به گزارش دیباچه، نمایش «قصههای درگوشی» به کارگردانی «حسین حیدری پور» و به نویسندگی «امیررضا کوهستانی» از ۲ خردادماه تا ۲ تیرماه در سالن سایه تئاتر شهر روی صحنه است. «قصههای درگوشی» نخستین بار سال ۸۷ به جشنواره فجر راه یافت و عنوان برگزیدهای را در بخش نمایشنامه نویسی برای « کوهستانی » به ارمغان آورد. به بهانه اجرای این نمایش بعد از این سالها با کارگردان اثر «حسین حیدری پور» به گفت و گو نشستیم.
« حسین حیدری پور » از ایده اولیه نمایش به «دیباچه» میگوید: نمایشنامه این متن را من سالها پیش خوانده بودم و صادقانه فکر نمیکردم که برای اجرا به سمت آن بروم. نمایشنامه یک دیالوگ دارد که میگوید ما همیشه حرفهایی داریم که فقط برای خودمان مهم است و برای باقی شنیدنی نیست؛ نمیتوانیم انتظار داشته باشیم که همه به آن اهمیت بدهند. ولی انگار من در این کار انتظار دارم که همه به آن گوش بدهند. فکر میکنم این نمایش حرفهایی دارد که قابلیت شنیدن را برای ما تقویت میکند. من سالها پیش «رقص روی لیوان ها» را از «امیررضا کوهستانی» دیده بودم. به طور قطع قلم و نگاه او به محیط اطراف بسیار ریزبینانه و نکته سنج است. « کوهستانی» بسیار دقت نظر و وسواس دارد. یکی از محاسن این اتفاق اجرا رفتن در لوکیشنی است که بسیاری از پیشکسوتان و اساتید در آن خاک صحنه خورده اند و اثری از خود خلق کرده اند. برای من این افتخار بزرگی بود. دشواریهایی را هم به همراه داشت با علم بر اینکه این اثر نیاز به تهیه داشت، ولی دشواری شیرینی بود.
کارگردان نمایش «قصههای در گوشی» اضافه میکند: از روند نمایش راضی هستم، در این مدت از نظرات متفاوتی استقبال میکردم، ولی باز هم آن چیزی که انتظار داشتم به طور کامل رخ نداد یا کمتر شکل گرفت؛حقیقت امر این است که دوست دارم این کار بیشتر از این دیده شود و در نظر دارم کار را مجددا در تماشاخانههای دیگری هم به اجرا ببرم. با اینکه نظرات خیلی مثبت بود به خصوص از سمت پیشکسوتان، هنرمندان و یا بازیگران و حتی اقشار دیگر، اما فکر میکنم ساعت اجرا و مجموعه عوامل دیگر،آنطور که انتظار داشتم نبود.
او ادامه میدهد: « تئاتر شهر » بزرگترین لوکیشن هنری ما است. باعث افتخار هر کسی است که در آن اجرا داشته باشد، برای من هم که تا به حال در آنجا اجرا نداشتم این اتفاق مهمی بود. من به پلاتویی نیاز داشتم که « بِلَک باکس » باشد و تماشاگر محدودی بتوانند در آن اسکان پیدا کنند تا به تعبیری به زندگی طبیعی نزدیکتر باشد. تیم تئاتر شهر از نظر اجرایی و عوامل فنی هم بسیار کمک کننده بودند. از هم صحبتی و همکاری با همه دوستانی که در تئاتر شهر بودند واقعا لذت بردم و برای من اتفاق مبارکی بود.
« حیدری پور » اعتقاد دارد نمایش کمدی مخاطب بیشتری دارد؛ او می گوید: من فکر میکنم این روزها مردم بیشتر تمایل دارند که شاد باشند و فضای کمدی را تجربه کنند.به آمار فروش هم مراجعه می کنیم، در همین تئاتر شهر نیز نمایشهای کمدی فروش بیشتری داشتند؛حتی اگر که خیلی کوتاه یک برآورد مالی را از گروه تئاتر آزاد بگیرید، خواهید دید که از فروش هایشان راضی هستند. شبهایی هست که حدود چهارصد تا پانصد نفر با بلیطهای دوبرابر قیمت تعریف شده به تماشا رفته اند. من نقدی هم به آن ندارم، در مجموع فکر میکنم این روزها مردم بیشتر مایل هستند که بخندند و شاد باشند.
او در پایان با اشاره به یکی از نمایشنامه هایش با موضوع جنگ ایران و عراق افزود: برای منِ خوزستانی آن روزها تا آخر عمر همراه است و دوست دارم راجع به آن صحبت کنم. چون که آن را دیده ام، شنیده ام و حس کرده ام. من آن رنج را چشیده ام. فکر میکنم فُرمت، این روزها بیشتر به سمت آن رفته که از اتفاقات تاریخی عقب گرد کرده ایم. تماشاگرِ امروزِ ما، داستان حال را ترجیح میدهد. داستان من داستان خانواده هایی بود که در جنوب، جسدشان کشف می شود. یک روزی در زمان مناسبی خواهم گشت و این کار را با افتخار خواهم ساخت. در واقع فکر کردم متن امیررضا کوهستانی یک تلنگری دارد و برای جامعه امروز مناسب تر است.
