به گزارش دیباچه، در این سالها تولید و تنوع محصولات ایرانی ضرورت تبلیغات را دو چندان می‌کند. در این میان محصولات فرهنگی نیز نیازمند تبلیغات درست و موثر دارد اما شرایط تبلیغات مناسب برای محصولات ایرانی (فرهنگی و تولیدی) فراهم نشده است. از این خلاء شبکه های سودجو بیگانه بهره برده و گاهاً برای تنوع برنامه تبلیغاتی خود از تبلیغ محصولات سینمایی نیز استفاده می‌کنند. البته برخی از سازندگان و پخش‌کنندگان محصولات فرهنگی را علیرغم ممنوعیت تبلیغات در شبکه های ماهواره‌ای تبلیغ محصول خود را به شبکه‌های غیرمجاز می‌سپارند.

قانون به‌درستی می‌گوید استفاده از تجهیزات ماهواره ای منع دارد و قانونگذار آن را ممنوع کرده و منع استفاده از شبکه های ماهواره‌ای در قانون به صراحت آمده است: «ورود، توزیع و استفاده از تجهیزات دریافت ماهواره ممنوع است.» قانون درستی که رعایت آن حتما هم به سود فرهنگ و هنر است و هم حتی اقتصاد سینما. اما در این میان یک نکته وجود دارد. نکته حایز اهمیت این است که قانون ماهواره، در موضوع تبلیغات، نقص دارد. این نقص از آن جهت است که ممنوعیت دادن آگهی به ماهواره‌ها دیده می‌شود اما مشخص نیست اگر چنین کاری انجام شد، چه مجازاتی به دنبال دارد.

اخیراً وزارت ارشاد برای این‌که از ارائه تبلیغات به شبکه‌های ماهواره‌ای از تهیه‌کنندگان ضمانت‌نامه یک میلیاردی قبل از ارائه پروانه نمایش طلب می‌کند. این نوع رفتارها بدون در نظر گرفتن ریشه‌یابی مشکل، مسایل دیگری را برای سینما ایجاد می‌کند. به نظر می رسید وزارت ارشاد بیش از آنکه به فکر رفع مشکلات به صورت مقطعی و فصلی باشد باید خلاء قانونی را حل کند و این مشکل را مرتفع کند .

با ارائه ضمانت یک میلیارد تومانی از سوی تهیه‌کننده مشکل سینما دوچندان خواهد شد زیرا سرمایه‌گذاران در بخش خصوصی که با همه ریسک‌پذیری سینما حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی این محصول فرهنگی بودند دیگر حاضر نمی‌شوند برای آثار سینمایی که فی‌النفسه ریسک دارد، سرمایه گذاری کنند و طبیعتا سرمایه‌شان را به سمت فعالیت‌های اقتصادی و غیرفرهنگی سوق خواهند داد.

از سوی دیگر، ثابت شده است جدای از این که برخی از تهیه‌کنندگان خود، تبلیغات محصولات‌شان را برای پخش از شبکه‌های ماهواره‌ای سفارش می‌دهند، عده ای نیز بی خبر از همه جا متوجه پخش تیزرهای تبلیغاتی‌شان از شبکه های ماهواره‌ای می‌شوند نمونه‌اش فیلم «رسوایی 2» که چندین بار از شبکه ماهواره پخش شد و هر بار تهیه‌کننده از ارائه تبلیغ اثرش به شبکه‌های ماهواره‌ای رد کرد. نمونه دیگر فیلم‌های گروه هنر و تجربه که مسئولیت پخش آن برعهده دولت است توسط شبکه های ماهواره‌ای تبلیغ شد. با این رفتار ارشاد با ندانم کاری یک قوه قهریه برای سینما ایجاد می‌کند و سینما را دچار ضررو زیان می‌کند.

به جای این رفتار مقطعی بهتر نبود کارشناسان حوزه تبلیغات و سینما در کنار هم به رفع این مشکل برمی آمدند و ساز و کار فضای مناسب برای تبلیغات فیلم‌ها را فراهم می‌آوردند. به تجربه ثابت شده است که هر گاه ساز و کار مناسب راجایگزین کردیم توانستیم موفق عمل کنیم. یکی از مواردی که به فیلم ها کمک شایانی کرد و باعث شد تا فضای اکران فیلم در ماه مبارک رمضان تغییر کند حضور هنرمندان در سالن‌های سینما و ارائه افطار مختصر قبل از نمایش فیلم ها بود. این کار در جذب مخاطب موثر بود و توانست نظر علاقمندان به سینما را در ماه مبارک رمضان به خودجلب کند و این ماه را به ماه پرفروش سینما بدل کند.

تعامل مناسب سازمان سینمایی با صدا و سیما باعث می‌شود تا فضای مناسبی برای تبلیغات فیلم‌ها در رسانه ملی فراهم شود و این کار مانع ارائه تبلیغ محصولات فرهنگی به شبکه های ماهواره ای خواهد شد.

تهیه‌کنندگان دل خوشی از شبکه‌های ماهواره ای ندارند زیرا فیلم‌های سینمایی که وارد شبکه نمایش خانگی می‌شود بدون پرداخت هیچ وجهی به صاحب اثر از شبکه‌های ماهواره پخش می‌شود به همین منظور اگر هماهنگی مناسب برای ایجاد فضای مناسب تبلیغات در بخش‌های مختلف ازجمله رسانه ملی و شهرداری فراهم شود هیچ علاقه ای برای ارائه تبلیغات به شبکه ماهواره از سوی صاحبان آثار وجود ندارد. به نظر می رسد بیش از آنکه سینما و سینماگران را محدود کنیم بهتر است به ضعف قانون در این خصوص توجه شود. در شرایط فعلی که عده‌ای سودجو از این خلاء قانونی بهره برده و از شبکه‌های ماهواره‌ای برای تبلیغات فیلم‌های سینمایی بهره می‌برند، این نحوه برخورد فضای ناامنی را برای سرمایه گذاری در سینما فراهم می آورد.