به گزارش دیباچه، فواد صفاریان‌پور درباره‌ی تجربه ساخت برنامه رمضانی که از سوی مدیران برای ایام رمضان سفارش شده بود، اظهار کرد: ماجرای «هزار داستان» از یک سری قصه شروع شد. قصه‌هایی که با همکاری مریم نوابی‌نژاد، کارگردان دیگر برنامه از واقعیت‌های حقیقی آدم‌ها روایت شده است. مریم نوابی‌نژاد در زمینه‌ی روزنامه‌نگاری اجتماعی فعالیت کرده است و در زمینه‌ انتخاب سوژه‌ها و ارتباطات، ایشان کمک زیادی به جذابیت سوژه‌های «هزار داستان» کردند.

او با بیان اینکه «هزار داستان» برنامه‌ای مناسبتی نیست، اظهار کرد: این برنامه می‌تواند در ایام دیگر هم ساخته و به روی آنتن برود و خیلی آن را مناسبتی نمی‌دانم. اما ایدئولوژی که دنبال آن بودیم این بود که بتوانیم حال مردم را خوب کنیم و راه‌حلی نداشتیم جز اینکه داستان‌ها را درست و آنگونه که هست روایت کنیم.

به احوالات خوش اتفاقات می‌پردازیم

کارگردان و تهیه‌کننده برنامه‌هایی چون «آسمان شب»، «چرخ» و «تیک‌تاک» درباره‌ی تفاوت برنامه «هزار داستان» با برنامه‌ای مثل «ماه عسل» که آنهم ویژه افطار پخش می‌شود، اظهار کرد: ساختار برنامه «هزار داستان» نسبت به برنامه‌های دیگر متفاوت است؛ چرا که در آن تلاش شده است با حضور چهره‌های شناخته شده قصه‌های افراد،‌ دراماتیزه شود. به گونه‌ای که روند روایت از ابتدا شروع و تا نقطه‌ی اتفاق با میزبان جلو می‌رویم. همیشه در برنامه‌های گفت‌وگو محور وقت زیادی صرف می‌شود تا به نقطه‌ اتفاق برسیم اما در این برنامه نقطه اتفاق از همان ابتدا وجود دارد.

او با اشاره به اینکه ممکن است در قصه‌های «هزار داستان» غمی هم وجود داشته باشد، در عین حال گفت: نگاه ما از سویی دیگر به اتفاق‌هایی است که بعد از آن اتفاق‌های ناگوار و غم‌انگیز می‌افتد. زاویه دوربین ما کمی زاویه دوربین متفاوت‌تری است. تلاش ما این بوده است به احوالات خوشی که در کنار این اتفاقات وجود داشته، بپردازیم.

وی درباره‌ی زمان پخش این برنامه اظهار کرد: بحث ما برای پخش این برنامه این بود که به دنبال نقطه‌ی آغازی می‌گشتیم که بتوانیم از آن روز برنامه را شروع کنیم و با توجه به این که ماه مبارک رمضان به غیر از پنج شب، ماه مبارک و شادی است، تصمیم گرفتیم در این ایام به روی آنتن برویم.

صفاریان‌پور درباره‌ی تفاوت این برنامه با «ماه عسل» توضیح داد: ماه عسل به تهیه‌کنندگی دوست خوبم احسان علیخانی برنامه موفقی است. اما هزار داستان با ماه عسل کاملا متفاوت است. نمونه اصلی برنامه هزار داستان را در سال ۸۷ و در برنامه تیک‌تاک ساختیم. خیلی از برنامه‌های دیگر از جمله ماه عسل بر مبنای سوژه‌های خاص خود جلو می‌روند و محتوای خاص خود را دارند. اما برنامه هزار داستان سوژه‌هایی دارد که در هم تنیده می‌شوند. در این برنامه مثل فیلم‌های سینمایی بر روی سوژه‌ها و در هم تنیده شدن آنها کار می‌شود. به نوعی که شکلی از مستند داستانی و درام زنده از افراد را می‌بینیم و بر همین مبنا جلو می‌رویم. بنابراین برنامه ماه عسل برنامه‌ی بسیار موفقی است اما از لحاظ شکل پرداخت ۱۸۰ درجه با «هزار داستان» متفاوت است.

«هزار داستان» شبیه آشپزی است

صفاریان‌پور در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره‌ی انتخاب هنرمندان و مجریانی که با مهمانان «هزارداستان» به گفت‌وگو می‌نشینند، اظهار کرد: در روایتی که اتفاق می‌افتد ما از حضور هنرمندان و افراد مختلفی در این برنامه استفاده کرده‌ایم. اگر از حضور امیرحسین میثاقی که در حوزه ورزش برنامه‌ اجرا می‌کند گرفته تا سیاوش صفاریان پور که کار محیط زیست می‌کند و سروش صحت استفاده می‌کنیم به این دلیل است که این افراد با سوژه‌هایی که روایت می‌شوند ارتباطاتی داشته‌اند و سوژه‌ها برایشان ناشناخته نیست. بنابراین در این برنامه ارتباطات مجریان و سوژه‌ها به شکل قلاب‌هایی است که در هم تنیده شده‌اند. «هزار داستان» شبیه آشپزی کردن است اینکه مواد آشپزی چگونه کنار هم قرار بگیرند و ترکیب شوند و با ذائقه‌ی مردم سازگار باشد و حالشان را خوب کند، تیم هزارداستان به دنبال آن بوده و زحمات زیادی برای آن کشیده‌اند.

