اعظم صفایی: «نسیم ادبی» به تازگی با بازی درخشان خود در دو سریال نمایش خانگی مورد تحسین مخاطبان قرار گرفت. این هنرمند که ابتدا از تئاتر وارد سینما و تلویزیون شد در گفتگو با دیباچه گفت: "من همیشه مایل به انتخاب نقش‌های متفاوت هستم و در این دوکار هم دو نقش کاملا متضاد را بازی کردم".

مرضیه در گلشیفته نمونه‌ای از زن ایرانی

بازی درتئاتر برای من ارجحیت داشت

وی درپاسخ به این پرسش خبرنگار دیباچه که بازی در تئاتر را ترجیح می‌دهید یا سینما و تلویزیون اظهار داشت: تا به حال بیش از 60 تئاتر روی صحنه بردم که در اغلب این کارها نقش اصلی وتأثیرگذار داشتم،بنابراین نقشی نمانده است که حسرت بازی درآن را داشته باشم.همیشه سخت ترین نقش‌ها را بازی کرده‌ام که تمامی آنها به نوعی برای من درسی به همراه داشته است . درحال حاضر برای من فرقی ندارد که در کدام حوزه کار کنم ،زمانی عاشق تئاتر بودم و سراغ هیچ کاری نمی‌رفتم چرا که ارجحیت من با تئاتر بود. درحال حاضر دوست دارم کارهای تازه را تجربه کنم اگر این کار تازه در تئاتر هم باشد استقبال می‌کنم ولی اگر نباشد خیر زیرا برای من بازی در تئاتر در نقش‌هایی که دغدغه‌ای برایم ایجاد نکند جذاب نیست.

آبی مایل به صورتی" سخت ترین نقش من در تئاتر

«ادبی» در ادامه افزود: بعد از نقشی که در نمایش«آبی مایل به صورتی» ایفا کردم ونقش یک پرنسس بود، بسیار اذیت شدم؛ این کاراز سخت ترین نقش‌هایی بود که در زندگی بازی کردم و به نوعی حجت را بر من تمام کرد، به طوری که با خود فکر کردم بعد از این کارچه نقش سخت تری می‌توانم بازی کنم". من در بازیگری به دنبال این هستم که چیزهای جدیدی یاد بگیرم و تجربه کنم و همیشه از تکرار خودم جلوگیری کردم.به همین خاطر اگر نقش جذابی در تئاتر برای من باشد حتما تجربه می‌کنم وگرنه که تصمیم دارم بیشتر تصویر کار کنم و انرژی خودم را معطوف به این کار کنم وگرنه هردو حوزه برای من جذاب است.

لذت بازی در تئاتر با تصویر قابل قیاس نیست

این هنرمند قدیمی عرصه تئاتر ضمن اشاره به این موضوع که تئاتر مدرسه بازیگری است عنوان کرد: تئاتر مانند یک مدرسه است . اما اینگونه نیست که صرفا هنرمندانی که از تئاتر شروع کرده‌اند موفق و قوی باشند ما هنرمندان موفقی داریم که از سینما شروع کرده وبسیار محبوب هستند. اما به هرحال تئاتر جایی است که بازیگر می‌تواند خود را محک زده، نقش‌های متفاوتی را بازی کند و تمام عیوب خود را برطرف کرده وبه نوعی خود را پرورش دهد.بازیگران تئاترهمه نکاتی را که در بازیگری اهمیت دارد آموزش می‌بینند و در تمام دنیا شاهد هستیم که بازیگران درجه یک سالی یکبار در تئاتر بازی می‌کنند و مجدد خود را برای برگشت به سینما آماده می‌کنند. تئاتر روح غریبی در بازیگر بوجود می‌آورد که در سینما و تصویر نمی‌توان به آن دست یافت. لذتی که در صحنه رفتن برای بازیگر ایجاد می‌شود قابل قیاس با تصویر نیست.

