگ دانست و گفت: مونولو فرصت بسیار خوبی را در اختیار افراد علاقه‌مند؛ به‌خصوص دانشجویان تئاتر قرار می‌دهد تا در فضایی غیر دانشگاهی که شاید بتوان آن را مقدمه‌ای برای حضور در فضای حرفه‌ای تئاتر دانست، دیده شوند.
اقبال‌زاده در مورد شیوه چهارفصل شدن فستیوال مونولیو گفت: این اتفاق کمی اجراها را منفصل کرده و باعث شده است جریانی که در این فستیوال به وجود می‌آید، جریانی ثابت نباشد. چند اجرا برگزار شود و سریع قطع شود و تا فصل بعد که دوباره این جشنواره از سر گرفته می‌شود، اتفاقی نمی‌افتد و کار مسکون باقی بماند.
تایماز رضوانی: کاش هر سه داور در زمان اجرای آثار حضور داشتند
خاطره: نویسنده و کارگردان: تایماز رضوانی/ بازیگران: سالار خمسه و ساناز مصباح/ زمان: 17 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
داستان: این نمایش داستان خانواده‌ای است که تک به تک در مورد زندگی و مشکلاتی که با یکدیگر داشته‌اند صحبت می‌کنند. قصه اصلی از آمدن شوهر دوم مادر خانواده به خانه آنها آغاز می‌شود. پسر مستقل زندگی می‌کند و دختر با خانواده. دختر با فرد تازه‌وارد که حس می‌کند جای او را گرفته است، مشکل دارد اما به‌مرور به فرد تازه‌وارد دل می‌بندد.
تایماز رضوانی درمورد فستیوال مونولیو گفت: تا پیش از حضورم در این فستیوال رابطه خوبی با مونولوگ نداشتم اما بعد از اینکه خودم این نمایش ار کار کردم و آثار دیگر حاضر در این جشنواره را دیدم، به مونولوگ علاقه‌مند شدم. حتی الان دارم مونولوگی دیگر را برای اجرا آماده می‌کنم.
وی در ادامه افزود: این فستیوال بسیار جدی است. حتی مدل بازبینی آثار با جشنواره‌های دیگر متفاوت بود؛ فقط کلیت آثار را می‌دیدند و این احساس که مانعی بر سر اجرای آثار وجود داشته باشد به ما منتقل نشد. اما در زمان اجرای نمایش، تنها پانته‌آ پناهی‌ها حضور داشت و سایر داوران؛ یعنی محمدحسن معجونی و حبیب رضایی در زمان اجرا حضور نداشتند. گویا دوستان داور قرار است فیلم نمایش را ببینند و داوری کنند. تمایل داشتم محمدحسن معجونی و حبیب رضایی نیز در زمان اجرای نمایش حضور داشتند.
رضوانی درمورد اجرای عمومی نمایش «خاطره» گفت: فضای این نمایش را دوست دارم و تصمیم دارم نسبت به اجرای عمومی نمایش اقدام کنم.
بهار طاهری: مونولیو برگزیدگانش را به فستیوال‌های جهانی بفرستد!
پسمرگان و راز بقای پنگوئن‌های امپراتور: نویسنده و کارگردان: بهار طاهری/ بازیگر: حسین امیدی/ زمان: 21 آذرماه 94/ مکان: سالن موج نو
داستان: نمایش در فضایی آخرالزمانی روایت می‌شود. در آینده، جمعیت کره زمین بسیار زیاد شده است و قرار است تعداد زیادی از آدم‌ها حذف شوند. تعدادی از این آدم‌ها تلاش می‌کنند که حذف نشوند و درمورد خودشان صحبت می‌کنند
بهار طاهری درمورد فستیوال مونولیو گفت: استقبال از نمایش من در دوران جشنواره نسبتا خوب بوده است اما درمجموع اطلاع‌رسانی درباره جشنواره مونولیو کم است. خود من نمی‌دانم آیا داوری‌ها انجچام شده است یا نه؛ چه زمانی قرار است برگزیدگان معرفی شوند و ... نفس برگزاری جشنواره اتفاق بسیار جذابی است اما ای‌کاش امکان ویژه‌ای برای برگزیدگان در نظر گرفته می‌شد.