وی در زمینه‌ کار گروهی برای ساخت یک برنامه موفق اظهار کرد: همه‌ی ما گاهی اوقات به دلیل اینکه کار گروهی نمی‌کنیم دچار یک بیماری می‌شویم که اسمش غرور و خودشیفتگی است؛ البته غرور و خودشیفتگی خوب است ولی اینکه تصور کنیم یک کار بزرگ را انفرادی می‌توانیم انجام بدهیم، تصور کاملا غلطی است که بازتاب آن را می‌توانیم در خیلی از پروژه‌ها ببینیم که در طول تاریخ تلویزیون اتفاق افتاده و یک فرد تصور کرده به تنهایی می‌تواند پروژه را جلو می‌برد. ولی متاسفانه باید بگویم که مساله‌ای که در تلویزیون‌های بزرگ جهان بسیار کلیدی است، فعالیت و کار گروهی است. درست است که بارقه‌ی هنر در یکسری آثار، از جمله هزارداستان هم دیده می‌شود، اما بخشی از هنر انفرادی است و افراد به صورت انفرادی خلق می‌کنند. در یکسری از نقاط هست که به شدت تنه‌ی محکمی به کار گروهی می‌زند. متاسفانه در ایران بعضی وقت‌ها دچار عارضه‌ی غرور هستیم که امیدواریم ریشه‌کن شود و همه‌ی ما بتوانیم در کنار هم با رعایت ساحت همدیگر در جای خودمان کار درست را انجام دهیم.

این شتاب‌زدگی کی دست از سر ما برمی‌دارد؟

این کارگردان در ادامه نقدی هم نسبت به شتاب‌زدگی در تولید برخی از برنامه‌ها و شتاب‌زده روی آنتن رفتن آنها داشت و اظهار کرد: نمی‌دانیم این شتاب‌زدگی ضبط کردن کی می‌خواهد دست از سر ما بردارد؟ خوشبختانه ما در برنامه‌ «هزار داستان» پیش تولید نسبتا مناسبی داشتیم و در حال حاضر قسمت‌های پایانی برنامه را ضبط می‌کنیم. ما هشت قسمت از ضبط برنامه جلوتر بودیم و هدفمان این بود که بازخوردها را از سوی مخاطبان دریافت کنیم تا اگر نیاز به اصلاح است این کار را انجام دهیم؛ البته این اتفاق افتاده است که برنامه‌ای را ضبط کنیم و آن را به دلیل اینکه درست از آب درنیامده است کنار بگذاریم؛ چرا که از همان ابتدا مدیران تلویزیون بر روی ارتقاء برنامه و اینکه پرواز مشخصی داشته باشیم و افول پیدا نکنیم، تاکید داشتند.

صفاریان‌پور در ادامه از ساخت برنامه هزار داستان بعد از ایام رمضان خبر داد و گفت:‌ پس از پایان سری اول، مجددا پس از دو ماه پیش تولید را ادامه می‌دهیم و کار تولید را شروع می‌کنیم. ادامه‌دار بودن این برنامه تصمیم مدیران شبکه نسیم بوده است؛ هر چند این پیشنهاد به قطعیت نرسیده است.

حال برنامه‌مان خوب است

فواد صفاریان‌پور در پایان موفقیت برنامه «هزار داستان» را مرهون همکاری تیمی عنوان کرد و گفت: ما یک تیم هستیم که جواد فرحانی، خانم مریم نوابی‌نژاد، سیاوش صفاریان و بنده چهار نقطه حساس این پروژه هستیم. غیر از این چهار نفر، اجزاء بسیار مهم و کلیدی از جمله طراح صحنه، تدوینگر مدیر فیلمبرداری، مدیر نورپردازی و تمام تیمی که کنار همدیگر درست چیده شده‌اند، در پروژه هستند. بنابراین جمع کردن عوامل و تیم خوب، هنر ماست که موجب موفقیت برنامه شود. روزی که با جواد فرحانی و رامبد جوان تجربه‌ «خندوانه۱» را داشتیم از موفقیت آن بسیار خوشحال بودیم در برنامه «هزار داستان» نیز همین حس را داریم و تجربه‌ی دوباره است که کنار یک تیم خوب اتفاق می‌افتد و پشت صحنه‌ ‌آن پشت‌صحنه‌ای است که حالش خوب است. ما بسیاری از برنامه‌ها را می‌بینیم که ابتدا موفق بودند اما امروز موفق نیستند، وقتی به پشت‌صحنه آنها بروید می‌بینید که حال همه خوب نیست.

این برنامه‌ساز سپس تاکید کرد: امیدوارم خیلی از اتفاقاتی که در کشورمان می‌افتد اصلاح شود. اگر مدیرانی که در بالا دست ما قرار دارند سفارش درست ندهند و در عین حال سفارش خودشان را درست از برنامه‌ساز تحویل نگیرند، اعتماد نکنند و مدیر فرهنگی خوبی نباشند، به طور قطع ما هم نمی‌توانیم برنامه‌ی خوبی تولید کنیم. بنابراین در اینجا حضور مدیر بالادست و مدیر شبکه تا جزئی‌ترین فرد بسیار حائز اهمیت است. واقعیت این است که اگر هر کدام از اعضای گروه هزارداستان نبودند پروژه بدین شکل آماده و تقدیم مردم نمی‌شد.