به گزارش دیباچه، به دنبال حذف شدن ۲ فیلم از میان نامزدهای بخش بهترین فیلم نوزدهمین جشن خانه سینما محمد حسین قاسمی یادداشتی نوشت و نسبت به حواشی آن واکنش نشان داد.

متن این یادداشت به شرح زیر است:

«به نام خدا

خبر کوتاه بود:

فیلم های «نفس» و «برادرم خسرو» از رقابت در بخش بهترین فیلم جشن خانه سینما حذف شدند.

چرا؟ چون هیچکدام از این ۲ فیلم کاندیدای بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه نشده اند و این در حالی است که به عنوان نامزد بهترین فیلم از سوی صنف محترم تهیه کنندگان سینما انتخاب شده اند.

اتفاقا این نکته ای بود که مدام از سوی اهالی سینما و منتقدان فهیم از من پرسیده می شد که فیلم «نفس» در ۱۰ بخش این جشن کاندیدا است ولی چرا در رشته های کارگردانی و فیلمنامه کاندیدا نیست و مگر کارگردانی همین خروجی خوب بخش های مختلف فیلم نیست؟...

اما گویی تعریف کارگردانی در حال دگرگون شدن است!

نمی توانم از یاد ببرم که نظیر همین ماجرا برای فیلم «شیار۱۴۳» هم رخ داد و ...

به نظر می رسد این دیده نشدن اتفاقی است که برای اکثر زنان ایرانی در اغلب کسوت ها از سوی هم صنف هایشان رخ می دهد؛ آنان زنان را نمی بینند یا دقیقتر بگویم نمی خواهند ببینند.

سینما هم گویا از این ماجرا مستثنی نیست. نرگس آبیار برای فیلم هایش و علی الخصوص فیلم سومش «نفس» از جشنواره های مهم بین المللی، جایزه کارگردانی می گیرد اما در کشورش برای این فیلم ها حتی در این رشته کاندیدا هم نمی شود و کارگردانی فیلم «نفس» که به زعم بسیاری از منتقدان درخشان و خلاقانه است نادیده گرفته می شود. بی توجهی به فیلم «ویلایی ها» ساخته منیر قیدی نیز مصداقی از این ماجراست. در ۲ سال گذشته با ۲ فیلمساز زن کار کرده ام که هر ۲ به عنوان خالق اثر در جشنواره های خارجی مورد اقبال بودند اما در جشنواره های داخلی خیر (نرگس آبیار و مرجان اشرفی زاده).

من به عنوان یک تهیه کننده از حذف فیلم «نفس» از بخش رقابت بهترین فیلم بی نهایت گله مندم اما پیش از آن اجازه بدهید به عنوان یک مرد و یک ایرانی و یک انسان از این اجحاف مکرر در حق زنان شکوه کنم. به زعم بنده مشکل این است.

جالب تر آنجاست، یک خبرگزاری خاص نیز که احتمالاً با خانه سینما و نگاه مستقل بنده مشکل داشته به هم صنف هایم تهمت «لابی پذیری» و «رانت» زده است. این خبرگزاری بداند و به زعم من هم خوب می داند که نه من به خود اجازه چنین کاری را می دهم و نه در مورد هم صنف هایم چنین تصوری می توان داشت. توصیه برادرانه من به آن خبرگزاری و امثال آنها این است که شما اگر برای آثار انقلابی و جنگ و خانواده با نگاه مستقل، رویه حمایتی ندارید پس حداقل اخلاق را رعایت کنید ...

مرا خوب می شناسید و می دانید که در مقابل موضوعاتی مشابه این منفعل نمی مانم اما اینبار به دلیل احترام به خانه خانواده ام سینما و جشن آن منتظر تدبیر مناسب دبیر آن می شوم.

در پایان هم متذکر می شوم که اولا به آیین نامه جشن خانه سینما احترام می گذارم و ثانیا همه اعضا و عوامل «نفس» عضو یک خانواده هستند و هرکدام دیده شوند فیلم «نفس» دیده شده است.

برای خانواده سینمای ایران بهترین ها را از خداوند متعال خواستارم.

محمد حسین قاسمی

شهریور ۱۳۹۶»