به گزارش دیباچه، سعید چنگیزیان که هم در تئاتر و هم در آثار تصویری بیشتر در نقش های جدی و موقعیت های سنگین حضور داشته است، در مورد نمایش « ماجرای مترانپاژ » گفت: «فضا و حس و حال نمایش‌نامه خیلی زیاد به دهه 40 روسیه نزدیک است و دغدغه‌های فردی درباره کار دولتی، ریاست و توقعات اجتماعی افراد، در دست‌گیری قدرت و اطلاعات و... ازجمله مباحثی است که در متن وجود دارد و البته با وضعیت امروز دنیا و جوامع هم فاصله ندارد. از محتوای متن برای نقد وضعیت جامعه با چاشنی طنز و کمدی استفاده‌شده است».

چنگیزیان درباره بازی در نقشی متفادت از سایر تجربه های قبلی خود توضیح داد: «سعی کردم کمی از نقش‌های سنگین فاصله بگیرم و تجربه‌های سبک و کمدی هم داشته باشم. برخی از تجرب های من نقش های جدی بوده اما به طور کلی از فضاهای کمدی هم دور نبودم و این نقش ها هم برایم جالب هستند».

بازیگر نمایش «اسم» در مورد استقبال از آثار روسی در ایران گفت: «شاید همه جای دنیا مثلاً حالی که ما با چخوف داریم داشته باشند و همین نکته خیلی جالب است. بررسی ارتباطات انسان‌ها و کنش‌هایی که در جریانات اجتماعی از خود نشان می‌دهند، شاید به ما نزدیک است که می‌توانیم به‌خوبی درکش کنیم و لذت ببریم. شاید مهم‌ترین دلیلی که به چخوف به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین نویسندگان روسی تا این حد توجه می‌شود، به دلیل ارتباط انسانی باشد که ما در مواجه با بسیاری تجربه می‌کنیم. در متن‌های روسی اتفاقات انسانی و بالا و پایین‌های زندگی خیلی خوب مطرح می‌شود. نمی‌دانم شاید مربوط به شرایط اجتماعی روسیه باشد و هرچه بوده به حال و هوای ما شباهت داریم و مطالبش را خوب می‌فهمیم».

او درباره مخاطب نمایش «ماجرای مترانپاژ » و اقشاری که به سراغ این اثر می روند، افزود: «نمی‌خواهم تقسیم‌بندی کنم، اما به نظرم مخاطب این نمایش همه آدم‌ها هستند به این دلیل که موضوع نمایش درباره مسئله‌ای است که حال همه آدم‌هاست و منحصر به قشر خاصی نیست و مسائلی مثل عشق، نظام فکری و طبقاتی جامعه و... ازجمله موضوعاتی است که هر انسانی آن را به نحوی تجربه خواهد کرد. نشانه‌هایی که چخوف در آثارش دارد در هرجایی ممکن است به چشم بخورد».

سعید چنگیزیان در مورد گروه تئاتر «لیو» و شیوه کار این گروه و نگاهش به آثار گفت:«نگاه گروه لیو و حسن معجونی دقیقاً مخصوص به خودش است و او با نگرش خودش به متن چخوف پرداخته است. معجونی موقعیت‌های آدم‌های نمایش را به شکلی طراحی کرده که در موقعیتی بیرون ریزی دارند و این موردپسند حسن معجونی است و این نقطه بسیار جذابی به‌حساب می‌آید. گروه لیو شاید نزدیک به بیست‌وپنج سال است که فعالیت می‌کند و برای قشر خاصی کار به صحنه نمی‌برد و طراحی حسن معجونی و نگاهش برای خود اوست و کسی جز او به چخوف این‌طور نگاه نمی‌کند. ما در گروه لیو هم در موقعیت بازی می‌کنیم هم شخصیت‌پردازی می‌کنیم و معجونی هیچ‌چیز را صد در صد نمی‌بیند و موقعیت‌ها را به سرعت تغییر می‌دهد تا ببیند چه اتفاقی می‌افتد و ماهم این روش کارش را دوست داریم و زبانش را خوب می‌فهمیم. این زبان هم در کارهای طنز هم در غیر طنز شکل مشخصی دارد».