زهرا فرود : "شکرخدا گودرزی" نویسنده، بازیگر و کارگردان تئاتر ،سینما و تلویزیون است که بازی در سریالهای تاریخی ماندگاری همچون "ستارخان "، "ایران دخت "، "شب دهم" و" معمای شاه "را در کارنامه هنری خود ثبت کرده ، او با بازی در سریال "معمای شاه" در نقش امام خمینی ( ره )  بسیار مورد توجه قرار گرفت و نقش آفرینی در فیلم‌های" آزاد به قید شرط"، "جایی برای زندگی" و همچنین مجموعه "حلقه سبز" و "همسایه ها "از جمله کارهای "گودرزی" در عرصه سینما و تلویزیون است . او که نمایشنامه "راه مهر راز سپهر "را به نگارش درآورده و بعد از به روی صحنه بردن آن در سال ۹۵ ،این نمایشنامه را در قالب کتابی با همین عنوان به چاپ رسانید، چندی پیش بازی او  در سریال "صبح آخرین روز" در نقش یکی از دوستان "شهید شهریاری" و متولی" امامزاده صالح "روی آنتن رفت. گودرزی هم اکنون قرار است در سریال "سلمان فارسی" به کارگردانی "داوود میرباقری" نقش دیگری را در کارنامه بازی های تاریخی خود رقم بزند .گودرزی می گوید:  « اگرچه نقش آفرینی و به تبع آن ماندگاری در مدیوم سینما و تلویزیون متفاوت است، اما یک بازیگر در هر مدیومی باید بتواند شیوه درستی از برخورد با یک نقش را ابتدا برای خود تعریف کند تا توانایی داشته باشد آن کاراکتر را در درونش جاری و سپس در نگاه و ذهن مخاطب ساری سازد. » 

"شکرخدا گودرزی" که بازی های ماندگاری را در آثار نمایشی تاريخي رقم زده، پیرامون نوع شخصیت پردازی در آثار نمایشی با سبک های مختلف به خبرنگار دیباچه گفت:نقش آفرینی در آثار تاریخی سختی های مختص به خود را دارد اما نباید مدعی شد چالش‌های آن به قدری است که حتما نیاز باشد یک بازیگر تا حدی از زندگی مدرن ،روزمره و حضور در جامعه فاصله بگیرد چرا که پردازش و باورپذیر نمودن شخصیت‌های این نوع آثار صرفاً با این امر امکان پذیر نیست بلکه شناخت و پرداخت درست بازیگر نسبت به کاراکترهای دیکته شده در فیلمنامه است که می‌تواند آن‌ها را باورپذیر کند و به طور کل بازیگری و قرار گرفتن در کالبد شخصیت‌های مختلف به نوبه خود سخت و چالش برانگیز است.

او افزود: نقش آفرینی در آثار مستندگونه و مستند گرا که کاراکترهای آن با استناد به شخصیت‌هایی که در حافظه تاریخی جامعه ما به ازای بیرونی دارند، به نسبت سایر کاراکترها سختی‌های بیشتری دارد. در واقع شخصیت‌پردازی در اینگونه آثار انرژی بیشتری از نقش آفرین می طلبد، پس باید حساب شده تر و اصولی تر پیشرفت رفت و نقش ها را پویا کرد.

بازیگر سریال شب دهم ادامه داد: برخلاف برخی باورها نسبت به سخت بودن نقش آفرینی در تولیدات تاریخی، معتقدم، از آنجا که جامعه نسبت به این شخصیت ها آن چنان شناخت و آشنایی دقیق و کاملی ندارد، بنابراین راحت تر و بهتر می‌تواند نحوه ایفای این گونه کاراکترها را از سوی بازیگران در حین باور نمودن ،پذیرا باشد .اما دشواری کار نقش آفرینی زمانی شکل می‌گیرد که یک بازیگر بخواهد کاراکتری را تصویر سازی کند که مردم با شخصیت حقیقی آن خاطره دارند و از شخصیت‌های معاصر به حساب آید. حالا اگر قرار باشد بازیگر در کالبد شخصیت کاریزماتیک تری ایفای نقش کند که قشر بیشتری از جامعه به لحاظ عاطفی ،انگیزشی و هیجانی با آن همزمان و هم دوره بوده‌اند کار بازیگر، شکل پیچیده تر و سخت تری به خود می گیرد و می طلبد او و حتی کارگردان در خَلق ،پردازش و ساختار نقش، وسواس بیشتری به خرج دهند .از این رو بازیگر با بالفعل کردن توانمندی های خود، در بازسازی حرکات بدنی، بیرونی و حتی نگاه درونی این شخصیت ها که با مردم این دوره قرابت زمانی نزدیکتری داشته‌اند متحمل صرف وقت و دشواری‌های بیشتری می شود.

