به گزارش دیباچه، غلامعلی امیرنوری با اشاره به حضورش در رادیو که به چند دهه رسیده است، گفت: به هر حال ما همه رفتنی هستیم ولی رادیو ماندنی است چراکه به نظر من هنوز هم رادیو در همه حوزه های اجتماعی و سیاسی و... حرف اول را می زند.

وی با اشاره به تفاوت های رادیو در این سال ها نسبت به چند دهه پیش اظهار کرد: در سال های قبل تر شاید مردم بدون استثنا همگی رادیو گوش می کردند البته هنوز هم گوش می کنند ولی شاید پیدایش تکنولوژی های دیگر باعث شده باشد که میزان این مخاطبان نسبت به سال های پیش کمتر شده باشد.

امیر نوری در ادامه درباره اهمیت رادیو تصریح کرد: همه کشورهای دنیا یک زبان علمی دارند که با آن سخن می گویند و همه قوانین دستورها و... با آن نوشته می شود که بیشتر نمودی علمی دارد. در ایران هم حکیم فردوسی و یا رودکی همه بیان خود را در این نمود شعریِ نوشتاری بیان کرده اند.

این گوینده پیشکسوت رادیو ادامه داد: بنابراین تبدیل این نوشتار به زبان شفاهی در گوشه و کنار ایران با لهجه و گویش های قومی و محله ای بیان می شد و بیان مستقل و رسمی برای آن وجود نداشت. رادیو رسانه ای گفتاری و شنیداری است که می تواند در این زمینه نقش ایفا کند و حرف زدن رسمی و ملی را شکل دهد و همین کار را هم انجام داد.

این برنامه ساز پیشکسوت عنوان کرد: بعد از رادیو بود که زبان رسمی و ملی ما شکل گرفت و چون رادیو در پایتخت افتتاح شد گفتند که رادیو گویش رسمی داشته باشد.

وی در پایان درباره حضور خود در رادیو تصریح کرد: اولین حکم کار من در رادیو در سال ۱۳۴۲ که حدود ۲۲ سال داشتم صادر شد و بعد من عاشقانه وارد کار گویندگی شدم و کارم را در رادیو شروع کردم.