دیباچه- دینا محمدی: زکیه سیف، کارگردان نمایش "مدیا" نمایش راه یافته به جشنواره ی "هایفست" ارمنستان و نویسندگی و کارگردانی فیلم کوتاه "نیستگاه" و  "دیده بان" از فعالیت این بازیگر و کارگردان جوان است.
وی که بازی در نمایش هایی همچون "تنهایی پرهیاهو"، "نیل سایمون"، " یک نوکر و دو ارباب"  و " نمایش مرگ بر مرگ" را در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده و عضو انجمن بازیگران و مدرسان خانه تئاتر است میگوید: پژوهش دقیق در راستای تولیدات نمایشی ایرانی از مهمترین شاخصه هایی است که می تواند توجه کافی به نمایش هایی که اصالت ایرانی دارند را تضمین کند.

زکیه سیف به خبرنگار دیباچه گفت: نمایش "مبارک و خاتون پرده نشین" یک نمایش تخته حوضی است که در واقع این سبک نمایشی یکی از شیوه های نمایش ایرانی ست، که مهمترین ویژگی آن  بداهه پردازی بازیگران خصوصا مبارک و زبان نقادانه است.

وی که گویندگی را در شبکه ی رادیویی گفتگو از سال ۱۴۰۱ آغاز کرده و در زمینه دوبله نیز فعالیت دارد، در ادامه گفت:در گذشته وسط حیاط خانه های ایرانی حوض هایی وجود داشت که هنگام مهمانی ها یا مراسم روی آن فرشی پهن میکردند و  نمایش اجرا می‌شد.

صداقت و پاکی و درستی در این نمایش که به خاتون پارسا اطلاق می شود، در هر زمان و هر موقعیتی هدف داستان بوده و سیر داستانی را در دست داشته است.

این نمایشنامه گریزی به الهی نامه ی عطار زده و قصه ی یک زن مستجاب الدعوه است.

وی افزود: در این نمایش با دیالکتیک بین شر و خیر روبرو هستیم و این کشمکش باعث ایجاد گره ها و در ادامه با پیش رفتن داستان، شاهد گره افکنی ها با اتکا به ذات پاک خاتون هستیم. در ابتدای داستان، همسر خاتون به سفر حج میرود و در طول نمایش مشکلات و مزاحمت‌هایی برای خاتون بوجود می‌آيد که  هربار با اتکال به خداوند و راز ونیاز ، دفع خطر صورت میگیرد و در پایان همه پی به پاکی و پارسایی خاتون می‌برند.

زکیه سیف که مدرس دانشگاه است و نویسندگی مشترک فیلمنامه ی بلند "سایه ی بدون مرز" را بر عهده داشته بیان کرد: دررابطه با متن قطعا نویسنده آقای فتحعلی بیگی، حرف اول را میزنند که وی از اساتید و بزرگان حوزه ی نمایش های ایرانی ، آیینی_سنتی ما هستند و کارگردانی این اثر را آقای طربی بر عهده دارند که یکی از دلایل پذیرفتن نقش از جانب بنده شیوه ی اجرایی او بود که علاوه بر دقت به نکات کلیدی نمایش تخته حوضی ،برای خنده گرفتن از مخاطب دست به هرکاری نمی‌زند که متاسفانه امروزه شاهد نمایش های ژانر کمدی هستیم و موضوع افزایش تعداد مخاطب  کیفیت را تحت الشعاع قرار داده اند، که فقط تعداد خاصی عموما مشتاق فعالیت به تولید نمایش های آیینی سنتی هستند.

وی پیرامون چگونگی ارتباط با نقش و پذیرفتن این نقش گفت: این گروه یک دوره قبل از شهریور ماه اجرا داشتند و در دوره ی جدید با تعدادی بازیگر جدید به ادامه نمایش پرداختند و من تقریبا ۴-۵ روز قبل از اجرای مجدد که از ۲۵شهریور آغاز شد به گروه اضافه شدم.

باتوجه به اینکه "خاتون" نقش اصلی این نمایش را بر عهده داشت، قطعا بیشترین چالش را در کنار مبارک تجربه می‌کرد و وظیفه ی زیادی بر عهده داشت و اینکه آیا او میتواند پیشران خوبی برای نمایش باشد؟ بزرگترین دلیلم برای بازی در این نقش، ابتدا ایرانی بودن نمایش و سپس نقش خاتون بود؛ به دلیل فراز و فرودهایی که تجربه میکند که باعث خلق موقعیت در نمایش می‌شود.

من به نقش خاتون پارسا خیلی علاقه مند شدم که مهمترین دلیلش در کنار چالش بازیگری؛ همین ذات شخصیت خاتون و اتکال همیشگی او در هر زمان و مکان؛ به خداوند بزرگ بود و همین خصوصیت نقش، مسئولیت من را به عنوان بازیگر، برایم سنگین تر می‌کرد.

وی اظهارداشت: متاسفانه امروزه شاهد نمایش های ژانر کمدی هستیم  که به قیمت افزایش تعداد مخاطب  کیفیت را تحت الشعاع قرار داده اند، و ما فقط شاهد فعالیت تعداد خاصی از هنرمندان به تولید نمایش های آیینی سنتی هستیم؛ امیدواریم در ادامه، از این دست، شاهد نمایش بیشتری از نمایش آئینی سنتی باشیم.

لازم است بعداز هر جشنواره، گروه های برگزیده، خصوصا جوانان و هنرجویان حمایت شوند و اگر دارای کیفیت لازم باشند، اجرای عموم بگیرند که در مواردی این اتفاق هم محقق شده است و گروه هایی که برگزیده نمی‌شوند آسیب شناسی شوند تا درصدد رفع ضعف‌ها برآيندو در اینصورت است که قطعا ایجاد انگیزه اتفاق می افتد.

همچنین می طلبدحوزه ی آموزش در نمایشهای ایرانی را تقویت کنیم و در این راستا مدرسان و اساتید با ایجاد انگیزه و آگاهی می توانند نقش مهمی را برعهده داشته باشند؛ ما نویسندگانِ توانمندی در زمینه ی نمایش‌های ایرانی داریم، اما عدم آگاهی کافی به لحاظ معلومات و مطالعات دانشجویان یا هنرجویان را بیشتر به سمت نمایشنامه های خارجی ای که بارها پیشتر اجرا شدند، می‌برد. ما وظیفه داریم در جایگاه های مختلف؛ استاد، نویسنده، کارگردان، دانشجو و…برای حفظ آثار ایرانی بکوشیم و امیدوارم شاهد اجراهای بیشتری از نمایشهای ایرانی باشیم.

وی با اشاره به اینکه، باید به عنصر پژوهش و تولید اثر در نمایش ایرانی بیشتر پرداخته شود، بیان کرد: وقتی پژوهش به شکل اصولی صورت بگیرد، در خلق شیوه ای نو در اجرا  موفق تر خواهیم بود، شیوه ی خلاقانه ی اجراست که یک اثر را  با بقیه ی آثار به لحاظ اجرایی متفاوت میکند و کارگردان به عنوان خالق اثر نقش مهمی را ایفا میکندتا یک اثر بتواند تاثیر بسزایی را بر مخاطب داشته باشد.

انتهای پیام/