بازی در تلویزیون محدود و براساس موضوعاتی خاص است

بازیگر نقش حمیرا در"سریال شهرزاد"ضمن اشاره به محدودیتهای بازی در تلویزیون و اجبار به پردازش موضوعاتی خاص در این رسانه گفت: بازی در تلویزیون به دلایل وجود این محدودیتها خاص تر است و نمی‌توان تمامی مسائل جامعه را در این رسانه باز کرد و راجع به دردهایی که وجود دارد صحبت کرد به همین دلیل فیلمنامه‌ها اغلب برای بازیگران بویژه بازیگران زن تکراری می‌شود. امکان مانور در بازی کمتر است و این نقش‌ها نباید تبدیل به نقش‌های ضعیف در جامعه و نقش قربانی شوند ؛مسائلی که بیشتر شاهد آن هستیم به همین دلیل دوستان همکار ممکن است علاقمندی کمتری به ایفای نقش در سریال‌های تلویزیونی داشته باشند. اما سریال‌های قوی هم در تلویزیون کم نیستند به طور نمونه پارسال در سریالی با نام«عقیق» به نویسندگی سعید نعمت الله و کارگردانی بهرنگ توفیقی بازی کردم که سریال قدرتمندی بود اما متأسفانه زمان پخش مناسبی نداشت. وقتی نقش خوبی داشته باشی مهم نیست که در کجا بازی کنی و فرقی ما بین تئاتر،تلویزیون و سینما وجود ندارد به شرطی که نقشی داشته باشی که دوست داشته باشی وجای کار داشته باشد.

علیرغم این موضوع متأسفانه امروز تلویزیون به نسبت گذشته بیننده ندارد و دلیل آن هم این است که کیفیت سریال‌های تلویزیونی کم شده است و مردم به نوعی به رسانه‌های خانگی پناه برده‌‌اند به طوری که سریال‌هایی که در این رسانه‌ها ساخته می‌شود برایشان جذاب تر است.

بیان مسائل جامعه در قالب بازی

بازیگر نقش مرضیه در سریال گلشیفته ضمن ابراز تأسف از شرایط نامساعد اقتصادی اجتماعی در کشور بیان کرد: در شرایط فعلی پیام هنرمندان به مردم هم تأثیری درالتیام دردهای آنها ندارد بلکه این شرایط نیاز به اصلاح دارند. هنرمندان همیشه فرهنگ ساز بوده و مردم آنها را دوست داشته‌ و حرف آنها را قبول داشته‌اند.مسلم است که حرف هنرمندان برای قشری که هنردوست هستند تأثیرگذار تر است. پیام هنرمندان فیلمهایی است که کار می‌کنند و درواقع عمل هنرمندان تأثیر بیشتری نسبت به حرفشان دارد. ما در فیلمهایی که بازی می‌کنیم مسائل جامعه را به خود ومردم گوشزد می‌کنیم و درواقع هنرمندان با کار خود حرف خود را مطرح می‌کنند.

خط قرمزها در تئاتر کمتر است

وی ادامه داد: نمی‌توان گفت درحال حاضر فضا برای بیان مطالبات مردم باز است و همیشه هنرمندان در بیان این مطالبات آزاد نبوده‌اند اما واگویه مسائل از طریق رسانه‌هایی نظیر سینما و تلویزیون و تئاتر تا حدودی تأثیر خود را دارد و در این میان تلویزیون می‌تواند نقش بیشتری داشته باشد؛ هرچند هم که این رسانه مخاطب خود را از دست داده باشد اما هنوز هم مخاطب بیشتری از تئاتر و سینما دارد زیرا تلویزیون در هر خانه‌ای بوده و بالاخره برنامه‌ای وجود دارد که مورد علاقه قشری خاص باشد. اگرچه که خط قرمزها در تئاتر کمتر است و اجرای زنده این امکان را به بازیگر می‌دهد که تأثیر بیشتری برمخاطب بگذارد.