مجتبی لاله‌زاری، کارگردان «چمدان‌های چرخ‌دار» در گفتگو با دیباچه اظهارداشت: این نمایش روایت‌گر داستان مهاجرت و تغییر مسیر زندگی انسان‌هایی است که در مسیر زندگی با اتفاقی غیرمنتظره مواجه و مجبور به ماندن در وطن می‌شوند. وقتی نمایش در ذهن و دل مخاطبان بنشیند، یعنی تأثیرگذار بوده است. این تئاتر یک ملودرام اجتماعی است که عوامل تولید آن حدود دو سال روی متن و اجرای نمایش کار کردند، نمایشنامه این اثر اقتباسی نیست و سعی کردیم تجربه‌ای جدید برای مخاطبان خلق کنیم.
کارگردان نمایش «رویای پفکی» با تأکید بر اهمیت برگزاری جشنواره‌های ویژه افراد دارای معلولیت، تصریح کرد: جشنواره‌ها تنها تعداد محدودی از مخاطبان را جذب می‌کنند، اما اجرای عمومی جامعه گسترده‌تری را درگیر و توجه بیشتری به مشکلات افراد معلول جلب می‌کند؛ یکی از اهداف برگزاری جشنواره‌های تئاتر ایجاد فرصت برای هنرمندان دارای معلولیت است تا توانمندی‌های خود را به نمایش بگذارند. سازمان‌های حمایتگر مانند بهزیستی از این آثار نمایشی حمایت کنند و اجرای عمومی آنها را در پارک‌ها، اماکن عمومی و سالن‌های نمایش ممکن سازند.
لاله‌زاری با اشاره به تجربه همکاری با افراد دارای معلولیت در تولید آثار هنری گفت: کار کردن با این افراد یکی از لذت‌بخش‌ترین تجربیات است؛ آنها بازیگرانی صادق و بی‌ریا هستند و از هیچ چیز ترسی ندارند. مخاطبان از آنها درس‌های فراوانی می‌آموزند. این همکاری باعث شده تا نگاهم به زندگی تغییر کند و متوجه شوم که نباید زندگی را سخت گرفت. امید و آینده‌نگری که در این افراد می‌بینید، در بسیاری از افراد وجود ندارد.
کارگردان نمایش کمدی «تونل زمان» به یکی از آثار نمایشی اشاره کرد و افزود : سال گذشته، یکی از آثام در جشنواره تئاتر فجر حضور داشت، در این نمایش، یک هنرمند دارای معلولیت شدید نقش‌آفرینی می‌کرد که علاقه فراوانی به نقاشی داشت، اما به دلیل شرایط جسمانی‌اش نمی‌توانست قلم در دست بگیرد. پس از تلاش توانست با انگشتانش نقاشی کند و در یکی از حجره‌های بافت تاریخی یزد، آثارش را به نمایش می‌گذارد و می‌فروشد. این تجربه نشان داد که چگونه هنر می‌تواند به تغییر زندگی انسان‌ها کمک کند.
لاله‌زاری با بیان این که مناسب‌سازی محیط‌های هنری برای افراد دارای معلولیت ضروری است، تأکید کرد: تنها گروه‌های هنری و اطرافیان معلولان از این آثار حمایت می‌کنند و صدای ما به دیگران نمی‌رسد. امیدوارم حداقل تلنگری برای مناسب‌سازی محیط‌ها زده شود. اجرای عمومی این آثار می‌تواند باعث دیده شدن بیشتر و ایجاد تأثیرات مثبت شود. هنرمندان دارای معلولیت شایسته حمایت‌های بیشتری هستند و باید تلاش شود تا چراغ هنر تئاتر برای این گروه همیشه روشن بماند.
گفتگو از : معصومه شمسینی غیاثوند
