به گزارش دیباچه، این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون درخصوص تجربه بازی در فیلم سینمایی «بیست و یک روز بعد» به گفت: وقتی من فیلمنامه را خواندم با وجود آنکه هیچ شخصیت تاثیرگذار به معنای تام حاضر در درام با سن و سالی که به من بخورد وجود نداشت، اصلا به ذهن من خطور نکرد که بگویم من جایم کجاست! اتفاقا گفتم که دوست دارم در این اتفاق خوب حضور داشته باشم و در کنار تمام نوجوانان و تیم حرفه‌ای پشت دوربین بازی کنم. اینها باعث دلگرمی بیشتر شد تا من در یک نقش کوتاه و به شدت متفاوت با گریمی جدید به عنوان مدیر یک کلوب بازی، ایفای نقش کنم.

این بازیگر سینما و تئاتر ادامه داد: در مجموع شاید 3-4 روز و در یک منطقه به شدت غریب در جنوب شهر در خدمت گروه بودم. اما به عقیده من ما آنقدر نگران اصل بودن‌ها شدیم، اینکه من اصل ماجرا باشم، من اصل اتفاق باشم، من اصل سکانس باشم و من اصل عبور باشم که یادمان رفته که ما قرار است تکمیل‌گر هم باشیم و یک اتفاق را به تکامل برسانیم. متاسفانه این کمتر در سینما هست که به تکمیل و تکامل هم فکر کردن اندیشه کنیم و من دوست داشتم فارغ از همه چیز در یک اتفاق خوب حاضر باشم.

وی درخصوص نتیجه همکاری خود در این فیلم گفت: همواره از روز نخست امیدم این بود که ای کاش نتیجه حاصله از تلاش گروه بعد از فیلمبرداری حداقل به هفتاد درصد از توفیق فیلمنامه برسد. چون فیلمنامه به شدت درخشان بود و من با خواندن فیلمنامه بی درنگ به این نتیجه رسیدم که در این پروژه همکاری داشته باشم.

آذرنگ در ادامه بیان داشت: به عنوان کوچکترین عضو این خانواده صمیمی سینما از همه خانواده‌ها دعوت می‌کنم به تماشای این فیلم بنشینند. در روزگاری که فیلم‌های کودک و نوجوان به شدت مورد بی‌مهری قرار گرفته می‌شوند، تماشای فیلم «بیست و یک روز بعد» که یک سوژه درخشان و یک دغدغه‌ی اجتماعی بی نظیر در آن سیال هست را با کودکان خود از دست ندهید.

او خاطرنشان کرد: من معتقدم کودکان امروز ما درگیر بازی‌های دیجیتالی و فضای مجازی شدند و دنیای واقعی را فراموش کرده‌اند. هیجانات و تجربیاتی که مختص دوران کودکی ست و شخصیت بزرگی ما را از همان لحظه‌ها شکل می‌دهند، اکنون در حال مخدوش شدن است. ما دیگر کمتر کتابخوانی داریم، کمتر قصه گویی مادرانه برای کودکانمان داریم. جای آنها را موبایل، تبلت و بازی‌های بی رنگ و لعاب و غیر طبیعی گرفته‌اند، کودکان ما کمتر متریال‌های محیطی را تجربه می‌کنند، اینها بحران‌هایی است که بعدها آشکار می‌شود.

بازیگر فیلم «بیست و یک روز بعد» در پایان گفت: لذا به شدت معتقدم وظیفه ماست، منی که فرزند دارم دستش را بگیرم و به سالن سینما ببرم تا با این گونه فیلم آشنا شود. من خود هرگز «سازدهنی» امیر نادری یا «هفت تیرهای چوبی» شاپور قریب را از یاد نمی‌برم. چرا؟ چون دغدغه‌مند بود و برای کودک فیلمی ساخته شده بود که می‌خواست همان تاثیری را بگذارد که بحث آن را می‌کنیم بنابراین امیدوارم این فیلم که قطعا این تاثیر را روی کودکان خواهد داشت، مورد عنایت مخاطبان نیز قرار گیرد.