سوگل امیری: سینمای ایران در سال‌های اخیر حضور موفقی در جشنواره‌های معتبر جهانی داشته و سینماگران ایرانی توانسته‌اند جوایز بسیاری از جشنواره‌های مختلف کسب کنند. همواره موفقیت فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های جهانی برای برخی شائبه‌هایی داشته که قطعاً این فیلم‌ها با دستمایه قرار دادن مضامین سیاسی توانسته‌اند به موفقیت برسند، ولی در این بین نظر برخی کارشناسان متفاوت است و عوامل دیگری را در موفقیت فیلم‌های ایرانی تأثیرگذار می‌دانند.
هفتادوپنجمین جشنواره فیلم کن با تمام حواشی هایش مدتی پیش به پایان رسید و به بهانه این اتفاق و حضور پر رنگ سینماگران ایرانی در این دوره از جشنواره در گفتگو با یکی از تهیه‌کننده‌های با تجربه سینما به بررسی عوامل موفقیت فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های معتبر جهانی پرداختیم.
جهانگیر کوثری تهیه کننده سینما درخصوص اینکه چه گونه‌ای از فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌ها مورد توجه قرار می‌گیرند بیان کرد: سینمای ایران از نظر محتوایی برای جشنواره‌های بین المللی پتانسیل بسیار بالایی دارد و بسیار جذاب است، عباس کیارستمی از دهه‌ی ۶۰ پیشروی این ماجرا بود و با فیلم‌های خود ژانر و گونه‌ای تازه از سینمای جهان را معرفی کرد. فیلمی مانند "خانه دوست کجاست" با آن سادگی در ساختار و بدون هنرپیشه بسیار جذاب و حرکتی انسانی بود، به دنبال آن فیلم‌های آقای مجیدی و... را می‌دیدیم.
او افزود: آن چیزی که برای سینمای جهان جذاب است، نوآوری‌های محتوایی فیلم‌های ایرانی بوده به دلیل اینکه مردم، داوران و کارشناسان در موارد دیگر اشباع شده اند و این نوع از سینما برایشان جذاب است و آن‌ها را به خود جذب می‌کند از این رو فیلم‌های ایرانی جایگاه خوبی در جشنواره‌های بین المللی مانند لوکارنو، برلین و... دارند و همه ساله فیلم‌های ایرانی موفقیت‌های زیادی را کسب می‌کنند و حتی جشنواره‌ها دوست دارند در هر دوره ای، یک یا دو فیلم از ایران حضور داشته باشد و این افتخار کمی نیست و قطعا پایه‌های این سینما محکم و قوی بوده است به دلیل اینکه کسانی که در این قضیه پیشرو بودند از جمله کیارستمی، بنی اعتماد، مجیدی و ... درست حرکت کرده اند. در فستیوال اخیر کن هم شاهد داوری اصغر فرهادی بودیم و این افتخار بزرگی است و حتی می‌توانیم بیشتر از این در سطح جهانی به جایگاه‌های بالاتری دست پیدا کنیم.
این تهیه کننده تصریح کرد: مسئولین سینمای ما هم باید بدانند که موقعیت جشنواره‌های خارجی با تعاریف ومعیار‌هایی که آن‌ها در نظر دارند متفاوت است و باید واقعیت را بدانند و همراه باشند. این افتخاری در سینمای نوین ما است که از دهه ۶۰ شکل گرفته و حتی ما در سینمای حرفه‌ای ۴۹ کارگردان زن داریم، اما دانمارک تنها دو کارگردان زن دارد و این برای سینماگران بین المللی باعث تعجب است بنابراین پایه و اساس این سینما درست است و ما بسیار سینماگران حرفه‌ای داریم.
تهیه کننده "پل خواب" درخصوص الزامی بودن نگاه سیاسی فیلم‌ها برای قبولی در جشنواره خاطر نشان کرد: آیا بچه‌های آسمان سیاسی بود؟ رنگ خدا سیاسی بود؟ «خانه دوست کجاست» سیاسی بود؟ جدایی نادر از سیمین یا درباره الی سیاسی بودند؟ نه! تمام این فیم ها، فیلم‌هایی اجتماعی است که کمی نگاه سیاسی در آن وجود دارد که آن هم از واقعیت می‌آید، به طور مثال هندوستان، کره، ژاپن و خیلی از کشورهای دیگر هم حتی چنین فیم‌هایی با واقعیات تلخ می‌سازند. سینمای ایران هم در این موقعیت و با چنین فیلم‌هایی در جشنواره‌ها می‌تواند موفق باشد.
کوثری در پایان درباره‌ی تاثیر موفقیت این فیلم‌ها بر سینما ایران اظهار داشت: این شرایط برای ما موقعیتی جهانی ایجاد می‌کند، کاراکتری جدید از سینما و اجتماع و هنر ایران معرفی می‌کند. سینمای ژاپن را با کوروساوا می‌شناسند، سینمای ایتالیا با روسلینی و فدلینی معرفی می‌شود، موقعیت سیاسی و اجتماعی هر کشور را می‌توان با این فیلم‌ها شناخت و برای جامعه امروز ما این یک افتخار است. این سینما نشان می‌دهد که در جامعه ما چه پتانسیل‌های هنری وجود در همه‌ی رشته‌ها نه فقط سینما بلکه همه‌ی هنر‌ها را در برمیگیرد و نشان دهنده‌ی پتانسیل‌های نهفته در این کشور است و این وضعیت ثبات سیاسی لازم را برای کشور ما مطرح می‌کند.
