گروه ورزش دیباچه -مجتبی بیگلری: با پایان یافتن چهارمین باختِ متوالی و سنگین تیم ملی بسکتبال در جام جهانی، ایران باید برای رتبه نوزدهم با لبنان بجنگد که شرایط تیم ملی برای پیروزی در این بازی نیز مبهم است.
در همین رابطه «محمد مهدی ایزد پناه» در گفتوگو با دیباچه اظهار داشت: از نظر بنده روند تیمی و روند نوع بازی بسیار مهم‌تر از نتیجه‌گیری است. اگر ما در دیداری روند مناسب را داریم و تیم مقابل از ما قوی‌تر است، باخت ایرادی ندارد. اما زمانی‌که روند مناسبی در درون زمین نداریم، برد و باخت دیگر جذابیت نخواهد داشت. برای مثال در بازی با برزیل فارغ از نتیجه‌ای که به دست آمد، دیدیم که تیم برزیل تا چه اندازه روان و منطقی بازی می‌کند. شوت‌های به موقع داشتند و روند بازیِ زیبا و منطقی، در طی چهل دقیقه را ارائه کردند. اما ما در درون زمین دچار سردرگمی بودیم.
او افزود: زمانی که آقای«حامد حدادی» درون زمین بود، با تمام شرایطی که باید برای او لحاظ کنیم (شرایط سنی، مصدومیت و همچنین ناآماده بودن) او به روند بازی تیم ریتم خاص و ضرب آهنگ مناسب می‌داد. اما وقتی حامد از زمین خارج می‌شد، آن روند در تیم حس نمی‌شد و هر کسی می‌خواست یک به پنج، تمام‌کننده باشد. این موارد باعث می‌شد بازی منطقی را از دست بدهیم و نتوانیم بسکتبالی در شان تیم ملی کشورمان ببینیم.
ایزدپناه تأکید کرد: این‌که گفته می‌شود جوان‌گرایی شده درست است. اما جوان‌گرایی با سه چهار ماه نمی‌شود تیم را راهی مسابقات جام‌جهانی کرد. این جوان‌گرایی باید دو سال قبل، با برنامه و منظم صورت می‌گرفت. جوانان ما در بعضی دقایق خیلی خوب بودند و در بعضی دقایق هم خیلی بد بودند. به طور خلاصه وجود حامد حدادی باعث نظم و ریتم بازی می‌شد و نبودش به‌هم ریختگی تیم را در پی داشت.
او در ارتباط با حال بد بسکتبال کشور و تیم ملی گفت: این موضوع یک بحث مفصل و طولانی است. ما باید یک سبک و روش و برنامه‌ریزی حداقل ۱۰ ساله داشته باشیم و براساس آن پیش برویم تا بتوانیم نتیجه مناسب و دلخواه بگیریم. این‌گونه می‌توانیم از افولِ بسکتبال جلوگیری کنیم. اما فعلا با این شرایط معتقدم فقط می‌توانیم به تیم‌های پایه اهمیت بدهیم. چرا که متأسفانه بسکتبال کشور به چند استان و چند تیم خلاصه و محدود شده است. این موضوع از علت‌های وضعیتِ بد بسکتبال ما است. کسانی وجود دارند که به بسکتبال بها نمی‌دهند. یا وجود ندارند یا وجود دارند و سواد کافی ندارند و یا دلشان برای ورزش و بسکتبال نمی‌سوزد. بسکتبال باید در کشور گسترش پیدا کند؛ ما باید بتوانیم با نیرو و سرمایه انسانی که داریم به جای یک تیم بسکتبال نوجوانان در رده ملی، ۱۰ تیم تشکیل بدهیم.
سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان و جوانان کشور تأکید کرد: ما باید به مرحله‌ای برسیم که برای تشکیل تیم اصلی از بین هزار نفر به سختی گزینه‌های دوازده نفر را انتخاب کنیم. اما متأسفانه ما جوانان و نوجوانان را پس از یک اردویی نهایتا سه ماه به مسابقات می‌فرستیم و پس از آن تا مسابقات بعدی آن‌ها را رها می‌کنیم، که این از اصول ورزشی و حرفه‌ای به دور است. ما در تمامی تیم‌ها حداقل پنج نخبه داریم اما از هیچ کدام از این نخبه‌ها استفاده نمی‌کنیم.
او با اشاره به شرایط سخت صعود به المپیک اظهار داشت: صعود به المپیک بسیار سخت شده است. اما در بازی با اسپانیا بچه‌ها بخشی از بازی را به صورت امیدوارکننده ظاهر شدند. به هر حال صعود به المپیک کمی دشوار است.
در پایان با اشاره به عملکرد و آینده «هاکان دمیر» گفت: معتقدم عملکرد مربی را نمی‌شود با سه چهار ماه قضاوت کرد و مدت طولانی‌تری برای تحلیل عملکرد او نیاز است. اما در هر صورت کاری که آقای دمیر در ایران انجام می‌دهد را بسیاری از مربیان داخلی هم می‌توانند انجام بدهند.
