خسرو احمدی ستاره محبوب کودکان دهه 60 می‌گوید:بهترین کار من در تلویزیون که همه آدم‌ها با آن خاطره دارند حاصل فعالیتم با ایرج طهماسب است؛ «النگ و دولنگ.» بعد از این برنامه، من در حداقل 30 فیلم و حدود 60 سریال بازی کرده‌ام؛ از تعداد تئاترهایی که در آنها بازی کرده‌ام بگذریم اما هنوز هم وقتی مردم مرا می‌بینند، می‌گویند: «النگ و دولنگ بازی می‌کنند خیلی قشنگ!».



به گزارش خبرنگار تئاتر دیباچه؛ خسرو احمدی؛ بازیگر محبوب متولدین دهه 60 که روز جمعه، 28 خردادماه، 53 ساله، شد گفت: مراسم تولد من از 25خرداد شروع می‌شود و تا 31 خرداد ادامه می‌یابد! روز اصلی تولد من 28خرداد است. به همین مناسبت؛ از ساعت پنج صبح روز جمعه تا چهار صبح روز شنبه درگیر مراسم تولد بودم که افراد مختلفی این مراسم را برای من گرفته بودند. خانواده‌ام به شیوه‌ای دیگر برایم جشن تولد می‌گیرند، دوستانم هم به شیوه‌ای دیگر. دوستان ورزشی‌ام داستان بامزه‌ای را پیش آوردند؛ چند سال است که صبح‌ها در پارکی ورزش می‌کنم، دوستان ورزشی‌ام برای من ساعت پنج صبح جمعه، 28 خرداد جشن تولد گرفتند! کیک تولد بسیار تازه‌ای هم با خودشان آورده بودن که من فکر کردم همان موقع خریده‌اند و از انها پرسیدم ساعت پنج صبح، کدام قنادی باز است که فهمیدم شب گذشته آن را خریده بودند.

وی در ادامه افزود: دوستان همه لطف دارند. دوستی دارم که چند سال است خارج از ایران زندگی می‌کند. کاری کرده بود که دقیقا جمعه 28خردادماه هدیه‌اش را دریافت کنم. هنوز متوجه نشده‌ام که چگونه این همانگی را انجام داده است. بسیار ذوق‌زده شدم. روز گذشته سر تمرین تئاتر «راپورت‌های شبانه دکتر مصدق» مراسم جشن تولد داشتیم، ساعاتی پیش؛ یعنی شب گذشته،ساعت 23 نیز باز برایم جشن تولد گرفته‌اند و پس از تمرین تئاتر به مراسم تولد روز سی‌ام خردادم رفتم! وقتی عکس‌هایم با کیک تولد را در اینستاگرام می‌گذارم، تولدهای دیگری نیز رقم می‌خورد، بچه‌های دهه 60 زیر عکسم کامنت می‌گذارند که خوشحال هستند مرا می‌بینند و مرا خاطره دوران بچگی خودشان می‌دانند. تمام این اظهار نظرها نیز برای من جشن تولد هستند.



این بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون در مورد حوزه اصلی فعالیت خود گفت: من بچه‌تئاتری‌ام. اگر در سال دو تئاتر کار نکنم، مریض می‌شوم. بسیاری از افراد، از اساتید بزرگمان گرفته تا افرادی همچون من، می‌گویند که عاشق تئاتر هستند اما فرصت نمی‌کنند تئاتر کار کنند. نظر شخصی من این است که اگر عاشق تئاتر باشی، می‌توانی تئاتر کار کنی و می‌توانی وقتت را تنظیم کنی.

احمدی ضمن اعلام این نکته که به تئاتر به عنوان فعالیتی جهت کسب درآمد فکر نمی‌کند، گفت: من عاشق تئاتر هستم و تئاتر را از هر چیزی بیشتر دوست دارم اما اگر از تئاتری خوشم نیاد، در آن بازی نمی‌کنم و در حوزه تئاتر، نقش برای من از هر چیزی مهم‌تر است. خوشبختانه تا کنون تمام نقش‌های تئاتری‌ام را دوست داشته‌ام.

وی در ادامه افزود: بحث سینما و تلویزیون کاملا با تئاتر متفاوت است. بیشتر به‌خاطر بحث مالی در این دو مدیوم کار می‌کنم. من در تئاتر یاد می‌گیرم و در سینما و تلویزیون از آنها استفاده می‌کنم.



این بازیگر خاطره‌انگیز در ادامه خاطره‌ای تعریف کرد:به‌عنوان مثال؛ چندی پیش یکی از دوستان تئاتری به من نقشی را پیشنهاد داد. متن را خواندم و به او گفتم «نقشی که برای من در نظر گرفتی را نمی‌توانم آن‌گونه که دوست دارم بازی کنم اما اگر فلان نقش را برای من در نظر بگیری می‌ترکانم» دوست من قبول نکرد. چند روز سر تمرین نرفتم و او نقش را جابه‌جا کرد. وقتی نمایش را اجرا کردیم، نقشی که بازی کرده بودم، یکی از بازی‌های ماندگار شد. دوست کارگردانم به من گفت: «خسرو! واقعا از این‌که اصرار داشتی نقش را تعویض کنی خوشحالم.»

بازیگر نمایش «خشم اژدها» درمورد ژانرهای مورد علاقه خود گفت: سال‌هاست که در حوزه تئاتر کودک، بازیگری نمی‌کنم. البته نمایشنامه می‌نویسم، در مقام کارگردان و یا تهیه‌کننده نیز در این حوزه حضور دارم اما در برخی از مواقع از نام خود استفاده نمی‌کنم. علاقه اصلی من کمدی است و اصولا به‌عنوان یک کمدین شناخته شده‌ام و به طنازی معروف هستم تا جدی بودن. البته در چند نمایشی که به‌همراه پسرم (علی احمدی) کار کرده‌ام، از من برخلاف جنسیت کارم خواسته است. مثلا در نمایش «پپرونی برای دیکتاتور» که نمایشی کمدی به کارگردانی علی بود، اثر کمدی بود اما من کمدی نبودم و نقشی بسیار جدی را بازی کردم!



وی در ادامه افزود: علی دوست دارد روی دیگر من را نیز به تماشاگر نشان دهد چون معتقد است من قابلیت‌های بسیار زیادی دارم که از آنها استفاده نمی‌کنم. پسرم می‌گوید: «چون آدم شیرینی هستی، همه از تو انتظار بازی کردن به‌عنوان یک کمدین را دارند اما من دوست ندارم چنین اتفاقی بیفتد.» خوشبختانه در بازی کردن نقش‌های غیر کمدی نیز موفق بوده‌ام.

اما خسرو احمدی یکی از نقش‌‌هایش در تلویزیون را دوست دارد: بهترین کار من در تلویزیون که همه آدم‌ها با آن خاطره دارند حاصل فعالیتم با ایرج طهماسب است؛ «النگ و دولنگ.» بعد از این برنامه، من در حداقل 30 فیلم و حدود 60 سریال بازی کرده‌ام؛ از تعداد تئاترهایی که در آنها بازی کرده‌ام بگذریم اما هنوز هم وقتی مردم مرا می‌بینند، می‌گویند: «النگ و دولنگ بازی می‌کنند خیلی قشنگ!»



او در ادامه افزود: از این اتفاق بسیار خوشحالم؛ از این‌که کاری انجام داده‌ام که سبب شده است ماندگار شوم، خوشحالم. همه آدم‌ها مرا دوست دارند.