شمسی فضل‌اللهی گفت: متاسفانه در آثار نقش افراد مسن بیشتر نقش زینتی است. در حالی که ما شاهد هستیم بسیاری از دخالت‌های بزرگترها باعث سازندگی و برخی نیز باعث تخریب زندگی‌ها می‌شود.

دیباچه:

شمسی فضل‌اللهی بازیگر سینما، تلویزیون که گزیده کار است و در کارهای اخیر نقش مادربزرگ را در آثار ایفا می‌کند به مناسبت روز مادر درباره کمرنگ شدن نقش مادر در سینمای ایران و فیلم با موضوع میانسالان گفت: ما در آثار سینما و تلویزیون شاهد  مادران بیکاره هستیم سوال اینجاست این مادران  کجا هستند؟ مادران و مادربزرگ‌هایی تصویر می شوند که بیشتر دچار بیماری آلزایمر هستند و حرکت نمی کنند. این در شرایطی است که مادران زنده باید نمایش داده شوند با تمام غرغرهایی که بچه‌ها وقتی در کاری موفق نمی‌شوند نمی توانند با پدر صحبت کنند به مادر غر می زنند، شاید مادر یک بار دعوایشان کند اما ممکن است تقصیر را به گردن بگیرد و بگوید من اشتباه کردم و برای فرزندش دلسوزی کند. روابط زیبای خانواده که با مادر شکل می گیرد  در آثار برداشته شده و تنها یک تعداد زوج (زن و شوهر) مرتب به سر هم می زنند و از روابط میان فرزندان و مادر خبری نیست.

 

وی ادامه داد: من  خوشبختانه  فیلم های سینمایی را دنبال نمی کنم اما می گویند امسال در جشنواره فجر سینمای بهتری دیده شده است . اما روابط میان خانواده باید درست به نمایش گذاشته شود. من به شخصه بعد از انقلاب به ایران آمدم در آن شرایط به من گفته می شد چرا به ایران آمدی اما من آمدم که فرزندانم از داشتن پدر بزرگ و مادربزرگ لذت ببرند . اما امروز به هر نحوی می بینیم جوانان تلاش می کنند که پدر و مادر را رها کنند. این در آثار نمایشی هم دیده می شود.

 

 

بازیگر فیلم «یه حبه قند» در ادامه به توجه به نقش پدربزرگ ها و مادربزرگ ها در آثار سینمایی اشاره کرد و گفت: برای  افراد پیر باید نقش های  نقش ریز و سیاست مدارانه  و مؤثر در خانه نوشته شود. باید نقش‌ها موثر باشند حتی اگر قرار است نقش این افراد منفی باشد باید با ظرافت نوشته شود تا به درستی از کار در آید. بزرگترها عاری از اشتباه و خطا نییستند و همین خطاها هم برای جوانان می تواند درس باشد  متاسفانه در آثار نقش افراد مسن بیشتر  نقش زینتی  است. در حالی که ما شاهد هستیم بسیاری از دخالت های بزرگترها باعث سازندگی و برخی نیز باعث تخریب زندگی می شود که باید نشان داده شود و قصه ها از این حالت یک نواختی دربیاید.

 

وی ادامه داد: نقش هایی که تاکنون پیشنهاد شده و بازی کردم را دوست داشتم شخصیت هایی بودند که بیراه نبودند. نقش افراد مسن باید به گونه ای نوشته شود که حداقل مخاطب بفهمد این فرد زنده است.

 

فارس نوشت: فضل اللهی که سالها در عرصه دوبله فعالیت داشته است به بیان خاطراه ای درباره دوبله و نقش افراد مسن در سریال «خانه کوچک»گفت: تقریبا 40 سال پیش بخش هایی از این سریال را دوبله کردم.  در این سریال یک زن پیر و نابینا در یک صحرای خشک  به یک خانواده کمک کرد و به این مهم اشاره داشت که اگر چشمت نابینا شده اما نمردی. علی حاتمی با ساخت اثری به نام «مادر» نشان داد  مادری که زنده  است و برای پس از مرگ هم برنامه ریزی درستی برای خانواده دارد و خانواده را مدیریت می کند. حال وظیفه فیلمسازان است که مادران  را تصویر کنند که با حضور و کلامشان در زندگی اطرافیانش تاثیرگذار باشند این تاثیر می تواند مثبت و منفی باشد اما نباید مادر یا پدر را در آثار نمایشی حذف کرد. متاسفانه در برخی از آثار تلویزیونی یا گاها سینما شاهد پیرزن هایی هستیم که به گونه ای طراحی شده اند که بی عقل هستند. اگر نقش کمیک برای افراد مسن در کار در نظرگرفته می شود باید با ظرافت خاصی طراحی شود که موجودیت شان را زیر سوال نبرد .

وی درباره بازی اش در سریال «در دوردست ها» گفت: نقش را که خواندم احساس کردم نقش خوبی است و جای کار دارد آقای ارشاد بعد از صحبت با من احساس کردند که مادربزرگ را دیر وارد قصه کردند و برای همین صحنه های مربوط به مرا اضافه کردندزیرا احساس کردند که موثر است.