محمد متوسلانی با حالتی افسوس گفت: بازیگری حرفه بی‌رحمی است و جامعه هم زیاد ترحم ندارد . در این بین خام‌ها هم بیشتر مورد بیرحمی قرار می‌گیرند و اینها وقتی مضاعف می‌شود که یک شخص نسبت به خودش هم ترحم نداشته باشد. من اولین بار در فیلم خط قرمز مسعود کیمیایی خانمی را دیدم که نوید می‌داد سینمای ما دارد صاحب ستاره می‌شود، اما او از ستارگانی است که فراز و فرود زیادی در سینما داشت.
 ماندگاری در سینما برای هنرپیشه  خیلی سخت است چون خیلی چیزها را باید رعایت کند تا بماند.‌ در اینجا افراد خودشان باید این کار را کنند و مراقب خود و حرفه شان باشند در حالی که جاهای دیگر مشاورانی هستند و به بازیگر کمک می‌کنند. تصور من این است که خانم فرجامی نه خودش زیاد توانست در مسیر کارش تصمیم درستی بگیرد نه مشاور خوبی داشت و علیرغم استعدادش آن جایگاه شایسته را، حداقل آنطور که من انتظار داشتم، به دلیل نداشتن سیاست درست، به دست نیاورد.

سپس محمد رحمانیان از نویسندگان و کارگردانان تئاتر درباره فرجامی گفت: فریماه فرجامی اولین ستاره ای بود که فارغ از روال ستاره سازی قبل از انقلاب ستاره شد. او شاگرد بهرام بیضایی و هنرمندی تحصیلکرده بود که در نمایش های زیادی روی صحنه رفت و در یکی از بهترین گروه های تئاتری به سرپرستی مجید جعفری کار کرد.‌

او در خاطره ای خوش از فرجامی گفت: موقع اکران خط قرمز در جشنواره همه پشت در سینما بر سر هم می زدند و فریماه با دست شکسته آمده بود تا فیلم را ببیند و آنجا بود که خیلی ها همدیگر را می دریدند تا او را ببینند. همین حضور او با آن شرایط باعث شد خیلی‌ها به بادیگارد شخصی او تبدیل شوند تا راه برایش باز کنند و آخر هم نزدیک به ۵۰ نفر با او به عنوان همراه وارد سینما شدند. البته عذرخواهی می‌کنم که بگویم من هم یکی از آن ۵۰ نفر بودم ولی چند روز بعد در اداره تئاتر ایشان مرا دیدند و گفت همانی هستی که در آن وضعیت کمک کرده بودی نجات پیدا کنم.

در بخشی دیگر از این مراسم، علیرضا داودنژاد کارگردان سینما هم گفت: بعد از یک زمانی که در سینما کار میکردم و با فریماه فرجامی هم در دانشکده آشنا شده بودم، فیلمنامه « بی پناه» را نوشتم و فریماه که پخته و همچنان زیبا ولی پژمرده تر شده بود آمد. به او گفتم بیشتر مراقب خودش باشد و البته ساخت فیلم را هم شروع کردیم تا اینکه من یک خواهر خیلی عزیزی داشتم که خبر آمد تصادف کرده و کار ما برای مراسم او تعطیل شد. حال آن روزهای من خیلی بد بود ولی فریماه آمد و مرا از روی زمین بلند کرد تا کارم را تمام کنم و ساخته شدن و موفقیت آن فیلم را مدیون فریماه فرجامی عزیز هستم.

حسن فتحی نیز در یک پیام تصویری اینطور گفت: آشنایی من با فرجامی به سریال پهلوانان نمی‌میرند برمی‌گشت و در آن زمان برای عقد قرارداد مشکلی پیش آمده بود که من خیلی نگران منتفی شدن حضور ایشان بودم ولی وقتی متوجه نگرانی من شدند با رقمی بسیار کمتر از شأن خود حاضر به همکاری شدند.

فتحی افزود: درباره استایل بازیگری فریماه فرجامی با قاطعیت می‌گویم در این ۳۰ سالی که کار می‌کنم نمونه‌های این چنینی را خیلی ندیدم و  مرا یاد بازیگران شکسپیرین تئاترهای خارج می‌انداخت. در نهایت ماحصل آشنایی من با ایشان دو سریال بود که جزو کارهای خوبم است و آرزومندم امکانی  فراهم شود تا باز هم فعالیت کنند.

اما شاید تراژدی ترین داستان را امین تارخ بهتر از همه توانست به زبان بیاورد او گفت:همه شاهد هستیم که چرا این چنین شد، که چرا کسانی از آغاز پرتوان وارد می شوند ولی بعد کم توان می شوند. نمونه‌ی فریماه عزیز زیاد است. پرویز فنی زاده، خسرو شکیبایی و حسن جوهرچی.‌ در حالی که اگر به کنه این قضیه کمی بیشتر توجه کنیم می‌بینیم بخشی از تقصیر به گردن خودشان است و بقیه برعهده جامعه است که قربانی میگیرد.
 نباید از یاد برد قربانیان فراوان دیگری در راه هستند که هم ما و هم خانه سینما در برابرشان مسئول هستیم و مدیران فرهنگی نیز باید مراقب باشند تا نمونه هایی از جنس فریماه فرجامی را نداشته باشیم.‌

در ادامه‌ سیروس الوند که فیلم ساغر را با بازی فرجامی ساخته بود، گفت: سخت است که این بزرگداشت بدون حضور خود فریماه فرجامی باشد  و این سوال هست که آیا این همه سال فرصتی نبود تا بزرگداشتی برگزار شود که خود او هم باشد؟ این تقصیر همه ماست و باید به فکر هم باشیم چون همه چیز در کمین است. بازیگر باید بداند که سینما در گذار از مشکلاتی مثل پخش کننده و سینمادار است.
 
او با اشاره به اینکه اگر فرجامی بازی نمی‌کرد فیلم ساغر را اصلا نمیساخت، ادامه داد: در آن زمان بازیگران تازه دیگری هم به سینما آمده بودند ولی من میخواستم «بازیگر» داشته باشم. حالا هم این را میگویم که یادمان نرود مسئولان مهمانان سینما هستند و ما هستیم که در سینما می‌مانیم.‌

همچنین مسعود کیمیایی در پیامی تصویری با اشاره به این که شکیبایی و فرجامی را او در فیلمهایش به بازی گرفت، از اتفاقاتی که برای این بازیگر رخ داده ابراز تأسف کرد ‌و گفت: فریماه فرجامی همچنان هست.

در بخشی دیگر یا حضور گلاب آدینه، نوید محمدزاده، حبیب رضایی و رسول صادقی هدایایی از طرف خانه سینما و بنیاد سینمایی فارابی به یکی از دوستان نزدیک فریماه فرجامی داده شد که در مراسم به نیابت از او حاضر بود.

پایان‌ بخش این مراسم پخش ویدیویی کوتاه از گفت و گوی امیر پوریا با فریماه فرجامی در منزل او بود که فرجامی در آن از رخشان بنی اعتماد، علی حاتمی و فیلم‌های خط قرمز و مسعود کیمیایی و ساغر سیروس الوند یاد کرد و گفت که از بچگی عاشق سینما و تئاتر بوده و از خیلی ها در این مسیر یاد گرفته است. او اضافه کرد که ارتباط داشتن با مردم با خیلی دوست داشته و باید یاد بگیریم به یکدیگر احترام بگذاریم.

برگرفته از ایسنا