فرزاد اژدری کارگردان سینما در گفت و گو با خبرنگار حوزه سینما دیباچه، اظهار داشت: چهار فیلمنامه کودک در دست دارم و از آنجا که هیچ سازمان یا نهادی حاضر به سرمایه‌گذاری برای ساخت فیلم‌های کودک نیست همچنان موفق به ساخت آنها نشده‌ام. من برای همه این آثار پروانه ساخت گرفتم اما از آنجا که نتوانستم هیچ یک از این آثار را به دلیل مشکلات مالی به مرحله تولید برسانم متأسفانه پروانه ساخت همه باطل شده و تولید بلاتکلیف مانده است.
اژدری خاطرنشان کرد: فیلم سینمایی «همکلاسی من» در ادامه دیگر آثارم درباره فرشته‌ها بود، «گاگولگا» دیگر فیلم من بود که به آینده می‌پرداخت و اینکه 20 یا 30 سال آینده کودکان ما در چه وضعیتی خواهند بود که برای هیچ یک از آثار نتوانستم سرمایه‌گذار دولتی و غیر دولتی پیدا کنم و این مسأله تنها به من برنمی‌گردد چرا که اکثر افرادی که فیلم‌های کودک می‌سازند با معضل عدم وجود سرمایه‌گذار روبرو هستند.
وی افزود: فیلمنامه دیگری را در دست دارم که سعی دارم به زودی ساخت آن را آغاز کنم. این فیلم، اولین فیلمی خواهد بود که در ایران به هوش مصنوعی می‌پردازد. قصد ما آشنایی افراد با هوش مصنوعی و در این اثر علاوه بر این موضوع مباحث انسانی مثل موضوع عشق را نیز مطرح می‌کنیم. برای جذب سرمایه در تلاش هستم و به طور قطع، فیلم بعدی من همین فیلم خواهد بود که تلاش می شود اثر متفاوتی در بین آثار کودک به شمار برود.
این کارگردان در ادامه گفت: متأسفانه تنها محصول پر رنگ سینمای ما این روزها سینمای مبتذل کمدی شده و می‌بینیم که همین فیلم‌ها هستند که می‌توانند به فروش خوبی دست یابند. در دهه 1930 آمریکا دچار یک رکود اقتصادی شد که سینماگران آن زمان، ژانر موزیکال را برای مقابله با وضعیت اسف‌بار اقتصادی‌شان خلق کرده و آن را وارد سینمای آمریکا کردند. این ژانر توانست صنعت سینمای آمریکا را نجات دهد و می‌بینیم که امروز جزو ژانرهای پربیننده و پر طرفدار سینما است. وضعیت آن زمان به وضعیت امروز ما بسیار شبیه است و ما در این زمان هیچ محصولی جز کمدی‌های مبتذل برای مقابله با مشکلات اقتصادی در سینما نداریم.
کارگردان فیلم سینمایی «عملیات مهدکودک» در پایان تأکید کرد: مسئولان ما حتی از آثار کودک نیز می‌خواهند برداشت‌های سیاسی داشته باشند و ما همه چیز را سیاسی کرده‌ایم و این مسأله باعث شده تا به قهقرا برویم. سینمای کودک هیچ نیازی به این سیاسی‌بازی‌ها ندارد و نمی‌دانم چرا در این حوزه نیز تنها آثاری مورد توجه قرار می‌گیرند که کمی رنگ و بوی سیاسی داشته باشند. نمی‌دانم چرا همیشه دوست داریم حتماً به دهان یک نفر یک مشت بزنیم و همه مضامین و مسائل را کنار گذاشته و فقط به آن فکر می‌کنیم. بهتر است کمی نگاه‌های سیاسی را از سینما و به خصوص سینمای کودک حذف کنیم تا شاهد اتفاقات خوب در این حوزه باشیم. این نگاه‌های سیاسی در سینمای امروز باعث شده تا فیلم‌های‌مان اکثراً کمدی و مربوط به شوخی‌های مبتذل و معمولاً جنسی باشد.
