به گزارش دیباچه، این کارگردان و بازیگر باسابقه در اجرای نمایش‌های ایرانی و آیینی که براساس فهرست منتشر شده برای بازبینی اثری به جشنواره نمایش‌های آیینی و سنتی ارائه نکرده است، بیان کرد: برای این دوره از جشنواره متن نمایشی را ارائه کردم، اما به نظرم به دلیل درک نکردن اصل کار مورد پذیرش اولیه قرار نگرفت ولی فعلا پس از توضیحاتی که دادم قرار بر این شد تا آن را دوباره بررسی کنند.

او با اشاره به اینکه نام این نمایش «خفتگان چشم باز» و اثری موزیکال است، گفت: اولین بار است که می‌خواهم این نمایش را اجرا کنم. البته متن آن را در سال 80 نوشتم و در سال 81 دو سه اجرای خیلی محدود هم داشت، اما بعد اجازه اجرای عمومی به آن داده نشد. در حال حاضر هم اگر مجوزی برای اجرای آن داده نشود ترجیح می‌دهم صبر کنم تا زمان آن فرا برسد.

انصافی با اشاره به اینکه شخصیت اصلی این نمایش یک سیاه است که خودش آن را بازی می‌کند، توضیح داد: من مدتی شاگرد اسماعیل مهرتاش بودم و او تنها کسی بود که در دوران گذشته نمایش‌های موزیکال روی صحنه می‌برد؛ نمایش‌هایی که بر مبنای موسیقی بودند و حتی خواننده‌هایی همچون محمدرضا شجریان هم در آن‌ها حضور داشتند، در واقع آثار او با محوریت خواننده و به نوعی به شکل اپرای ایرانی اجرا می‌شد.

وی ادامه داد: براین اساس با توجه به آنچه از او آموخته بودم این نمایش را آماده کردم و از آنجا که شعرهایی در متن وجود دارد که باید براساس موسیقی خود خوانده شود، در ابتدای بررسی‌های جشنواره‌ متوجه آن نشدند.

انصافی که در صورت راهیابی نمایش‌اش به جشنواره آیینی و سنتی جزو معدود افراد قدیمی و باسابقه‌ای خواهد بود که در این دوره از جشنواره حضور دارند، درباره این رویداد تئاتری هم اظهار کرد: وقتی اسامی متقاضی اجرای نمایش در جشنواره را دیدم خیلی تعجب کردم که چرا بسیاری از دوستانی که در این عرصه کار می‌کردند حضور ندارند و بیشتر کسانی اثر ارائه کرده‌اند که سابقه چندانی ندارند. البته خودم پیش از این از بعضی همکاران و دوستان قدیمی خواستم تا به جشنواره بیایند و نمایشی برای اجرا آماده کنند، از جمله عبدالرضا اکبری که یک زمانی از بهترین بازیگران سیاه بود و حتی در دوران جوانی رقیب سرسخت من محسوب می‌شد.

وی در پایان درباره آینده این جشنواره تخصصی در صورت فعال نبودن افراد قدیمی و صاحب نام و همچنین نوشته نشدن متون تازه گفت: این آفتی است که چند سالی است در این جشنواره با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم. اولین آفت هم به دو سالانه شدن جشنواره مربوط می‌شود که پیش از آن هر سال برپا می‌شد.

انصافی افزود: برداشتن جایزه و حذف بخش رقابتی آسیب‌های دیگری را به جشنواره زد و بعد از آن هم کم کردن کمک هزینه‌ها مشکلات و دلسردی‌های دیگری را به وجود آورد. این وضعیت سال گذشته تا جایی ادامه پیدا کرد که اعلام کردند اصلا تعهدی به آثاری که برای جشنواره انتخاب می‌شود، ندارند تا آن‌ها به اجرای عمومی برسند در حالی‌ که پیش از این به آثار اجرای عمومی داده می‌شد.