با مهندس« یعقوب آزاده دل» مدیر واحد توسعه سیستم های حمل و نقل پاک شهرداری تهران در باره خانه های دوچرخه گفتگو کردیم

فاطمه شعبانی : روزگاری نه چندان دور، آرزوی همه پسرها داشتن یک دوچرخه 36 بود و تمام تعطیلات تابستان را دم یک دکان شاگردی می‌کردند تا با دستمزدش صاحب یک دوچرخه دست دوم شوند. آن روزها گذشت و با بزرگ شدن شهر تمام قواعد به هم ریخت و خیابانها خالی از دوچرخه شد و جایش را ماشینهایی گرفت که درازای سرعت جابجایی سلامتی ما را گرفتند. چند سالی است شهرداری تهران تلاش می‌کند تا فرهنگ دوچرخه سواری را جابیندازد و احداث خانه های دوچرخه درراستای این سیاست است. جمعه گذشته به مناسبت روز خبرنگار همایش دوچرخه سواری خبرنگار برگزار شد و قرار است اولین نمایشگاه تخصصی دوچرخه 6-8 شهریور در سالن حجاب برگزار شودکه علاوه بر نشست های تخصصی در این نمایشگاه شرکتهای تولید کننده داخلی و خارجی انواع و اقسام دوچرخه را ارائه می‌دهند. اینها بهانه ای شد تا را با مهندس« یعقوب آزاده دل» مدیر واحد توسعه سیستم های حمل و نقل پاک شهرداری تهران درباره خانه های دوچرخه گفتگو کنیم.

چندماهی است شاهد راه اندازی فاز جدید خانه های دوچرخه با شکل و شمایل و دستور عمل جدید هستیم، چی شد خانه های دوچرخه مجدد راه اندازی و به نوعی احیا شد؟

عملکرد خانه های دوچرخه در دوره قبل آنالیز شد، بحث پذیرش دوچرخه سوارها مطرح بود و مشخص شد خانه های دوچرخه ای که نزدیک بوستانها بودند تقاضایشان بیشتر از بقیه بود چون افرادی که برای گرفتن دوچرخه می آمدند اغلب خانوادگی بودند و به صورت تفریحی دوچرخه می بردند. بوستانها هم روشنایی داشت هم اوقات فراغت خانواده ها در آن سپری می شد و تقاضا هم بیشتر بود. ما اینبار سعی کردیم خانه های دوچرخه بوستانها را فعال کنیم و خوشبختانه از استقبال خوبی هم روبرو شدیم. خانه های دوچرخه جدید اندکی با قبل تفاوت دارد. کسانی که در سایت ثبت نام می‌کنند می‌توانند دوچرخه را از یک خانه تحویل و به خانه دیگر تحویل بدهند و کسانی که عضو خانه دوچرخه نیستند با امانت گذاشتن با کارت ملی هوشمند تا یک ساعت رایگان و بعد از یک ساعت با پرداخت هزینه اندک می‌توانند از دوچرخه استفاده کنند.

قبل ازاین یکی از ایرادهایی که به خانه های دوچرخه گرفته می‌شد ندادن دوچرخه به بانوان بود حتی گاهی پلیس از تردد خانمهای دوچرخه سوار جلوگیری می‌کرد در فاز جدید به نظر می‌آید جامعه هدف شما بانوان است؟

نه جامعه هدف ما بانوان نیستند بلکه جامعه هدف ما همه شهروندان هستند وقتی شهرداری تسهیلاتی ارائه می‌کنند مدنظرش همه شهروندان هستنداما گاهی خدمات ویژه ای به بانوان می‌دهدمثلا در قطارهای مترو 2 واگن به بانوان اختصاص داده می‌شود. اینکه پلیس با دوچرخه سواران خانم همکاری می کند این حق شهروندی برای پلیس جاافتاده است بحث این است که بانوان با حجاب و پوشش مناسب دوچرخه سواری کنند. در برنامه هایمان همین ارتباط بین سازمانی با نیروی انتظامی است. دوچرخه سواری یک کار فرهنگی و اجتماعی است از این بابت دغدغه مان این است که اول دوچرخه سوار پوشش درست باشد و بعد دوچرخه سواری کند. الان کمتر کسی را می‌بینید که با لباس تنگ استرچ سوار دوچرخه باشد و در شهر رفت و آمد کند اغلب با لباس کار هستند درحالیکه قبلا لباس استرچ تنگ و بیشتر جنبه خودنمایی داشت.

در این چندماه استقبال مردم خصوصا بانوان از خانه های دوچرخه چطور بوده است؟

استقبال به حمدالله خوب و رو به رشد بوده است. به خانه دوچرخه هایی که در معابر راه اندازی شده است بسیاری از خانم ها مراجعه و و سوال می کنند که به خانمها هم دوچرخه می دهید؟ و وقتی جواب مثبت می شنوند خوشحال می‌شوند اما آمار نشان می‌دهد که استفاده کنندگان ما 70 درصد آقایان و 30 درصد بانوان هستند.

چه کارها و سیاستها تشویقی برای جا افتادن فرهنگ دوچرخه سواری دارید؟ آیا افت کلاس نیست که رئیس یک اداره با دوچرخه به سرکار بیاید؟

جا افتادن این قضیه که کسی یا رئیسی با دوچرخه به سرکار بیاید کمی سخت است فرد باید دغدغه داشته باشد ممکن است خجالت بکشد چه در ایران و چه در خارج کشورافرادی از دوچرخه استفاده می‌کنند کسانی هستند که دغدغه های اجتماعی و مسئولیتهای مدنی دارند. خود من قبل از اینکه این مسئولیت را داشته باشم با دوچرخه تردد می‌کردم و شاید یکی از دلایل انتخاب شدنم برای این کار همین فعالیتم با دوچرخه بوده است.

در شهر چه تدابیری اندیشیده اید؟ آیا مسیر دوچرخه ایمن سازی شده است باتوجه به شیب شهر و چاله چوله های خیابانها که برای موتور و اتومبیل خطرناک است چه برسد به دوچرخه؟