به گزارش دیباچه، این روزها در گالری ایوان به یاد عباس کیارستمی، نمایشگاه «یک تکه زندگی»، که شامل ۷۷ عکس از ۷۷ هنرمند است با استقبال گرم مخاطبان و حضور چهره‌هایی مانند رضا کیانیان، صابر ابر، سیف الله صمدیان، ابراهیم حقیقی و... همراه بوده است. نمایشگاه یک تکه زندگی به مناسبت ۷۷ امین سالگرد تولد کیارستمی و نخستین سالگرد وفات او به کوشش پـرهام دیده‌ور تدارک دیده شده و هنرمندانی گرد هم آمده‌اند.

پرهام دیده‌ور، کیوریتور این نمایشگاه گفت: عباس کیارستمی ۷۷ ساله شد. در «یک تکه زندگی»، هفتاد و هفت هنرمند گرد هم آمده‌اند، تا هفتاد و هفت تکه از زندگی را هر یک از منظر خویش در قاب تصویر به نمایش بگذارند.

دیده‌ور درباره ایده «یک تکه زندگی»، و چگونگی پرداخت و اجرای آن گفت: یک سال از مرگ عباس کیارستمی می‌گذرد. در این یک سال نکوداشت‌ها و نمایشگاه‌های بسیاری به یاد او برپا شده است. در ایده اولیه‌ی «یک تکه زندگی» به این نکته توجه داشتم که در اغلب نکوداشت‌ها و نمایشگاه‌هایی که به یاد و نام کیارستمی برگزار شده، تمرکز و توجه نه به بینش که بیشتر به چهره‌نگاری از او بوده است. بینش و زاویه دید کنجکاوی که بر ناب بودن لحظه‌های بی‌پیرایه زندگی که به طور معمول در هیاهوی زندگی امروزی مغقول مانده‌اند تأکید داشت و آن را صبورانه به تصویر می‌کشید و از مخاطب همین صبر را طلب می‌کرد که ساعت‌ها به حرکت برگی در باد و یا بازی چوب و موج نگاه کند. در «یک تکه زندگی» تلاش من بر این بود که دیدگاه جستجوگر او به زندگی ترویج شود، با همان درک عمیق و ستودنی لحظه‌ها و تنها به صورت‌گری از هنرمند محدود نماند. لذا از آنجا که نقطه پایانی بر هنرمندی چون او، راهگشا و بی‌پیرایه نمی‌توان قائل بود، در هفتاد و هفتمین سالگرد تولد او از ۷۷ هنرمند دعوت شد که هر کدام از منظر و زاویه شخصی خویش تکه‌ای از زندگی را ثبت کنند. یعنی همان کاری که کیارستمی در کار خودش می‌کرد. به جای آن‌که از کیارستمی چهره‌نگاری داشته باشیم-که عملاً خلاقیتی هم در این نوع کارها وجود ندارد- سعی کردیم دیدگاه او را در کار خودمان تقویت کنیم و آن هم از دید شخصی هر هنرمند.

البته آثاری از چهره‌ی مرحوم کیارستمی هم در بین کارها وجود دارد، چون چند نفری از این هنرمندان مثل خانم مریم زندی، آقای صمدیان، خانم خرسند، مینا زیوری و آقای غضبانپور در طول حیات آقای کیارستمی چون شانس این را داشتند که به ایشان نزدیک شوند، بنا به میل خودشان، آن‌ها «یک تکه زندگی» را در چهره‌ی خود آقای کیارستمی دیده‌اند. بعضی از هنرمندان از عکس‌های آرشیوی‌شان را در اختیار ما قرار دادند.

وی در همین رابطه اضافه کرد: من حتی از نقاشانی هم که عکاسی می‌کردند، دعوت به شرکت در این گالری کردم. مثل آقای کامرانی، خانم کامیاب، فریدون امیدی. دلیلش هم این بود که خود آقای کیارستمی رشته‌ی تحصیلیش نقاشی بود در اصل. فیلم‌ساز مطرحی بود، عکاسی می‌کرد، شعر هم می‌گفت. وقتی ما برای ایشان قائل به این هستیم که در حیطه‌های مختلف هنری کار بکنند، چرا این را در آرتیست‌های دیگر درنظر نگیریم. نمی‌شود دگماتیک عمل کرد و گفت مثلا چون آقای صابر ابر بازیگر است، حق عکاسی ندارد. اتفاقاً یکی از بهترین عکس‌های این مجموعه متعلق به آقای ابر است.

در کتاب مجموعه که جدیداً چاپ شده، هر هنرمندی در مقابل عکسش، یک جمله‌ای در باب زندگی از منظر خودش نوشته است.

این گالری‌دار در ادامه، به هدف از نام‌گذاری این رویداد به «یک تکه زندگی» گفت: کیارستمی در اول تیرماه به دنیا آمد و در ١٤ تیر ماه زندگی را وداع گفت. این چند روز در میان را چه می‌توان نام گذاشت جز «یک تکه زندگی». ۷۷ عکس سیاه و سپید از ۷۷ هنرمند. استعاره‌ای از تولد و مرگ، سیاه و سپید. در قاب‌هایی یکسان و به تعداد سالهای زندگی او.

دیده‌ور افزود: عکس ثبتی است از زندگی در کسری از ثانیه. روایتی است که در لحظه رخ می‌دهد، یک آن است از زندگی، پس با هدفی که ما در یک تکه زندگی دنبال می‌کردیم همسوتر بود. در مورد انتخاب هنرمندان، از طیف عکاس تا فیلم ساز، نقاش تا تصویرگر را شامل می‌شود. عباس کیارستمی، هنرمندی بود که عکس‌هایش نقاشی بود و فیلم‌هایش شعر. هنر نیز هم‌چون زندگی، فراتر از کادرها و مرزها شکل می‌گیرد. ذهن و خلاقیت هنرمند محصور نیست و رهایی چون اندیشه، در ذات هنر مستتر است. به این جهت آگاهانه این انتخاب صورت گرفت و دایره یک تکه زندگی محدود به عکاسان نماند هرچند در قالب عکس ارائه شد.