سام واژیر، ملی‌پوش جوان شیرجه ایران، در گفتگویی با خبرنگار ورزشی «دیباچه» از مسیر پرچالش و انگیزه‌بخش خود در دنیای ورزش سخن گفت. او از ۴ سالگی ورزش را آغاز کرده و ابتدا به ژیمناستیک علاقه‌مند بوده است. او در ۵ سالگی شنا و ژیمناستیک را همزمان ادامه داد و در ۶ سالگی به پیشنهاد مربی شنای خود و با حمایت پدرش وارد دنیای شیرجه شد.
او درباره آغاز فعالیت‌های ورزشی‌اش گفت: در آن سن درک دقیقی از انتخاب رشته ورزشی نداشتم، اما به سرعت پیشرفت کردم و در ۶ سالگی همزمان سه رشته ورزشی را به طور حرفهای دنبال می‌کردم. در نهایت، در ۹ سالگی تصمیم گرفتم که شیرجه را به طور تخصصی ادامه دهم.
این ملی پوش شیرجه روی ایران ادامه داد: در ۹ سالگی در مسابقات کشوری شرکت کردم و موفق به کسب مقام اول و امتیاز ورود به تیم ملی شدم. به عنوان کوچک‌ترین عضو تیم ملی، همراه با تیم به مسابقات آسیایی در هند اعزام شدم و دو مدال برنز در تخته یک متر و سه متر کسب کردم. اما متأسفانه به دلیل سن کمم، مسئولان برگزاری مدال‌ها را به من ندادند.
او با اشاره به موفقیت‌هایش در مسابقات داخلی گفت: هر سال در مسابقات کشوری شرکت می‌کردم و اغلب اوقات مقام اول را کسب می‌کردم. پس از ۱۳ سالگی، با بزرگسالان رقابت می‌کردم و در دو سال آخر حضورم در ایران، با کسب ۵ مدال طلا به عنوان پدیده مسابقات شیرجه کشوری شناخته شدم.
این ورزشکار جوان درباره تجربه‌اش در مسابقات بزرگسالان آسیایی ۲۰۲۴ در چین نیز گفت: در این مسابقات موفق به کسب ۴ مدال برنز شدم؛ دو مدال برای شیرجه هماهنگ و دو مدال انفرادی. این موفقیت‌ها برای من بسیار ارزشمند بودند، زیرا اولین بار بود که یک شیرجه‌رو ایرانی در مسابقات بزرگسالان آسیایی مدال انفرادی کسب می‌کند.
واژیر به آینده‌اش اشاره کرد و گفت: برای رسیدن به آرزوی المپیک، با ویزای تحصیلی به کانادا مهاجرت کرده‌ام. هم اکنون هم درس می‌خوانم و هم تمریناتم را تحت نظر مربی چینی کانادایی‌ام ادامه می‌دهم. متأسفانه با درخواست بورسیه تحصیلی و ورزشی‌ام موافقت نشد، اما با حمایت‌های پدرم در حال حاضر زندگی و تحصیل می‌کنم.
او افزود: برای کسب سهمیه المپیک باید هر سال در مسابقات بین‌المللی شرکت کنم تا شناخته شوم و بتوانم امتیاز لازم را کسب کنم. فدراسیون فوتبال ایران حمایت‌های لازم را انجام می‌دهد و مراتب حضورم را فراهم می‌کند.
واژیر با انگیزه‌ای مضاعف ادامه داد: به تمریناتم با جدیت ادامه می‌دهم و امیدوارم که بتوانم به مدال المپیک برسم. دیگر به سهمیه فکر نمی‌کنم بلکه توانایی خود را برای کسب مدال المپیک می‌بینم.
او در پایان گفت: آرزو دارم در المپیک‌های مختلف شرکت کنم و پرچم کشور عزیزم ایران را به اهتزاز درآورم. هموطنانم لایق شادی هستند و من تلاش می‌کنم تا دل آنها را شاد کنم. از حمایت‌های فدراسیون، به ویژه آقای رضوانی رئیس فدراسیون، تشکر می‌کنم و امیدوارم با حمایت‌های بیشتر بتوانم موفقیت‌های بزرگ‌تری را رقم بزنم. همچنین از تمامی مربیان و خانواده‌ام که همواره در کنار من بوده‌اند تشکر ویژه‌ای دارم.
گفتگو از: فریبا جلیل خانی