وی در ادامه افزود: شنیده‌ام برگزیده‌های جشنواره مونولیو میتوانند در سالن موج نو اجرا داشته باشند اما این اتفاق چندان امکان ویژه‌ای محسوب نمی‌شود. بعد از اجرای نمایشم از طرف سالن موج نو با من تماس گرفتند و پیشنهاد کردند که در این تماشاخانه اجرای عمومی داشته باشم. بهتر بود امکانات دیگری همچون اجرای نمایش‌های برگزیده در جشنواره‌های خارجی برای کارگردان‌ها به وجود می‌آوردند.
گلزار رضوی: اطلاع‌رسانی مونولیو به شرکت‌کنندگان ضعیف بود
تو با من سالسا می‌رقصی: نویسنده و کارگردان: گلزار رضوی/ بازیگر: امیر محمدی/ زمان: 19 اسفندماه 94/ مکان: مکتب تهران
داستان: نمایش درباره یک رصدبان دوره رضاخانی است که به جشن کشف حجاب رضا شاه دعوت می‌شود و باید همسر مذهبی‌اش را بدون حجاب با خود به جشن ببرد.
گلزار رضوی درمورد فستیوال مونولیو گفت: خود من بسیار دیر در جریان اتفاق‌ها قرار گرفتم و اخبار دیر به من می‌رسید؛ دوستانم از طریق فضای مجازی از اخبار فستیوال مطلع می‌شدند و به من خبر می‌دادند چون خود من این‌گونه از اخبار اطلاع پیدا نمی‌کنم، نمی‌دانستم چه زمانی باید اثر را آماده کنم و ... به همین دلیل میزان تمرینات، برای من و بازیگر این نمایش دل‌چسب نبود و ما را راضی نکرده بود. تمایل داشتیم زمان بیشتری را به تمرینات اختصاص دهیم اما چون نمی‌دانستیم دقیقا اجرای ما چه زمانی است، آن‌طور که خودمان می‌خواستیم پیش نرفتیم اما درمجموع شرکت کردن در این فستیوال برای من جالب بود.
رضوی درمورد اجرای عمومی نمایش «تو با من سالسا می‌رقصی» گفت: کار من فقط نوشتن است و تنها دلیل من برای کارگردانی کردن متونم این است که تا کنون دوستان کارگردان، نسبت به اجرا کردن نمایشنامه‌های من اقدام نکرده‌اند. به همین دلیل در جشنواره تئاتر شهر یا مونولیو چند نمایشنامه‌ام را کارگردانی کردم تا راهی باشد برای اینکه اگر دوستان کارگردان تمایل دارند نمایشنامه‌هایم را اجرا کنند، نسبت به این کار اقدام کنند. اینکه خودم کارگردانی کنم، چندان برایم به صرفه نیست. برای آنیده نیز برنامه‌ای برای حضور داشتن به عنوان کارگردان ندارم.
محمود صامت: به مسئولان مونولیو دست مریزاد می‌گویم
چند جفت پوتین برای یادگاری: نویسنده و کارگردان: محمود صامت/ بازیگران: نگار حشمت، محمود صامت/ زمان: 20 اسفندماه 94/ مکان: مکتب تهران
داستان: نمایشنامه «چند جفت پوتین برای یادگاری» در دو اپیزود نوشته شده است که با یکدیگر بی‌ارتباط نیستند؛ در اپیزود اول با زنی به نام ماریا روبه‌رو هستیم که خانواده‌اش را در جنگ از دست می‌دهد و دچار مشکلات روانی می‌شود، حالا در خرابه‌های جنگ با نوزادی که حاصل تجاوز به اوست و سقط شده و دفنش کرده است، حرف می‌زند.
اپیزود دوم قصه بِن است که او نیز محصول همین جنگ است و به‌عنوان سرباز شرکت داشته که بر اثر اتفاقات ناگوار جنگ به لحاظ روانی به هم می‌ریزد و حالا پوتین سربازهایی که کشته شده‌اند را جمع و جایی آویزان می‌کند و با آنها صحبت می‌کند
محمود صامت درمورد دلایل خود برای شرکت در این جشنواره گفت: بازی در یک نمایش مونولوگ همیشه یک چالش بوده و هست و دوست داشتم چنین فعالیتی در حوزه تئاتر را تجربه کنم. حالا اگرقرار باشد شما کارگردانی هم بکنید کار دو چندان مشکل خواهد بود.
وی در ادامه افزود: برای اولین بار بود که مونولوگ می‌نوشتم، فکر نمی‌کردم مورد اقبال واقع شود اما وقتی متن پذیرفته شد، با جدیت شروع به تمرین کردیم و حضور در جشنواره مونولیو برای من انگیزه‌ای شد که در حال حاضر مشغول نوشتن نمایشنامه بعدی‌ام هستم.
