حمید رضا نعیمی نویسنده، کارگردان و بازیگر است که آثار متعددی از او در تئاتر، تلویزیون و سینما دیده ایم که می‌توان به فیلم سینمایی «منصور» , «صحنه زنی» و سریال «بانوی سردار» و «سنجر خان» اشاره کرد. 

حمید رضا نعیمی درخصوص فعالیت‌های اخیر خود در گفت و گو با خبرنگار «دیباچه» گفت: همانند همه هنرمندان روز‌ها و احوال خوب و بسامانی ندارم به این دلیل که ما هم عضوی از این مردم دردمند هستیم که هر روز اتفاقات ناخوشایندی در تمام زمینه‌های زندگیشان تجربه می‌کنند. هنرمندان به عنوان کسانی که کمی حساس‌تر هستند، به طور قطع ،زودتر از حد معمول نسبت به اتفاقات ناخوشایندی که مردم را رنج می‌دهد، متاثر می‌شوند و حتی گاهی واکنش‌های سریعی نشان می‌دهند که مورد خوشایند مسئولان و نهاد‌ها نیست، اما باید درک کرد که اگر قرار بود هنرمندان در همه حال عاقلانه برخورد کنند باید فیلسوف می‌شدند، آن‌ها بخش عظیمی از وجود و زندگیشان احساس است و بنابر همین احساس که در آن کشف و شهود رخ می‌دهد باید اعتماد کرد و پذیرفت که گاهی هنرمندان حرف‌هایی بزنند و موضع گیری‌هایی داشته باشند. زیرا آن‌ها نمایندگان مردم بوده و حرف‌های آن‌ها را به مسئولان می‌رسانند. در این روز‌های بیکاری، اخبار بد و کمتر اخبار خوبی را از کشور خود و جهان می‌شنویم که در کنار این‌ها مطالعه و نوشتن انجام می‌دهم.

او ادامه داد: حدود یک ماه پیش نمایشنامه کودک و نوجوان «نام من روژان است» را به پایان رساندم که قرار است مهدی قلعه این نمایشنامه را برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آماده اجرا کند. در حال حاضر قلم برای نوشتن نمایشنامه دیگری برای کودکان و نوجوانان به نام «ویتک» برداشتم که این کلمه اساطیری اسلاوی به معنای جنگجوی خندان است. داستان ویتک داستان یک خرس قهوه‌ای ایرانی است که در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۲ در نزدیکی شهر همدان توسط سربازان لهستانی از یک پسر همدانی خریده می‌شود. آن‌ها این خرس را با خود به سفر می‌برند به صورتی که در یکی از جنگ‌های مهم جنگ جهانی دوم در جنوب ایتالیا، ویتک نقش حماسی خیلی جذابی را ایفا می‌کند به گونه‌ای که بعد از آن گرافیک خرسی که یک خمپاره بر دست دارد نشان لشکر ۲۲ کشور لهستان می‌شود. این حیوان دوست داشتنی یکی از پدیده‌های جذاب است و من اکنون نمایشنامه آن را برای کودکان و نوجوانان می‌نویسم و امیدوارم نمایشنامه خوبی شود. به هر حال دراین روز‌ها و سال‌های احساس می‌کنم برای بزرگسالان این کشور زیاد کار و تلاش کردم تا مسائل سیاسی، اقتصادی، فلسفی، عرفان، ادبیات، شعر و تاریخ را با آن‌ها در میان بگذارم و آنگونه که باید به کودکان و نوجوانان کشورم خدمت نکردم؛ از همین رو ترجیح دادم در سال‌های باقی عمر برای کودکان و نوجوانان بنویسم، زیرا که آینده این مملکت متعلق به آن‌ها است و اعتقاد دارم که آموزش و پرورش در جهت تعالی روح، جسم و ذهن کودکان ما هیچ گام مثبتی برنداشته است. با کتاب‌های درسی عمر این کودکان تلف می‌شود، در مدارس ذهن بچه‌ها با واقعیت تاریخی و فرهنگی و حتی قومی خود آشنا نمی‌شود، بچه‌ها در مدارس تئاتر و موسیقی نمی‌آموزند و به درستی ورزش نمی‌کنند و بدن‌های آماده ایی ندارند، بچه‌های ما در مدارس با کار تیمی، فرهنگ و روح جمعی آشنا نمی‌شوند. در چنین شرایطی که آموزش عالی ما به شدت عقب افتاده و ناکارآمد برای تربیت کودکان و نوجوانان است، بر افرادی مانند من که دست بر قلم داریم واجب است که در جهت تعالی روح، فکر و حتی جسم کودکان بپردازیم تا به تئاتر آمده، داستان‌های زیبا ببیند، سرگرم شوند و آموزش و اطلاعات کسب کنند که باید در این زمینه تلاش بی وقفه کرد؛ بنابراین من به عنوان یک نویسنده حرفه‌ای که چهل اثر از خود دارد، این اتفاق که به کودکان و نوجوانان نگاه بیشتری داشته باشم، برایم بسیار جذاب است. البته در کنار این موضوع کارگردانی تئاتر برای بزرگسالان هم انجام می‌دهم.

