«دیباچه»- احسان انصاری : در سال های اخیر، بزرگان زیادی در عرصه دوبله از بین ما رفتند که صدای ماندگار اغلب آنها خاطره های زیادی برای مردم ایران ساخته بود.به همین دلیل نیز در شرایط کنونی جامعه هنری با این چالش مواجه شده که چگونه می توان جای این افراد را پر کرد و آیا شرایط برای این کار وجود دارد یا خیر؟ «دیباچه» برای تحلیل و بررسی این موضوع با ژیلا امیرشاهی مجری تلویزیون و گوینده رادیو گفت وگو کرده که در ادامه ماحصل این گفت وگو را می خوانید :
«امیرشاهی» در این زمینه معتقد است: هنرمندان پیشکسوتی که وارد تلویزیون و رادیو شدند افرادی بودند که با زحمت و عرق جبین و تلاش زیاد پیشرفت کردند. من از سال ۱۳۷۳ وارد رادیو شدم. در آن زمان نه کلاسی بود و نه آموزشی در کار بود. تنها پیشکسوتان و افراد قدیمی حضور داشتند که ما در کنار آنها کار را یاد گرفتیم وفعالیت خود را آغاز کردیم. من به خاطر دارم اغلب افراد بزرگی که در این عرصه فعالیت می‌کردند همواره آرزو می‌کردند در همین صحنه و فضا از دنیا بروند و به این موضوع افتخار می‌کردند. در آن موقع ما درک نمی‌کردیم که این بزرگان چرا چنین حرفی می‌زنند، اما امروز با بند بند وجودم درک می‌کنم که تلاش در این عرصه نیازمند چه پشتکار، استقامت و علاقه‌ای است.
وی ادامه داد: هنرمندی که علاقه داشته و دارای استعداد بوده و تلاش کرده که استعداد‌های بالقوه خود را بالفعل کند قابل احترام است و جامعه نیز به وی احترام می‌گذارد. در شرایط کنونی برخی مدیران عنوان می‌کنند این ما بودیم که هنرمندان را هنرمند کردیم. این در حالی است که چنین نیست و هنرمند به واسطه هنر و استعدادی که داشته موفق شده به یک جایگاه دست پیدا کند. به همین دلیل باید عنوان کرد هیچ سازمان و ارگانی صاحب هنرمند نیست و هنرمند آزاد است که مسیر آینده خود را انتخاب کند. رفتار با هنرمند پیشکسوت نیز نیازمند آداب خاص خود است. به نظر می‌رسد این آداب و ادب امروز در رادیو و تلویزیون وجود ندارد. حداقل از سه سال پیش تاکنون که من استعفا داده ام و بیرون آمده ام شرایط به این شکل بوده است. احترام به پیشکسوت در فضای رادیو و تلویزیون وجود ندارد. برای خود من بار‌ها پیش آمده که کسانی که به عنوان مدیر در صداوسیما فعالیت می‌کنند به شکلی رفتار کرده اند که من ترجیح داده ام فعالیت خود را متوقف کنم تا اینکه در فضایی کار کنم که همراه با احترام نیست.
مجری برنامه «به خانه بر می‌گردیم» تصریح کرد: واقعیت این است که در سال‌های اخیر اغلب کسانی که به عنوان مجری در صداوسیما و رادیو فعالیت می‌کنند، بدون طی کردن مراحل آموزشی و با رابطه و پارتی وارد این عرصه شده اند. برخی از این افراد اسم و رسمی نیز پیدا کرده اند. این در حالی است که زمانی که ما وارد این عرصه شدیم با چنین رویکردی مواجه نبودیم و باید با تلاش زیاد خود را به سطحی می‌رسانیدم که برای مسئولان و مردم قابل قبول باشد. شرایط به شکلی نبود که اگر به بن بست می‌خوردیم از فرد بانفوذی بخواهیم به ما کمک کند و هوای ما را داشته باشد.
این گوینده رادیو خاطرنشان کرد: زبان و ادبیات فارسی به شکل فاخرش باید در صداوسیما تبلور پیدا کند. در شرایط کنونی این اتفاق رخ نمی‌دهد و من امیدوارم روزی این اتفاق در صداوسیما رخ بدهد. من دوبار به عنوان تنها زنی در صداوسیما انتخاب شدم که زبان و ادبیات فارسی را پاس داشته است. با این وجود اتفاقاتی که در پشت پرده رخ می‌داد اجازه نمی‌داد این موضوع مطرح شود. به نظر می‌رسید افراد دیگری دارای پشتوانه‌هایی بودند که این پشتوانه‌ها از این اتفاق رضایت نداشتند. کسی که قرار است در صداوسیما حضور داشته باشد و با زبان ملفوظ با مردم سخن بگوید باید تعلیم دیده باشد و به صورت اصولی رشد پیدا کرده باشد. باید کسی به او یاد داده باشد و نه اینکه با پارتی وارد شده باشد و با همین رویکرد نیز رشد کند.
