«رحیم علی آبادی»، پیشکسوت کشتی در گفتگو با خبرنگار دیباچه در ارتباط با عملکرد تیم کشتی آزاد ایران در مسابقات بلگراد صربستان اظهار داشت: الحمدالله خوب بود و هفت مدال رنگارنگ کسب شد و تا حدودی بچه‌ها به خواسته‌های خود رسیدند. اشتباهاتی که در برنامه رخ داد که تمامی آن‌ها فردی بود. بچه‌ها اشتباهاتی کردند که به ضرر خودشان و تیم بود. اگر این مسائل رخ نمی‌داد تیم صد درصد باید مقام اول را کسب می‌کرد. با همه این‌ها مقام دومی را تثبیت و حفظ کردند. ما از کشتی آزاد راضی هستیم؛ که برعکس در کشتی فرنگی کم و کاستی‌هایی بود که بچه‌ها به خودشان باختند. مثلا آقای «محمد رضا گرایی» به دلیل این که بهترین کشتی گیر ما بود و می‌خواست با بهترین نتایج قهرمان شود که مسابقه را واگذار کرد. کشتی‌گیران ما باید بدانند کسانی که در مسابقات جهانی به نیمه نهایی یا فینال می‌رسند کشتی بلدند.
وی در واکنش به عملکرد پژمان درستکار گفت: هشتاد درصد کشتی این است که کشتی‌گیران در ۱۲ ماهی که با مربیان خود کار می‌کنند پایه و اساس نظرات مربیان را بدانند. آقای «پژمان درستکار» نیز کشتی آزاد ما را به خوبی مدیریت کرده است که نمی‌شود ایراد گرفت. تا جایی که می‌توانست تیم را جمع کرد و بچه‌ها نیز از جان مایه گذاشتند. این را هم باید در نظر داشته باشیم که این مسابقات با مسابقات سال گذشته زمین تا آسمان تفاوت داشت.
وی در ارتباط با استعفای محمد بنا نیز گفت: یک مربی آن هم مربی تیم ملی قطعا دوست دارد نمره بالایی در گرفتن مقام بیاورد. انتقادی که به «محمد بنا» وارده این است که مخالف انتخابی تیم ملی بود. هر شخصی دوست دارد خود را در این میدان ببیند. در تمامی جهان حتی روسیه با آن عظمت کشتی که دارد انتخابی تیم ملی دارد. در ده وزن می‌شود یک استثناء را قبول کرد، اما اگر همه را خودمان انتخاب کنیم این گونه می‌شود. تهران دوازده میلیونی یک کشتی‌گیر ندارد، اما شهر کوچی مثل جویبار ۷ ملی پوش دارد.
این پیشکسوت کشتی تصریح کرد: انتخابی تیم ملی یعنی پویایی جامعه یعنی تکاپوی جوان کشتی‌گیر برای انتخاب شدن که شور و نشاطی را ایجاد خواهد کرد. انتخابی استان‌ها را به جوش و خروش می‌آورد.
وی خاطرنشان کرد: البته که ما مربیان زحمت کشی داریم که واقعا کار می‌کنند و زحمت می‌کشند. امیدوارم آقای محمد بنا هم تصمیم درستی بگیرد. حالا که رفته احترامش واجب و تصمیمش محترم است. اما یک معلم و یک استاد باید صبر و تحمل داشته باشد.
علی آبادی در ارتباط با کشتی «علی ارسلان» برای کشور صربستان نیز بیان کرد: اگر این فرزند ایران را در کشور خودمان نگه می‌داشتند و در انتخابی به او احترام می‌گذاشتند تا جلای وطن نمی‌کرد، الان طلای او برای ایران بود. ضمن این که هیچ کسی دوست ندارد خانه خود را ترک کند. غربت برای این جوانان بسیلر سخت است. این‌ها (جوانان) همگی در شهر‌های خود نام آورند و نوجوانان می‌خواهند رهرو راه این عزیزان باشند. بنده از این موضوع بسیار ناراحت شدم. نه فقط برای علی ارسلان، ورزشکاران دیگری که برای کشور‌های خارجی به میدان می‌روند فرزندان ما هستند که باید قدر وجود آن‌ها را بدانیم.
گفتگو از: مجتبی بیگلری
