قهرمانان بعد از مسابقات فراموش می‌شوند / نزدیک یک سال است که هیچ دریافتی از فدراسیون نداشتم!

محسن سلطانی‌راد، مربی تیم ملی تکواندو ناشنوایان، درباره شرایط و نتایج تکواندوکاران کشورمان در المپیک ناشنوایان برزیل در گفتگو با خبرنگار ورزشی «دیباچه» اظهار داشت: همانطور که در جریان هستید تیم ناشنوایان ما با مجموع ۱۰ مدال، چهار مدل طلا، دو مدال نقره و چهار مدال برنز قهرمان مسابقات المپیک شد. تقریبا می‌شود گفت به هر شکل نتیجه خیلی خوبی است که بچه‌های ما به دست آوردند. در این بین تیم تکواندو در بین تیم‌های اعزامی بهترین عملکرد را داشت. به نظرم با وجود حضور تیم هایی چون،  کره، ترکیه، قزاقستان و یونان که جزو کشور‌های همیشه مدعی به شمار می‌روند، نتیجه به دست آمده نتیجه قابل تاملی است. البته این مورد مهم را هم در نظر بگیریم که این نتیجه حاصل تلاش همه مربیانی هستند که در مسابقات قهرمانی جهان هم تیم را حمایت کردند.

وی افزود: بعد از مسابقات جهانی، کادر مربیان ما به کلی تغییر کرد ؛ تقریبا می‌توان گفت یک تغییر کامل داشتیم. حتما در جریان هستید مسابقات جهانی تکواندو ناشنوایان آبان ماه گذشته در تهران برگزار شد که آنجا هم نتایج درخوری به دست آمد. فاصله خیلی کمی داشتیم تا المپیک برزیل، مربیان تیم ملی زحمت خیلی زیادی کشیدند البته مربیان فعلی هم که بهرحال در تکمیل عملکرد مربیان سابق این تلاش را ادامه دادند که در تنهایت خدا را شکر تیم نتیجه خیلی خوبی گرفت.

دبیرانجمن تکواندو ناشنوایان در مورد حمایت‌های انجام شده برای کاروان ورزشی ایران برای حضور موفق در بازی‌های المپیک برزیل گفت: واقعیت این است که تا امروز هر چه بوده وعده و صحبت‌های شفاهی بوده، زمانی که اردو‌های ناشنوایان برای المپیک شروع شد ما اتفاق خاصی ندیدیم و رخداد خاصی برای ما ملموس نبود. اینکه بخواهد بودجه‌ای به تیم تزریق شود و یا حقوق بازیکنان به شکل کامل پرداخت شود. واقعا هر نتیجه‌ای که به دست آمد حاصل تلاش خود ورزشکاران و کادرفنی تیم‌ها بود. دکتر سجادی در مراسم بدرقه قول‌هایی دادند مبنی بر اینکه به پاداش بچه‌ها اضافه خواهد شد. امیدوارم این اتفاق رخ بدهد تا انگیزه‌ای باشد برای سایر مسابقات.

سلطانی راد در پاسخ به این سوال که آیا از قبل هم انتظار چنین نتیجه‌ای را داشتید یا خیر؟ بیان کرد: ما پیش بینی می‌کردیم که در این مسابقات نتیجه خوبی بگیریم، چون حریف‌های خود را به خوبی می‌شناختیم. رقبای اصلی ما همان رقبایی بودند که چند وقت پیش در مسابقات جهانی حضور داشتند البته به غیر از روسیه که بخاطر شرایط سیاسی تحریم بود و در این مسابقات حضور نداشت. مابقی کشور‌ها نیز با پتانسیل خوبی آمده بودند، ولی برای ما پیش بینی می‌شد که این نتیجه به دست بیاید. در یکی دو وزن می‌دانستیم که می‌توانیم نتیجه خوبی بگیریم، ولی اینکه همه بچه‌های ما بتوانند مدال بگیرند غیر قابل پیش بینی بود.

مربی تیم ملی تکواندو ناشنوایان خاطر نشان کرد: متاسفانه قهرمانان ما بعد از مسابقات معمولا چه نتیجه بگیرند و چه نگیرند تا رویداد بعدی به فراموشی سپرده می‌شوند. تکواندو ناشنوایان هم از این قاعده مستثنی نیست و تا امروز این اتفاق افتاده است، چون بعد از مسابقات جهانی عملا از قهرمانان ما هیچ سراغی گرفته نشد؛ از کادر فنی گرفته تا مربیان ما و حتی خود من که به هرحال به نوعی مسئول بودیم به طور کامل فراموش شدیم. من به عنوان دبیر انجمن و مربی تیم در خدمت تیم بودم، ولی هیچ دریافتی هنوز از فدراسیون نداشتم. قریب یکسال است که ما درگیر اردو‌های ناشنوایان هستیم. از تیرماه سال گذشته که اردو‌های مسابقات جهانی ما شروع شد تا اردیبهشت امسال نزدیک ده ماه است که ما در اردو هستیم و متاسفانه هنوز هیچ پاداش ودریافتی نداشتیم. امیدوارم که این شرایط تغییر کند با این نتیجه که بچه‌ها در مسابقات جهانی و المپیک برزیل گرفتند یک مقدار نگاه مسئولین نسبت به تکواندو ناشنوایان تغییر کند، چون این‌ها سرمایه‌های ملی ما هستند.

وی درخصوص مسابقات پیش رو و شرایط ورحی تیم اینگونه توضیح داد: رویداد بعدی ما مسابقات آسیایی و مسابقات جهانی است. هر دوی این مسابقات با فاصله زمانی کوتاهی قرار است برگزار شود و اگر قرار باشد این بچه‌ها با همین فشار و استرسی که بعد از جهانی به المپیک اعزام شدند، با همان فشار روانی دوباره اعزام شوند و حتی این بازخورد مثبت را نبینند مطمئنا انگیزه خود را از دست می‌دهند.
سلطانی را در پایان تاکید کرد: رشته تکواندو رشته‌ای است که همیشه در گرایش‌های مختلف مدال‌آور بوده، در این رشته مربیان پایه خیلی زحمت می‌کشند، مربیانی که شاید هیچ زمان دیده نمی‌شوند، ولی پشت صحنه قهرمانان این مربیان هستند که اگر این انگیزه از مربیان گرفته شود قطعا ما شاهد روز‌های بدی برای تکواندو خود خواهیم بود. شخصا یکی از قهرمانان المپیک برزیل که مدال طلا هم گرفته و تنها مدال طلا در بخش پسران است، شاگرد خود من بود. واقعیت این است که هیچ توجه خاصی از طرف مسئولین در خصوص بنده نشده و قطعا برای همه مربیان پایه این اتفاق می‌افتد. اصفهان یکی از استان‌هایی است که در بحث ناشنوایان فعال است و استان گیلان و کردستان نیز همین طور، مربیان این استان‌ها واقعا زحمت می‌کشند، مربیان ملی ما تعهد خود را انجام می‌دهند، ولی این مربیان پایه این بچه‌ها هستند که این نفرات را به تیم‌های ملی تزریق می‌کنند اگر این موارد و این قشر دیده نشود قطعا ما در آینده به مشکل می‌خوریم.

گفت و گو از : فریبا جلیل خانی