نعیمی درخصوص ایفای نقش در سریال «جیران» گفت: بازیگری بخشی از فعالیت‌های هنری من در تئاتر بوده و هست. نمایشی به نام «مردی به نام دایک» به کارگردانی مهدی میامی را بازی می‌کردم که حسن فتحی به دیدن نمایش آمد و برایش جذاب بود که مرا در قامت بازیگر می‌دید، از من خواست تا در پروژه «جیران» ایفای نقش کنم که همکاری با حسن فتحی برای من باعث خوشحالی بود. زمانی که فیلمنامه را خواندم، متوجه شدم که این سریال از سریال‌هایی است که مردم می‌پسندند و دنبال خواهند کرد. نقش من در قسمت‌های ابتدایی و سپس در قسمت‌های پایانی سریال بیشتر است. شخصیت محمد علی نجار شخصیتی خانواده دوست، اهل کتابت و مطالعه و مردی زحمتکش است که خانواده خوبی دارد، اما در موقعیتی عجیب گرفتار می‌شود، زیرا دختر این مرد روستایی سوگلی شاه ایران می‌شود و همین مسئله اتفاقات بسیاری را رقم می‌زند. این ویژگی‌ها نقش محمد علی نجار را زیبا می‌کند و با وجود اینکه در تمام قسمت‌های سریال حضور ندارد، اما می‌تواند در ذهن تماشاگر ثبت شود؛ که تمام این‌ها به یک همکاری تیمی موفق بر می‌گردد و خوشبختانه امروز سریال مورد اقبال مردم قرار گرفته است.

بازیگر سریال «جیران» درخصوص موفقیت این سریال نسبت به سریال‌های دیگری که به این بازه تاریخی می‌پردازند، اشاره کرد و گفت: اجازه می‌خواهم که درباره سریال «قبله عالم» نظری ندهم، من چند قسمتی از آن را دیدم و از یک جایی به بعد مشتاق دنبال کردن آن نبودم و به اظهار نظر‌های سازنده و بازیگر سریال احترام می‌گذارم که گفتند به حدی کار سانسور شده که بسیار لطمه دیده است. محبوبیت یک سریال دلایل مهمی دارد برای نمونه سریال سازی با ساخت یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی بسیار تفاوت دارد خصوصا اگر سریال به صورت گسترده از تلویزیون پخش نشود و تماشاگر برای تماشای فیلم از طریق پلتفرم هزینه پرداخت کند در چنین شرایطی کار سخت می‌شود. از طرفی باید ببینیم چه داستان و فیلم نامه‌ای را در اختیار داریم، گاهی داستان خوبی داریم، اما پرداخت خوبی از آن داستان انجام نمی‌شود بنابراین اثر شکست می‌خورد، ولی گاهی یک اثر توسط گروهی یا نویسنده خوبی نوشته می‌شود، اما قصه خاصی برای تماشاگر ندارد که باز هم اثر به نتیجه نمی‌رسد. گاهی هم داستان و پرداخت خوبی در اختیار داریم که حتی اگر ساخت اثر به خوبی فیلمنامه نباشد، تماشاگر باز هم آن اثر را خواهد دید، اینجا است که گفته می‌شود یک فیلمنامه خوب برگ برنده یک فیلم است. دیوید زین می‌گوید: «می‌توانم باور کنم از یک فیلمنامه خوب یک فیلم بد ساخته شود، اما نمی‌توانم باور کنم که از یک فیلمنامه بد یک فیلم خوب ساخته شود». بر این اساس برگ برنده موفقیت «جیران» به فیلنامه خوبی که دارد، باز می‌گردد.

فیلمنامه‌ای که برای اولین به جای پرداختن به مباحث سیاسی پادشاهان به مباحث اندرونی کاخ‌ها نگاه می‌کند، کنجکاوی سر زدن به جا‌هایی که تا به حال برای تماشاگر باز نشده، بدون شک جذاب است. ما امیرکبیر‌ها و ناصرالدین شاه‌های زیادی دیدیم ، اما تقریبا می‌توان گفت در همه آن‌ها یک نکته وجود داشت؛ پرداختن به مباحث سیاسی و اجتماعی آن ها. حال سریالی دریچه دیگری با موضوع شخصی، خانوادگی و عاشقانه این افراد را نشان می‌دهد که با کشش‌ها و کشمکش‌هایی که بین افراد وجود دارد رو به رو می‌شویم، که همان هم زمینه ساز اتفاقات سیاسی و اجتماعی است. اما پرداختن به زنان ناصرالدین شاه برای نخستین بار است که ساخته شده و قطعا برای تماشاگر جذاب است. بازی خوب بازیگران و کارگردانی سنجیده و حرفه‌ای حسن فتحی، طراحی صحنه و لباس و موسیقی و... که در کنار هم یک مجموعه کاملی ارائه می‌دهد که میتواند مخاطب را راضی نگه دارد و این به دلیل سال‌ها تجربه کاری یک کارگردان است.

گفتگو از مینا قنبری