به گزارش دیباچه، خشایار الوند؛ فیلمنامهنویس عرصه کمدی؛
فیلمهای این دوره از جشنواره فیلم فجر را کاملا متوسط ارزیابی میکند و معتقد است
مقصر تمام حواشی به وجود آمده، هیئت انتخاب است چون از همان ابتدا سطح توقع مخاطبان
را بالا بردند.
نویسنده سریال پایتخت گفت: من تک و توک
فیلمهای جشنواره را دیدم. با فیلمهایی که دیدم میتوان گفت امسال؛ سال متوسطها بود.
یعنی فیلمها نه آنقدر بد بودند یعنی همانطور که در تلویزیون و برخی رسانهها درباره
آنها حرف زده میشد و نه آنقدر خوب که بتوان از آنها دفاع کرد. جز فیلم سینمایی ماجرای
نیمروز میتوان گفت هیچ فیلم شاخصی نداشتیم. هم فیلمها متوسط بودند و هم برگزاری جشنواره.
درکل میتوان گفت جشنواره بیرمقی بود.
نویسنده فیلم سینمایی شش و بش درباره فروش
فیلمهای جشنواره در سال آینده نیز گفت: سینمای ایران در سال آینده فروش متوسط و معمولی
خواهد داشت. غیر از یکی دو فیلمی که امید فروش به آنها میرود؛ اثری را ندیدم که بتواند
فروش سینمای ایران را برای سال آینده تضمین کند. به نظرم باید به سرعت آدمها را صدا
کنند و یکسری فیلمهایی را برای فروش؛ تولید کنند چون فیلمهای جشنواره بعید است در
سال آینده فروشی داشته باشند.
وی ادامه داد: "خوب بد جلف" و
"گشت ارشاد" هر دو فروش خودشان را دارند و به همراه "نهنگ عنبر
2" و "ساعت پنج عصر" آقای مدیری، شانسهای فروش سال آینده هستند. به
نظر نمیرسد با اکران برخی از این فیلمها در نوروز؛ تابستان آینده سینمای ایران فروش
قابل تاملی داشته باشد. حتی خوب بد جلف با وجود فیلمنامه متوسطاش میتواند بخشی از
فروش سینمای ایران را تضمین کند اما به دیگر فیلمها امیدی نمیرود.
نویسنده فیلم سینمایی ساعت 5 عصر با اشاره
به برخی حواشی پیش آمده در جشنواره نیز گفت: مقصر اصلی تمام حواشی هیئت انتخاب هستند.
وقتی هیئت انتخاب 32 فیلم را به بخش مسابقه جشنواره میآورد؛ این پیام را به مردم و
اهالی رسانه میدهد که ما آنقدر فیلم خوب داشتیم که نمیتوانستیم 22 فیلم را انتخاب
کنیم اما بعد که فیلمها را میبینیم متوجه میشویم فقط میتوانستیم 20 فیلم آنهم به
راحتی بیرون بیندازیم.
وی افزود: شما وقتی 32 فیلم میآورید فشار
زیادی را به اکران و منتقدین میآورید؛ چون آنها باید روزی 4 فیلم ببینند. خب معلوم
است در سانس آخر من آنقدر خسته و عصبی هستم که اگر شاهکار سینما هم پخش شود، توان دیدن
این شاهکار را ندارم. هیئت داوران باید 4 فیلم را ببینند. مگر شدنی است؟چگونه میخواهند
بخشهای مختلف یک فیلم را قضاوت کنند؟ طبیعی
هست نتیجه کار همان میشود که شد.
نویسنده فیلم مزاحم درباره ساختار جشنواره
فجر گفت: هر جشنوارهای یک مرام خاص دارد. شما نمیتوانید فیلم انزوا، گشت ارشاد و
ماجرای نیمروز را در یک قالب داوری کنید. اگر تعریف داشته باشید؛ فیلمهای زیادی به
جشنواره اصلا وارد نمیشوند. در این صورت دیگر هیچ جوانی با دوربین عکاسی خود فیلم
نمیسازد و بعد هم منتظر کاندیدا شدن در 12 رشته نمیماند.
نویسنده سریال قهوه تلخ درباره اکران فیلمهای
جشنواره برای مردم گفت: اصلا چرا مردم باید فیلمهای جشنواره را ببینند؟ جشنواره برای
مردم نیست. باید دوسالن سینما را انتخاب کنند. 80٪ برای منتقدین و اهالی رسانه و بقیه
برای دانشجویان سینما بلیتفروشی شود. فیلمها در طول سال اکران میشوند و مردم میتواند
در یک سال همه فیلمها را ببینند. مگر در کن
بلیتفروشی میشود؟
وی؛ دبیرخانه دائمی را رکن اساسی جشنواره
میداند و ادامه میدهد: باید یک دبیرخانه دائمی تشکیل شود و یک دبیر پرقدرت بیرحم
در راس امور جشنواره قرار بگیرد که وقتی فیلم خوب تولید نشد، بگوید ما جشنواره را مثلا
با 12 فیلم برگزار میکنیم چون فیلم خوبی تولید نشده!
الوند در انتقاد از گرایش تعداد زیادی از
جوانان به مقوله کارگردانی گفت: به قول مرحوم حاتمی هنر مزرعه بلال نیست که بخواهد
هر سال محصول بدهد. برای چی در را بازمیکنید تا 15 فیلم اولی وارد جشنواره شود؟ ما
یک سعید روستائی بیشتر نداشتیم. برای چه همه فکر میکنند کارگردان هستند؟ همان جوانی
که با دوربین عکاسی خودش فیلم میسازد، سال آینده توقع دارد و میگوید فیلمسازی شغل
من است و باید فیلم بسازم.
وی ادامه داد: یکبار همه چیز دست به دست
هم میدهد و فیلم خوبی درمیآید. شما فکر میکنید قیصر چگونه ساخته شد؟ یک جوان 24
سال که در فیلم قبلی هم شکست خورده بود، با کمک پوری بنائی و بهروز وثوقی و وام بانکی
قیصر را ساخت.
وی افزود: همین فیلمی که 13 تا کاندیدا
شد، اگر به مسئولیت من باشد نمایش آن را ممنوع میکنم. یعنی چه که این اندازه با اعصاب
تماشاگر بازی میشود و یک بچه را همینطور الکی میکشید؟ کاملا بیمنطق و با اجرای بد.
کاندیدا شدن علی مصفا هم برای من عجیب است که زیرا او بدترین بازی خود را داشت. هیئت
داوران فیلمهایی را کاندیدا کرد که آدم شک میکند اصلا فیلمها را دیده باشند. جشنواره
فجر با ساز و کاری که در پیش گرفته؛ دورانش به پایان کار رسیده است. بهنظرم باید یکسال
جشنواره را تعطیل کنیم و مانند اسکار فیلمهای به نمایش درآمده را قضاوت کنیم.
خشایار الوند در پایان گفت: نمیتوانید
به برنامه هفت بگوئید راجع به سینما حرف نزند؟ اگر مردم بخواهند از طریق برنامه هفت
به سینما نگاه کنند، با یکسری فیلمهای بد که اصلا تماشای آنها توصیه نمیشود، مواجه
خواهند بود. این موضوع در فروش فیلمها تاثیر میگذارد و پدر فیلمها را درمیآورد.
چرا ما باید فیلمی را که تاامروز پخش نشده یکباره بعد از 3 فیلم ببینیم و یک نقد احساسی
را روی آنتن برای 60 میلیون نفر بیان کنیم؟ اینطوری پدر تهیهکننده درمیآید. برنامه
هفت مردم را نسبت به سینمای سال آینده دلسرد میکند.