روزنامه خراسان نیز در مطلبی با این عنوان نوشت : صحت در «کتاب‌باز» چه کرد؟
اگر به خاطر داشته باشید، در سری نخست «کتاب‌باز» که در سال‌های ۹۵ و ۹۶ پخش می‌شد، امیرحسین صدیق مجری این برنامه بود. این برنامه اگرچه در فصل اول هم نسبتا موفق بـود امـا با فصل دوم و اجــرای سروش صحت بود که حسابی گل کرد و گرفت. صحت اگرچه خود را مجری نمی‌داند اما سبک اجرای کاملا متفاوتی نسبت به صدیق دارد. سروش صحت در مقام مجری، جلوی دوربین راحت است و نوعی متانت را در اجـرا جـاری کرده است. او گفتوگو با مهمان را در فضایی آرام انجام می‌دهد و در این کار، کم هیجان‌تر از امیرحسین صدیق اسـت. صحت برخلاف صدیق، بسیار کم، در حـرف مهمان می‌پرد و فرصت می‌دهد مهمانش هر آن‌چه را که می‌خواهد، بگوید. او با دقت به حرف مهمانش گوش می‌دهد و در مقابل صدیق، به هیچ‌وجه از حرکات دست و صورت استفاده نمی‌کند. وقـار و سنگینی، از جمله ویژگی‌های دیگر اوست که در شوخی‌های کم تعدادش، ادب و احترام را رعایت میکند.
ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی
ترویج کتاب‌خوانی، مانند بسیاری از تغییرات فرهنگی و سبک زندگی، فرآیندی پیچیده و زمان‌بر است و طبعا نمی‌توان از یک برنامه تلویزیونی ۳۰ تا ۴۵ دقیقه‌ای، انتظار داشت چنین وظیفه‌ای را بر عهده بگیرد. آن‌چه می‌توان دستاورد سروش صحت و «کتاب‌باز» دانست، آشنا کردن مخاطبان برنامه با کتاب و کتاب‌خوانی است. مخاطبان تلویزیون که بسیاری‌شان به واسطه ساختار حرفه‌ای این برنامه، تنوع و جذابیت آن و اجرای بی‌تکلف صحت، جـذب ایـن برنامه می‌شوند، از این طریق با کتاب ارتباط می‌گیرند و به علایق خود در زمینه کتاب‌خوانی نزدیک می‌شوند. این امر را می‌توان موفقیت «کتاب‌باز» و سروش صحت دانست که در فصول متوالی، تداوم داشته است.