گودرزی اظهارداشت:در پردازش شخصیت های تاریخی مثلا ناصرالدین شاه یا شاه عباس و... چون از گزارش‌های موجود در آن زمان بهره گرفته می شود و از آنجا که معمولا این گزارش‌ها ،بیشتر توسط مورخان به طور کلی روایت شده بنابراین نمی‌شود در به تصویر کشیدن و بازسازی کاراکتر اشخاص تاریخی به طور کافی به تاریخ مکتوب بسنده کرد، اینجاست که ماحصل گفت و گوی کارگردان و بازیگر به نتیجه ی شایسته ای می رسد ،چرا که به طور کامل نمی دانیم نحوه عملکرد شاه عباس در موارد مختلف از جمله راه رفتن و نشستن چگونه بوده ، از این رو آنچه که بازیگر پس از راهنمایی کارگردان در ارائه ی چنین شخصیت هایی ارائه می دهد معمولا برای مخاطب باورپذیر می‌شوند.
اما در آثاری که به گونه‌ای فراتر ازتولیدات تاریخی صرف هستند و جنبه ای معاصر پیدا می کنند یعنی در آن قرار است با به تصویر کشیده شدن شرایط عاطفی و دراماتیک یک شخصیت ، شکل بگیرد، آنگاه وضعیت متفاوت خواهد بود چرا که نیاز است طوری عمل شود که نقش برای مخاطب قابل باور باشد و او بتواند با نقش همذات پنداری کرده و آن را درک کند.

اوکه قرار است در سریال "سلمان فارسی "با "داوود میرباقری" همکاری کند، درپاسخ به این سوال که باب شدن سریال های امنیتی پلیسی چقدر می تواند مخاطب پذیر باشد گفت:ژانر پلیسی با مضامین جنایی امنیتی ،جاسوسی و.. باتوجه به برخورداری از ویژگی هایی همچون ریتم ،تم، و تعلیقات وکشش هایی که می تواند ایجاد کند ،طبعا برای مخاطب جذاب است و در واقع ژانر پلیسی یکی از سبک های موفق و پرمخاطب دنیاست و "پوآرو"و"شرلوک هلمز " از آثار بارز این عرصه، از جمله سبک پلیسی -جنایی هستند، گاهی همه سبک‌های پلیسی در کنار اثری ملودراماتیک قرار می‌گیرند و در روایت قصه آمیخته می شوند، که فیلم سینمایی "کازابلانکا " نمونه شاخص این نوع سبک ترکیبی به حساب می آید. همچنین علاوه بر فیلم "دکتر اِسترَنج"که یک کار معمایی جاسوسی در زمینه امنیتی است. در دوره جنگ سرد بین روسیه و آمریکا، آثار شاخص بسیاری با مضامین امنیتی، جاسوسی و پلیسی تولید شد که نام بردن همه آن ها ممکن نیست.
وی با اشاره به سریال های امنیتی که در ایران روی آنتن رفته است می گوید: با وجود اینکه فقط بخش هایی از سریال "گاندو" را تماشا کردم معتقدم این مجموعه نیز به لحاظ کارگردانی،ریتم،بازیگری وبه طور کل ساختار تکنیکی در زمره آثار خوب در عرصه امنیتی بود.

او در پایان خاطر نشان کرد : بازیگری ذات یگانه ای دارد و می طلبد بازیگر بتواند تعریف درستی از نقشی که به او واگذار شده داشته باشد و در راستای پردازش آن تلاش کند، که دراین صورت قطعا ماندگار خواهد شد البته مولفه‌هایی چون دیدگاه نویسنده نسبت به خلق کاراکترها ،نگاه و عملکرد کارگردان به نوع پردازش شخصیت‌ها و در نهایت آنچه که ازخروجی میز تدوین ارائه می شوند همگی به نوبه خود، در موفقیت و ماندگاری نقش آفرینان وبه تبع آن آثار نمایشی سهیم هستند.