صامت درمورد فستیوال مونولیو گفت: جشنواره مونولیو فرصت خوبی برای آن دسته از کارگردانان و به خصوص بازیگرانی است که به هر دلیلی دیده نشده‌اند و نتوانسته‌اند توانایی‌های خود را نشان دهند. مسئولین گروه لیو این امکان را فراهم کردند تا شرایطی فراهم شود که این بازیگران و کارگردانان جوان دیده شوند و این اتفاق خوبی است و باید به آنها دست مریزاد گفت
این نویسنده و کارگردان تئاتر در مورد شیوه متفاوت فستیوال مونولیو در دوره ششم، گفت: این دوره که در چهار فصل برگزار می‌شود، حسن‌های زیادی دارد و البته بنظرم ایرادهایی به آن وارد است. یکی از مهمترین حسن‌های آن این است که تعداد گروه‌های زیادی میتوانند در آن شرکت کنند و به بازیگران و کارگردانان بیشتری فرصت داده می‌شود تا اثرشان را به معرض نمایش بگذارند
وی در ادامه افزود: اما به‌خاطر فاصله زمانی اجراهای هر فصل و فاصله آن تا زمان اختتامیه که در فصل پایانی است، بنظرم کمی از تب و تاب جشنواره و هیجان و رقابت کم می‌کند. در ضمن این را اضافه کنم که کاش جشنواره مونولیو کارتی برای گروه‌ها یا فقط برای کارگردان و بازیگر هر گروه صادر می‌کرد تا بتوانند به راحتی اجرای گروه‌های دیگر را ببینند.
کارگردان نمایش «چند جفت پوتین برای یادگاری» در مورد اجرای عمومی این نمایش گفت: از یک ماه پیش این اثر را به خانه هنرمندان ارائه کردم تا شاید بعد از ترافیک اجراهای امسال در سال ۹۶ به ما اجرا بدهند تازه چند روز پیش اعلام کردند که برای سال آینده به شما ایمیل خواهیم زد تا فرمی را پر کرده برای ما بفرستید تا ببینیم چه می‌شود....
آزاده آبادپور: مونولیو تنها جشنواره خصوصی تخصصی مونولوگ است
ما و شما: نویسنده و کارگردان: آزاده آبادپور/ بازیگر: سالار خمسه/ زمان: 21 اسفندماه 94/ مکان: مکتب تهران
داستان: جرقه نگارش نمایشنامه «ما و شما» از یک اتفاق واقعی زده شده است؛ مردی خودش را روی تراس منزلش دار زده بود. جسد یک مرد تا زمانی‌که آمبولانس بیاید و او را به سردخانه ببرد، شروع می‌کند با مخاطبان که همان مردمی هستند که دور او جمع شده‌اند صحبت کردن و داستان زندگی خودش را تعریف می‌کند. در ادامه، داستان زندگی این جوان با تعدادی از افرادی که نظاره‌گر او هستند تلفیق می‌شود و نوعی جامعه‌شناسی مهاجرت در شهر اتفاق می‌افتد.
آزاده آبادپور درمورد فستیوال مونولیو گفت: این جشنواره، معتبر است و به مونولوگ می‌پردازد که کمتر به آن توجه شده است. جشنواره‌های دیگر چندان به مونولوگ اهمیت نمی‌دهند اما مونولیو به‌صورت تخصصی بر روی این گونه تئاتر کار می‌کند که اتفاق بسیار مهمی است.
وی در ادامه افزود: سال‌های پیش این جشنواره پر جنب و جوش‌تر بود و در نتیجه آثار بهتر دیده می‌شد، درنتیجه آثار منتخب پررنگ‌تر می‌شدند و امکان دیده شدن در فضای عمومی تئاتر را نیز پیدا می‌کردند.
درمورد اجرای عمومی نمایش «ما و شما» گفت: فعلا فکری برای اجرای عمومی این نمایش نکرده‌ام چون متاسفانه در این دوره از فستیوال مونولیو، شور و شوق دوره‌های گذشته را نداشت که شاید متمرکز برگزار نشدن آن دلیلی برای این مساله باشد.
وی در ادامه افزود: همچنین اجراها نسبتا خلوت بود و انگیزه مرا برای اجرای عمومی نمایش کاهش داد. وقتی جشنواره‌ای بازخوردهای خوبی داشته باشد، کارگردان‌ها برای اجرای عمومی نمایش بیشتر ترغیب می‌شوند.
