فاطمه شعبانی: «مائده طهماسبی» بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر و همسر «فرهاد آئیش» فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته خبرنگاری با گرایش تئاتر و علوم سیاسی است. این بازیگر که سابقه بازی در فیلم‌های «مارمولک»، «علی سنتوری» و «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» و سریال‌های «شمس العماره»، «پنچری»، «قرارگاه مسکونی» ... را دارد این شب‌ها با بازی در نقش «خاله پوری» در سریال از سرنوشت مهمان خانه‌های ماست. گفتگوی ما را با طهماسبی بخوانید.

 

از سرنوشت قصه زندگی ۲ بچه به نام‌های سهراب و هاشم است که در پرورشگاه زندگی می‌کنند و هرکدام از این بچه‌ها قبل از اینکه وارد پرورشگاه شوند قصه‌ای دارند. قصه زندگی هاشم به قصه زندگی خاله پوری مرتبط می‌شود. خاله پوری از قبل با پدر و مادر این بچه آشنا بوده است و در همسایگی هم زندگی می‌کردند. در اثر انفجار یک مین پدر و مادر این بچه و شوهر خاله پوری از بین می‌روند و همیشه خاله پوری نسبت به این بچه احساس مسئولیت می‌کند، اما چون خودش ۲ بچه داشته و مجبور می‌شود به تهران بیاید و به سختی امرار معاش کند؛ نمی‌تواند خرج یک بچه دیگر را بدهد و بچه سوم را به پرورشگاه می‌سپارد، اما خاله پوری همیشه از دور مواظب هاشم است. زمانی که سهراب و هاشم به سن ۱۸ سالگی می‌رسند و مجبورند از پرورشگاه بیرون بیایند و نه ضامن و نه پشتیبان ندارند خاله پوری سعی می‌کند ازشان حمایت وکمکشان می‌کند. قصه‌هایی که برای این بچه‌ها و خاله پوری و پسر و خانواده اش به وجود می‌اید- هاشم عاشق دختر خاله پوری است و پسرخاله پوری که کلاه بردار از آب در می‌آید و پول این بچه‌ها را بالا می‌کشد- خاله پوری را با قصه زندگی بچه‌ها متصل می‌کند. 

 

به هرحال خاله پوری یک مادری است که خودش هم زجر کشیده و شوهرش را در جوانی و زمانی که فرزندانش کوچک بودند از دست داده و ۲ بچه را به تنهایی بزرگ کرده است. خاله پوری یک زن قوی است، به نظر من در اجتماع و فشار‌هایی که بهش می‌آید از خاله پوری یک زن قوی ساخته است و در برابر مشکلاتی که پیش می‌آید خیلی زود جا نمی‌زند و با مشکلات رودرو مواجه می‌شود و گلایه‌ای هم نمی‌کند و همیشه دنبال یک راه حل برای مشکلانش است.

بهترین اثری که می‌تواند این سریال بگذارد این است که اولا جامعه نگاهش را به این بچه‌ها که از پرورشگاه می‌آیند و خانواده‌ای ندارد عوض کند. به هرحال این‌ها بچه‌هایی هستند که بنابردلایلی در پرورشگاه‌ها گذاشته شدند و خانواده ندارند و خانواده بزرگشان همان خانواده‌ای است که در پرورشگاه پیدا می‌کنند؛ این بچه‌ها وقتی وارد اجتماع می‌شوند جامعه درباره آن‌ها خیلی قضاوت می‌کند، اصطلاح بچه پرورشگاهی اصطلاح بسیار منفی است که نسبت به این بچه‌ها اطلاق می‌شود. تصور همه این است که این بچه ها، چون پدر و مادر نداشته اند درست تربیت نشده اند و ممکن است بیشتر به دنبال کار‌های بدو خلاف بروند و این‌ها تضمین ندارند و این‌ها همه حرف‌هایی است که در جامعه ما به این بچه‌ها زده می‌شود. این سریال نشان می‌دهد این بچه‌ها به خاطر جبر زمانه است که در پرورشگاه بزرگ شده اند، اما در پرورشگاه‌ها انواع و اقسام بچه‌ها است و از سوی دیگر دلیل ندارد بچه‌ای که پدر و مادر دارد حتما بچه خوبی از آب در بیاید و بچه‌ای که در پرورشگاه بزرگ می‌شود بچه بدی شود. واقعیت اینطور نیست مثلا پسر خاله پوری که در خانه و زیر دست مادر بزرگ شده فردی قمارباز و کلاه بردار از آب در می‌آید و سراین بچه‌های نازنین را که این‌ها پرکار هستند و می‌خواهند به دانشگاه بروند، کلاه می‌گذارد در واقع این موازی قصه این سریال خیلی خوب است که آدم‌ها این عینک قضاوت را از روی چشمانشان بردارند.

خیلی خوب بود، من در فصل ۲ و فصل ۳ با این بچه‌ها کار کردم. آقای بذرافشان کارگردان فصل ۲ و آقای خردمندان کارگردان فصل ۱-۳ هستند. این دو کارگردان که نسبتا کارگردان‌های جوانی هم هستند، خیلی خوب و دوستانه بودند و با این جوانها- دارا، کیسان- که هردو برای اولین بار بود که یک سریال بازی می‌کردند و جلوی دوربین سریال می‌رفتند؛ برخورد می‌کردند. گروه یکسال است که باهم هستند و کار می‌کنند. با راهنمایی‌هایی که کارگردان‌ها به این بچه‌ها می‌کردند اینقدر اعتماد به نفس پیدا کرده بودند که روی پرده تلویزیوین دیده می‌شوند. من زمان زیادی با این جوان‌ها بودم و محیط کارمان خیلی خوب بود که همه این‌ها را مدیون کارگردان‌های خوب هستیم. کارگردان قلب گروه است اگر تنش نداشته باشد و اذیت نکند گروه عاشقانه کار می‌کند و با حس خوب سرکار می‌آید، هربار که سرکار می‌رفتم می‌دیدم بچه‌ها روحیه خیلی خوبی دارند و فضا بسیار دوستانه است. امروز فیلمبرداری ما تمام شد و فصل ۲ سریال تا آخر اسفند نشان داده می‌شود و فکر می‌کنم فصل سوم بعد از نوروز با در ماه مبارک رمضان پخش می‌شود.

بله، من اگر خانه باشم می‌بینم، اتفاقا این سریال را هربار که خانه هستم می‌بینم.