به گزارش دیباچه، حسین رفیعی درباره حضورش در تلویزیون و اینکه چرا در اجرای برنامه ها حضور ندارد، بیان کرد: ممکن است در پاییز برنامه ای داشته باشم و صحبت هایی شده است اما هنوز قطعی نیست.

وی با اشاره به برنامه «دستپخت های خودمانی» گفت: بخشی از قراردادی که برای این مسابقه هم داشتیم باقی مانده است چون قرار بود ۳۰ قسمت دیگر از این مسابقه به تولید برسد. البته فریدالدین نیکجو تهیه کننده و کارگردان این برنامه است که باید ببیند قرار است تولید ادامه داشته باشد یا خیر.

رفیعی درباره حضور مجریان جوان و جدیدی که باعث شده باسابقه ترها کمتر در رسانه ملی حضور داشته باشند، گفت: اشکالی در این اتفاق نیست و این سیاست مدیران است که افراد جدیدتر بیاورند. صداوسیما هم ارثیه پدری نیست که بگویم من در این سازمان کار کردم و حتما باید در همه وقت در آن حضور داشته باشم. با این حال وقتی شما برای آموزش و پرورش نیروهای خود هزینه می کنید و کسانی کارهای متعددی داشته اند و تجربه های زیادی اندوخته اند، خوب است که آنها را حفظ کنید.

در این سال ها ما خودمان به نوعی ناظر پخش شده ایم و خط قرمزها را می دانیم

وی اضافه کرد: من اکنون حدود ۵۰ سال سن دارم و از ۲۵ سالگی به سازمان صداوسیما آمده ام. بسیاری از تهیه کنندگان و کارگردانان برنامه ها بیان می کنند که وقتی امثال ما در برنامه ها هستند خیالشان راحت است چراکه ما خودمان به نوعی ناظر پخش شده ایم و خط قرمزها را می دانیم.

این مجری صداوسیما عنوان کرد: بخشی از دلیل کمرنگ شدن حضور مجریان باسابقه تر به بعضی مسایل مادی بازمی گردد و اینکه ممکن است در کاری طلب ما تسویه نشود و یا تا کاری اسپانسر نگیرد نمی تواند به تولید برسد. به هر حال بچه های جدیدتر ممکن است حتی رایگان کار کنند تا دیده شوند همچنان که ما در بدو ورود به این عرصه به دلیل عشقی که به کار داشتیم حاضر بودیم دستمزد کمتری بگیریم.

وی با اشاره به یکی از طلب های خود از صداوسیما توضیح داد: من هنوز هم طلبی از یکی از برنامه های مسابقه‌محور شبکه دو دارم که با مضمون خانواده و به شکل پرسش و پاسخی تولید می شد. بخشی از دستمزد من از این مسابقه مانده است و تهیه کننده بیان می کند که خودش هم هنوز پولش را از شبکه نگرفته است.

مجری «نیمرخ» در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به نبود خط قرمزها در برنامه هایی که در فضای مجازی و شبکه های خصوصی تولید می شود، گفت: برنامه هایی در این شبکه ها تولید می شود و خیلی از پرسش هایی که به ما می گویند از مهمان نپرسیم در این رسانه ها مطرح می شود که خودش باعث می شود دایم یک اظهارنظر درباره زندگی شخصی فردی در شبکه ها پخش شود.

وی در پایان بیان کرد: من به عنوان مجری بارها بیان کرده ام که خط قرمزهایی که در شبکه های ما وجود دارد در همه جای دنیا هست اما وقتی سوالات بی موردی در این شبکه های مجازی مطرح می شود حریم خصوصی ها از بین می رود و من فکر می کنم اتفاقا خط قرمزهای سازمان الزاما بد نیست و خیلی جاها خوب بوده است.